ขออนุญาตออกตัวก่อนว่า จขกท.มีความทรงจำที่ดีและได้รับประสบการณ์ที่ดีหลายอย่างจากโรงเรียน การตั้งกระทู้นี้ มิได้มีเจตนาพาดพิงให้โรงเรียนเสื่อมเสียชื่อเสียง
ที่ต้องระบุให้ชัดเจนเพราะต้องการให้ศิษย์เก่าหรือครูอาจารย์ได้เข้าใจในสถานการณ์ที่ จขกท. เจอ
---------------------
เรื่องแรก การ Bully ในสังคมหญิงล้วน
ใครเคยอยู่ในสังคมโรงเรียนหญิงล้วน
แบบ จขกท.น่าจะเข้าใจดีที่สุด
เพราะถ้าเราแตกต่างกับเพื่อน
ทั้งด้านความคิดและมุมมอง
เราอาจถูกแบนได้ง่ายๆ
หลายปีมานี้ยังไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไม
เพียงเพราะมีแนวทางเป็นของตนเอง
ก็เกิดข่าวลือแปลกๆเกี่ยวกับตัวเราและนำไปสู่การถูกเพื่อนแบน ซึ่งนั่นยังไม่พอ
การมีข่าวลือแปลกๆว่าแย่แล้ว
การถูกวิจารณ์อย่างย่อยยับถึงเรื่องรูปลักษณ์ภายนอกและหน้าตา
เป็นอีกเรื่องที่หลายคนยังคงใช้เป็นหัวข้อสนทนาอย่างสนุกปาก
ถูกเหยียด เมิน และไม่ให้เกียรติหลายครั้ง
ทั้งกับเด็กนักเรียนด้วยกันหรือแม้กระทั่งครูบางท่านก็ร่วมเหยียดนักเรียนด้วย
อีกเรื่องคือการเล่นพวก
ง่ายๆคือถ้าคุณเกิดผิดพลาดอะไรขึ้นมา
แล้วคุณเป็นคนที่ถูกจับตามองอยู่แล้ว
คุณก็จะถูกเหยียบให้จม
และไม่มีทางตะกายขึ้นมาได้อีก
-ที่กล่าวมาทั้งหมดเจอกับตัวและผ่านมาได้หมดแล้ว
เรื่องต่อไปคือ
ความเห็นแก่ตัวของรุ่นพี่โต๊ะกินข้าว
ตอนมัธยมต้น
เด็ก ม.1 ต้องกินข้าวร่วมโต๊ะกับรุ่นพี่ ม.4
และมีเวรจัดโต๊ะอาหาร เวรล้างช้อน
จขกท.จัดโต๊ะอาหารบ่อยนะแทบทุกครั้ง
แต่ไม่เข้าใจว่าทำไมทั้งที่ควรเฉลี่ยหน้าที่กัน
แต่กลายเป็นว่าต้องล้างช้อนทุกวัน ทุกครั้ง
จนสุดท้ายแพ้น้ำยาล้างจานจนมือลอกเป็นแผ่นๆทั้งสองข้าง แม้กระทั่งให้พี่ๆดูว่ามือลอกและหมอห้ามสัมผัสสารเคมี แต่ก็ไม่เป็นผล
ยังคงต้องรักษาและเวียนวนต้องล้างจานอยู่
ไร้การช่วยเหลือ แม้แต่เพื่อนร่วมโต๊ะเอง
ก็ไม่แม้แต่จะมารับหน้าที่นี้ อ้างว่ากลัวเข้าเรียนช้า (แต่ก็เข้าเรียนวิชาเดียวกันนะ ก็เข้าพร้อมกันนี่นา)
แจ้งครูก็ไม่เป็นผล จริงๆก็ครูให้คนอื่นทำแทน
1 สัปดาห์ แต่แล้วก็เหมือนเดิมวนมาลูปเดิม
จนขึ้น ม.4 ได้กลับมากินข้าวโต๊ะอีกครั้ง
ก็เฉลี่ยหน้าที่ให้น้องและผลัดล้างช้อนกับน้อง
เพราะกลัวน้องมือลอกเหมือนที่ จขกท.เคยเป็น
เรื่องต่อมา
ต่อจากเรื่องแรก
อย่างที่บอก การเหยียดกัน
แม้แต่ครูก็เหยียดนักเรียนอย่างเกินความจำเป็น
จขกท.เคยมีปัญหากับหัวหน้าคณะสีที่เรียกว่า
'แม่ใหญ่'
แต่ขอยืนยันว่าเป็นนักเรียนสามัญธรรมดา
ไม่เคยผิดกฎร้ายแรง ออกจะเคร่งกฎด้วยซ้ำ
แต่ที่มีปัญหาเพราะรูปลักษณ์ขัดตาเสียจน
ถูกเหยียด ว่าขี้เหร่
ผิวกระดำกระด่างดูไม่น่ามอง
นั่นเพียงเพราะ จขกท.หน้าตาไม่สวยและผิวคล้ำรวมทั้งสิวที่เกิดขึ้นตามวัย
ก็ถูกหาว่าเป็นคนสกปรก
เคยถูกพูดแรงถึงขั้นว่า
ครอบครัวไม่อบอุ่นเหรอ
ถึงได้น่าเกลียดขนาดนี้
นี่เพียงเพราะ จขกท.ไม่สวยหรือเปล่านะ
ถึงได้โดนเหยียดขนาดนี้
ได้แต่เก็บความสงสัยในใจเรื่อยมา
ด้วยความเคารพ ประสบการณ์ดีมีมากก็จริง
แต่ส่วนลึกในจิตใจก็เจ็บกับรอยแผลเหล่านี้
ด้วยความสัจจริง
นี่เป็นเพียงการแชร์ประสบการณ์
มิได้มีเจตนาร้ายใดๆ
เพียงอยากระบาย
หรือร่วมแบ่งปันกับใครก็ตาม
ที่อาจเจอสิ่งเลวร้ายคล้ายๆกัน
ตีแผ่เรื่องเลวร้ายที่เคยเจอตอนเรียนโรงเรียนสุรนารีวิทยา
ที่ต้องระบุให้ชัดเจนเพราะต้องการให้ศิษย์เก่าหรือครูอาจารย์ได้เข้าใจในสถานการณ์ที่ จขกท. เจอ
---------------------
เรื่องแรก การ Bully ในสังคมหญิงล้วน
ใครเคยอยู่ในสังคมโรงเรียนหญิงล้วน
แบบ จขกท.น่าจะเข้าใจดีที่สุด
เพราะถ้าเราแตกต่างกับเพื่อน
ทั้งด้านความคิดและมุมมอง
เราอาจถูกแบนได้ง่ายๆ
หลายปีมานี้ยังไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไม
เพียงเพราะมีแนวทางเป็นของตนเอง
ก็เกิดข่าวลือแปลกๆเกี่ยวกับตัวเราและนำไปสู่การถูกเพื่อนแบน ซึ่งนั่นยังไม่พอ
การมีข่าวลือแปลกๆว่าแย่แล้ว
การถูกวิจารณ์อย่างย่อยยับถึงเรื่องรูปลักษณ์ภายนอกและหน้าตา
เป็นอีกเรื่องที่หลายคนยังคงใช้เป็นหัวข้อสนทนาอย่างสนุกปาก
ถูกเหยียด เมิน และไม่ให้เกียรติหลายครั้ง
ทั้งกับเด็กนักเรียนด้วยกันหรือแม้กระทั่งครูบางท่านก็ร่วมเหยียดนักเรียนด้วย
อีกเรื่องคือการเล่นพวก
ง่ายๆคือถ้าคุณเกิดผิดพลาดอะไรขึ้นมา
แล้วคุณเป็นคนที่ถูกจับตามองอยู่แล้ว
คุณก็จะถูกเหยียบให้จม
และไม่มีทางตะกายขึ้นมาได้อีก
-ที่กล่าวมาทั้งหมดเจอกับตัวและผ่านมาได้หมดแล้ว
เรื่องต่อไปคือ
ความเห็นแก่ตัวของรุ่นพี่โต๊ะกินข้าว
ตอนมัธยมต้น
เด็ก ม.1 ต้องกินข้าวร่วมโต๊ะกับรุ่นพี่ ม.4
และมีเวรจัดโต๊ะอาหาร เวรล้างช้อน
จขกท.จัดโต๊ะอาหารบ่อยนะแทบทุกครั้ง
แต่ไม่เข้าใจว่าทำไมทั้งที่ควรเฉลี่ยหน้าที่กัน
แต่กลายเป็นว่าต้องล้างช้อนทุกวัน ทุกครั้ง
จนสุดท้ายแพ้น้ำยาล้างจานจนมือลอกเป็นแผ่นๆทั้งสองข้าง แม้กระทั่งให้พี่ๆดูว่ามือลอกและหมอห้ามสัมผัสสารเคมี แต่ก็ไม่เป็นผล
ยังคงต้องรักษาและเวียนวนต้องล้างจานอยู่
ไร้การช่วยเหลือ แม้แต่เพื่อนร่วมโต๊ะเอง
ก็ไม่แม้แต่จะมารับหน้าที่นี้ อ้างว่ากลัวเข้าเรียนช้า (แต่ก็เข้าเรียนวิชาเดียวกันนะ ก็เข้าพร้อมกันนี่นา)
แจ้งครูก็ไม่เป็นผล จริงๆก็ครูให้คนอื่นทำแทน
1 สัปดาห์ แต่แล้วก็เหมือนเดิมวนมาลูปเดิม
จนขึ้น ม.4 ได้กลับมากินข้าวโต๊ะอีกครั้ง
ก็เฉลี่ยหน้าที่ให้น้องและผลัดล้างช้อนกับน้อง
เพราะกลัวน้องมือลอกเหมือนที่ จขกท.เคยเป็น
เรื่องต่อมา
ต่อจากเรื่องแรก
อย่างที่บอก การเหยียดกัน
แม้แต่ครูก็เหยียดนักเรียนอย่างเกินความจำเป็น
จขกท.เคยมีปัญหากับหัวหน้าคณะสีที่เรียกว่า
'แม่ใหญ่'
แต่ขอยืนยันว่าเป็นนักเรียนสามัญธรรมดา
ไม่เคยผิดกฎร้ายแรง ออกจะเคร่งกฎด้วยซ้ำ
แต่ที่มีปัญหาเพราะรูปลักษณ์ขัดตาเสียจน
ถูกเหยียด ว่าขี้เหร่
ผิวกระดำกระด่างดูไม่น่ามอง
นั่นเพียงเพราะ จขกท.หน้าตาไม่สวยและผิวคล้ำรวมทั้งสิวที่เกิดขึ้นตามวัย
ก็ถูกหาว่าเป็นคนสกปรก
เคยถูกพูดแรงถึงขั้นว่า
ครอบครัวไม่อบอุ่นเหรอ
ถึงได้น่าเกลียดขนาดนี้
นี่เพียงเพราะ จขกท.ไม่สวยหรือเปล่านะ
ถึงได้โดนเหยียดขนาดนี้
ได้แต่เก็บความสงสัยในใจเรื่อยมา
ด้วยความเคารพ ประสบการณ์ดีมีมากก็จริง
แต่ส่วนลึกในจิตใจก็เจ็บกับรอยแผลเหล่านี้
ด้วยความสัจจริง
นี่เป็นเพียงการแชร์ประสบการณ์
มิได้มีเจตนาร้ายใดๆ
เพียงอยากระบาย
หรือร่วมแบ่งปันกับใครก็ตาม
ที่อาจเจอสิ่งเลวร้ายคล้ายๆกัน