สวัสดีค่ะ ก่อนอื่นต้องขอออกตัวก่อนเลยนะคะว่ากระทู้นี้ไม่ได้มีเจตนาโอ้อวด แต่อยากให้กระทู้นี้เป็นกำลังใจให้เพื่อนๆ นักวิ่งมือใหม่ที่กำลังท้อ หรือหมดกำลังใจในการวิ่ง ลองมาอ่านดูนะคะ
ท้าวความก่อนเลยว่าเราเป็นคนอ้วนมาตั่งแต่เด็กๆเลยค่ะ เท่าทีจำความได้ น้ำหนักเกินมาตรฐานมาตลอด 555 จนน้ำหนักมากสุดอยู่ที่ 96 กิโล OMG?? เราจึงตัดสินใจลดน้ำหนักอย่างจริงจัง หลังจากที่เคยพยายามและพังมาหลายรอบ
เราออกกำลังกายมาเรื่อยๆ เวทบ้างสลับกับคาร์ดิโอ จนวันนึงมีเพื่อนมาชวนไปวิ่งมาราธอน เราก็คิดว่าเราจะวิ่งได้หรอ เข่าจะพังไหมจะรอดหรือเปล่า กังวลหลายอย่างเลยค่ะ เราพยายามซ้อมตามโปรแกรมที่ตั้งไว้เอง ถูกบ้างผิดบ้างสลับกันไป ประมาณ 2 เดือน ก็ถึงวันวิ่งมาราธอนแล้ว เย้ๆ
มาราธอนแรกในชีวิต 10 กิโลแรกในชีวิต วิ่งได้ประมาณ 3 กิโลแรก ฝนตก ลมแรงมาก แม่เจ้าาาา ทำไมต้องวันนี้ตอนนั้นคือความเร็วตกไปเลยค่ะ วิ่งต้านลมกันไป บวกกับ น้ำเข้ารองเท้า กางกางที่ใส่วันนั้นดันใส่กางเกงธรรมดามา ผ้าหนามาก อุ้มน้ำอีกก กรรม TT ลากน้ำหนักตัวเองยังไม่พอต้องลากชุดตัวเองอีก 5555 ลากมาเท่าที่จะทำได้ พอถึงจุดกลับตัว ในหัวตอนนั้นคืออยากกลับบ้านมากค่ะ หิว เหนื่อยมากก แต่อยู่ๆ ก็มีความคิดผุดขึ้นมาว่า "เฮ้ย สู้หน่อยดิ อีกหน่อยเดียวเอง " ตอนนั้นใช้พลังเฮือกสุดท้ายกับอีก 2 กิโลที่เหลือ
ดันตัวเองจนเข้าเส้นชัยมาได้...
ไม่จบแค่นั้น พอเข้าเส้นได้ ไปจุดเช็ค ปากฏว่าเราติดรุ่นอายุ ลำดับที่ 5 OMGGGG แทบกรี๊ดดด ทำอะไรไม่ถูก เข่าอ่อนไปหมด น้ำตานี่คลอเบ้าเลยค่ะ 5555 ดีใจมากก ถึงจะทำเวลาไม่ดีแต่ก็ติดรุ่นอายุนะเอออ ^^
สุดท้ายนี้อยากบอกทุกคนที่เข้ามาอ่านว่า "เราไม่จำเป็นต้องเก่งที่สุดสำหรับใคร แต่เก่งที่สุดสำหรับตัวเองก็พอ" เป็นกำลังใจให้เพื่อนนักวิ่งทุกคนนะคะ ตอนนี้ จขกท วิ่งเก็บระยะ ได้ 5 งานแล้ว ไม่ได้เยอะมาก แต่จะทำไปตลอดนะคะ เป็นกำลังใจให้ทุกคนสู้ไปด้วยกันค่ะ
ไว้มาโอกาสอาจจะเจอกันสักงานนะคะ
คุณเชื่อไหม ว่าเราแบกน้ำหนักร่วม 100 Kg ก้าวข้าม Mini Marathon มาแล้ว...
ท้าวความก่อนเลยว่าเราเป็นคนอ้วนมาตั่งแต่เด็กๆเลยค่ะ เท่าทีจำความได้ น้ำหนักเกินมาตรฐานมาตลอด 555 จนน้ำหนักมากสุดอยู่ที่ 96 กิโล OMG?? เราจึงตัดสินใจลดน้ำหนักอย่างจริงจัง หลังจากที่เคยพยายามและพังมาหลายรอบ
เราออกกำลังกายมาเรื่อยๆ เวทบ้างสลับกับคาร์ดิโอ จนวันนึงมีเพื่อนมาชวนไปวิ่งมาราธอน เราก็คิดว่าเราจะวิ่งได้หรอ เข่าจะพังไหมจะรอดหรือเปล่า กังวลหลายอย่างเลยค่ะ เราพยายามซ้อมตามโปรแกรมที่ตั้งไว้เอง ถูกบ้างผิดบ้างสลับกันไป ประมาณ 2 เดือน ก็ถึงวันวิ่งมาราธอนแล้ว เย้ๆ
มาราธอนแรกในชีวิต 10 กิโลแรกในชีวิต วิ่งได้ประมาณ 3 กิโลแรก ฝนตก ลมแรงมาก แม่เจ้าาาา ทำไมต้องวันนี้ตอนนั้นคือความเร็วตกไปเลยค่ะ วิ่งต้านลมกันไป บวกกับ น้ำเข้ารองเท้า กางกางที่ใส่วันนั้นดันใส่กางเกงธรรมดามา ผ้าหนามาก อุ้มน้ำอีกก กรรม TT ลากน้ำหนักตัวเองยังไม่พอต้องลากชุดตัวเองอีก 5555 ลากมาเท่าที่จะทำได้ พอถึงจุดกลับตัว ในหัวตอนนั้นคืออยากกลับบ้านมากค่ะ หิว เหนื่อยมากก แต่อยู่ๆ ก็มีความคิดผุดขึ้นมาว่า "เฮ้ย สู้หน่อยดิ อีกหน่อยเดียวเอง " ตอนนั้นใช้พลังเฮือกสุดท้ายกับอีก 2 กิโลที่เหลือ
ดันตัวเองจนเข้าเส้นชัยมาได้...
ไม่จบแค่นั้น พอเข้าเส้นได้ ไปจุดเช็ค ปากฏว่าเราติดรุ่นอายุ ลำดับที่ 5 OMGGGG แทบกรี๊ดดด ทำอะไรไม่ถูก เข่าอ่อนไปหมด น้ำตานี่คลอเบ้าเลยค่ะ 5555 ดีใจมากก ถึงจะทำเวลาไม่ดีแต่ก็ติดรุ่นอายุนะเอออ ^^
สุดท้ายนี้อยากบอกทุกคนที่เข้ามาอ่านว่า "เราไม่จำเป็นต้องเก่งที่สุดสำหรับใคร แต่เก่งที่สุดสำหรับตัวเองก็พอ" เป็นกำลังใจให้เพื่อนนักวิ่งทุกคนนะคะ ตอนนี้ จขกท วิ่งเก็บระยะ ได้ 5 งานแล้ว ไม่ได้เยอะมาก แต่จะทำไปตลอดนะคะ เป็นกำลังใจให้ทุกคนสู้ไปด้วยกันค่ะ
ไว้มาโอกาสอาจจะเจอกันสักงานนะคะ