ด้วยความที่อดอยากมานานผมสั่งตำหอยแครงไปครก120 กับหอยนางรมตัวละ20บาท 4ตัว เเต่เมื่อกินอิ่มแล้วแม่ทักเฟสมาน่ำตาผมแทบไหล แม่บอกว่า เหลือเงินแค่สามร้อยกว่าบาท ผมทำงานฟรีแลนด์วันละพันืเป็นงานที่ไม่แน่นอน แต่ใกล้จะเข้าฤดูงานแล้ว สามสี่วันมีงานนึง เพิ่งทำที่ได้เงินจริงๆ วันสองวัน ผมโอนให้แม่3000 จากที่มีตังทั้งชีวิตผมแค่สี่พัน ไม่เคยละอายใจหรือรู้สึกว่าตัวเองแย่ขนาดนี้มาก่อนเลย ผมน่าจะเอาตังไปซื้อมาม่าแพคแล้ว โอนให้แม่ได้หมดสี่พัน แต่ต้องเก็บเหลือไว้ ค่าห้องเช่าเดือนนี้ซึ่งขาดอีกสองพัน
อาหารมื้อนี้ ผมกินไป220 บาทแต่เงินทั้งชีวิตของแม่เหลือแค่300บาท ผมรู้สึกผิดมากๆครับ