☀มงกุฎอัคคี
ตอนที่ ๑ ปฐมบท ต้นเพลิง
https://pantip.com/topic/39253472
ตอนที่ ๒ องค์ชาย
https://pantip.com/topic/39256876
ตอนที่ ๓ นางทาส
https://pantip.com/topic/39259835
ตอนที่ ๔ อามิน
https://pantip.com/topic/39262780
ตอนที่ ๕ ระบำอัคคี
https://pantip.com/topic/39265661
ตอนที่ ๖ ราชครู
https://pantip.com/topic/39273815
ตอนที่ ๗ ราชาวิญญาณ
https://pantip.com/topic/39276170
ตอนที่ ๘ ความลับของสองเรา
https://pantip.com/topic/39281282
ตอนที่ ๙ สัญญา พันธนาการ
https://pantip.com/topic/39284612
คุณ Furryjit
- ใจดีจังค่ะ อุดหนุนแล้วยังมาอ่านพร้อมกันในกระทู้เป็นกำลังใจให้อีก
คุณ แจ็ค ในสวนถั่ว
- ภาพสวยๆ ก็เหมือนสวนถั่วที่งดงาม
คุณ zionzany
-เก็บ DNA เสี่ยพันล้านไปด้วยนะคะ 55 ทำไมเรียกเสี่ย
-------------------
“ขอบคุณท่านราชครูที่เป็นห่วงสุขภาพของข้า อุตส่าห์มาเยี่ยมถึงที่”
วิชชรีนั้นนอบน้อมต่อผู้เป็นครูบาของเตมัน แม้จะไม่ใคร่สนิทใจเรื่องของผู้อาวุโสและนางทาสอยู่ส่วนหนึ่ง แต่นางก็ยังยำเกรงราชครูตาบอดมาช้านาน
ราชครูที่นั่งอยู่บนตั่งรับแขกยิ้มรับก่อนเอ่ย “ข้าต้องขออนุญาต องค์หญิง” โบกมือเพียงครั้ง วิชชรีก็งันไปด้วยฤทธิ์มายา เขาลุกไปแตะนิ้วตรงจุดชีพจรที่คอนาง ก่อนจะนิ่วหน้านิดหนึ่ง ไม่เอ่ยอะไร ทำเพียงทรุดตัวลงนั่งที่เดิม พอดีกับที่วิชชรีกะพริบตาเหมือนมิมีสิ่งใดเกิดขึ้น
“องค์หญิงดื่มยาบำรุงครรภ์นี่หรือ”
วิชชรีมองราชครูเอื้อมไปหยิบถ้วยยาควันกรุ่นที่วางอยู่ใกล้ถาดเครื่องว่างรับแขก มิได้ติดใจกิริยาคล่องแคล่ว เข้าใจว่าเขารับรู้สิ่งต่างๆ ผ่านตาที่สาม
ปรายมือปัดผ่าน...ด้ายเส้นเล็กตรงปลายแขนเสื้อกวาดสัมผัสผิวของเหลวในถ้วย พลันติดสีที่ไม่ชวนมอง เขาชักมือกลับ ไม่ทันที่วิชชรีจะเห็น “ยาบำรุงนี้มีส่วนผสมกระตุ้นครรภ์มากเกินไป อย่าดื่มจะดีกว่า ไว้ข้าจะส่งยาสูตรใหม่มาให้”...อามินคิดอะไรอยู่
เขาพอเดาได้...แต่ไม่ต้องการให้เป็นเช่นนั้น
ให้บังเอิญเหลือเกินที่อามินเกิดจะมาได้ยินคำพูดของราชครูเข้า ในชั่วขณะดังกล่าว นางทุ่มเทพลังอำพรางจิตให้สงบเรียบนิ่งจนแม้แต่ราชครูแห่งคามายังจับกระแสการมีอยู่ของนางไม่ได้ นางทาสสาวเม้มริมฝีปาก ก่อนจะเหยียดออกเป็นรอยยิ้ม
ท่านอยากให้วิชชรีรับยาสูตรใหม่ใช่หรือไม่
...ข้าจะจัดให้เอง
ตกดึก ขณะที่ราชครูกำลังทรงสมาธิ การมาถึงของอามินทำเอาเปลวเทียนในห้องของเขาส่ายไหวเบาๆ พร้อมกับคำถามแปลกประหลาดที่ดังขึ้น
“หากอยากได้เขากวางตัวหนึ่ง ท่านจะเลือกปลิดมันเวลาใด” นางเอ่ยพลางยิ้มเย็น
“เวลาที่เขานั้นงอกงามจนถึงที่สุด...” คนตอบยังไม่ลืมตา แต่เผยยิ้มเรียบง่าย
“เท่าที่สังเกต เขากวางบนศีรษะท่านงามนัก ทัศยะ...คิดว่ามันยังเติบโตได้อีกหรือไม่”
“กวางตัวนั้นถึงอายุขัยของมันแล้ว”
“บางอย่างก็ไม่ต้องรอจนเวลาเหมาะสม เพราะไม่เคยมีเวลาที่เหมาะ ทุกสิ่งล้วนไม่แน่นอน”
ราชครูเผยอริมฝีปากแล้วกลับเป็นรอยยิ้ม นางกำลังไม่พอใจเขา...
อามินมิได้อยู่รอให้อีกฝ่ายลืมตา นางพุ่งจากไปไวกริบ ไปหาองค์หญิงวิชชรี ไปเพื่อชมผลที่ตนเองหว่านไว้เมื่อตอนเย็น
☀มงกุฎอัคคี ตอนที่ ๑๐ แตกหัก .................. {อสิตา}
ตอนที่ ๑ ปฐมบท ต้นเพลิง
https://pantip.com/topic/39253472
ตอนที่ ๒ องค์ชาย
https://pantip.com/topic/39256876
ตอนที่ ๓ นางทาส
https://pantip.com/topic/39259835
ตอนที่ ๔ อามิน
https://pantip.com/topic/39262780
ตอนที่ ๕ ระบำอัคคี
https://pantip.com/topic/39265661
ตอนที่ ๖ ราชครู
https://pantip.com/topic/39273815
ตอนที่ ๗ ราชาวิญญาณ
https://pantip.com/topic/39276170
ตอนที่ ๘ ความลับของสองเรา
https://pantip.com/topic/39281282
ตอนที่ ๙ สัญญา พันธนาการ
https://pantip.com/topic/39284612
คุณ Furryjit
- ใจดีจังค่ะ อุดหนุนแล้วยังมาอ่านพร้อมกันในกระทู้เป็นกำลังใจให้อีก
คุณ แจ็ค ในสวนถั่ว
- ภาพสวยๆ ก็เหมือนสวนถั่วที่งดงาม
คุณ zionzany
-เก็บ DNA เสี่ยพันล้านไปด้วยนะคะ 55 ทำไมเรียกเสี่ย
-------------------
“ขอบคุณท่านราชครูที่เป็นห่วงสุขภาพของข้า อุตส่าห์มาเยี่ยมถึงที่”
วิชชรีนั้นนอบน้อมต่อผู้เป็นครูบาของเตมัน แม้จะไม่ใคร่สนิทใจเรื่องของผู้อาวุโสและนางทาสอยู่ส่วนหนึ่ง แต่นางก็ยังยำเกรงราชครูตาบอดมาช้านาน
ราชครูที่นั่งอยู่บนตั่งรับแขกยิ้มรับก่อนเอ่ย “ข้าต้องขออนุญาต องค์หญิง” โบกมือเพียงครั้ง วิชชรีก็งันไปด้วยฤทธิ์มายา เขาลุกไปแตะนิ้วตรงจุดชีพจรที่คอนาง ก่อนจะนิ่วหน้านิดหนึ่ง ไม่เอ่ยอะไร ทำเพียงทรุดตัวลงนั่งที่เดิม พอดีกับที่วิชชรีกะพริบตาเหมือนมิมีสิ่งใดเกิดขึ้น
“องค์หญิงดื่มยาบำรุงครรภ์นี่หรือ”
วิชชรีมองราชครูเอื้อมไปหยิบถ้วยยาควันกรุ่นที่วางอยู่ใกล้ถาดเครื่องว่างรับแขก มิได้ติดใจกิริยาคล่องแคล่ว เข้าใจว่าเขารับรู้สิ่งต่างๆ ผ่านตาที่สาม
ปรายมือปัดผ่าน...ด้ายเส้นเล็กตรงปลายแขนเสื้อกวาดสัมผัสผิวของเหลวในถ้วย พลันติดสีที่ไม่ชวนมอง เขาชักมือกลับ ไม่ทันที่วิชชรีจะเห็น “ยาบำรุงนี้มีส่วนผสมกระตุ้นครรภ์มากเกินไป อย่าดื่มจะดีกว่า ไว้ข้าจะส่งยาสูตรใหม่มาให้”...อามินคิดอะไรอยู่
เขาพอเดาได้...แต่ไม่ต้องการให้เป็นเช่นนั้น
ให้บังเอิญเหลือเกินที่อามินเกิดจะมาได้ยินคำพูดของราชครูเข้า ในชั่วขณะดังกล่าว นางทุ่มเทพลังอำพรางจิตให้สงบเรียบนิ่งจนแม้แต่ราชครูแห่งคามายังจับกระแสการมีอยู่ของนางไม่ได้ นางทาสสาวเม้มริมฝีปาก ก่อนจะเหยียดออกเป็นรอยยิ้ม
ท่านอยากให้วิชชรีรับยาสูตรใหม่ใช่หรือไม่
...ข้าจะจัดให้เอง
ตกดึก ขณะที่ราชครูกำลังทรงสมาธิ การมาถึงของอามินทำเอาเปลวเทียนในห้องของเขาส่ายไหวเบาๆ พร้อมกับคำถามแปลกประหลาดที่ดังขึ้น
“หากอยากได้เขากวางตัวหนึ่ง ท่านจะเลือกปลิดมันเวลาใด” นางเอ่ยพลางยิ้มเย็น
“เวลาที่เขานั้นงอกงามจนถึงที่สุด...” คนตอบยังไม่ลืมตา แต่เผยยิ้มเรียบง่าย
“เท่าที่สังเกต เขากวางบนศีรษะท่านงามนัก ทัศยะ...คิดว่ามันยังเติบโตได้อีกหรือไม่”
“กวางตัวนั้นถึงอายุขัยของมันแล้ว”
“บางอย่างก็ไม่ต้องรอจนเวลาเหมาะสม เพราะไม่เคยมีเวลาที่เหมาะ ทุกสิ่งล้วนไม่แน่นอน”
ราชครูเผยอริมฝีปากแล้วกลับเป็นรอยยิ้ม นางกำลังไม่พอใจเขา...
อามินมิได้อยู่รอให้อีกฝ่ายลืมตา นางพุ่งจากไปไวกริบ ไปหาองค์หญิงวิชชรี ไปเพื่อชมผลที่ตนเองหว่านไว้เมื่อตอนเย็น