จิตเที่ยง จิตไม่เกิด จิตไม่ดับ ธรรมชาติไม่เกิด ธรรมชาติไม่ดับ

สัพเพสังขารา อนิจจัง
อนิจจังคือ การแปรเปลี่ยน
สังขาร เกิด แก่ เจ็บ ตาย
ไม่ได้หมายถึงการเกิด ดับ
หมายถึงการแปรสถาพ
สัพเพ ธรรมาอนัตตาติ
ธรรมะ เป็นไปตามธรรมชาติ
แปรเปลี่ยนไป ไม่ได้หมายถึงการเกิด ดับ
ธรรมะคือธรรมชาติ ที่มีความเป็นธรรมดา
คือการแปรเปลี่ยนเป็นธรรมดา ไม่ได้หมายถึงการเกิด ดับ
จิตเที่ยงคือ จิตที่นิ่ง จิตที่มีสัมมาสมาธิ จิตที่มีสัมมาสติ
จิตที่ไม่แส่ จิตที่ไม่ส่ายไปมา
ตนเห็นจิตไม่เที่ยงเพราะตนไม่มีสัมมาสมาธิ ตนไม่มีสัมมาสติ
ที่ไม่นิ่ง ถ้าตนมีจิตที่นิ่งตนจะเห็น กิเลส กาม ราคะ ตัณหา
ที่วิ่งวน อยู่ในจิต จิตอยู่เฉยๆๆ แต่กิเลส กามราคะตัณหา ที่ไม่นิ่ง
จิตไม่เกิด จิตไม่ดับ ที่เกิด ดับ คือวิญญาณที่ไปรับรู้ แจ้ง อารมณ์ ที่เป็นปัจจุบัน
ถ้าจิตเรานิ่ง เราจะเห็นปรมัติอารมณ์ ที่วิญญาณไปรู้แจ้งอารมณ์ที่เป็นปัจจุบัน
แต่จิตเราไม่นิ่งเราเลยไม่เห็นปรมัติอารมณ์ ที่มีวิญญาณไปรู้แจ้งอารมณ์ที่เป็นปัจจุบัน
เราก็คิดว่าจิตเรา เกิด จิตเรา ดับ ที่จริง วิญญาณที่เราไปรู้แจ้งอารมณ์ปัจจุบันมันเกิด ดับ ตามอารมณ์ที่เรา รู้ แจ้ง   เพราะเราไปเข้าใจผิด คิดว่าจิตคือวิญญาณ  จิตก็คือจิต วิญญาณก็คือวิญญาณ จิตทำงานตามสภาวะที่จิตไปรับรู้แจ้งอารมณ์ขึ้นมาจึงเรียกว่าวิญญาณ  เมื่อจิตไม่ไปรับรู้อารมณ์ จิตก็จะอยู่เฉยๆๆ เป็นอุเปกขา คือไม่มีอารมณ์ สุข ไม่มีอารมณ์ ทุกข์ ไม่มีโสมนัส ไม่มีโทรมนัส คือเวทนา มีอารมณ์ เฉยๆๆ วิญญาณก็รับรู้อารมณ์เฉยๆๆไป  วิญาณมีขึ้นตามอารมณ์ที่เป็นปัจจุบัน  ถ้าจิตไปนึกอารมณ์ จำอารมณ์ที่เป็นอดีตมาปรุงแต่งก็เรียกว่า มโน  จิตปรุงแต่งไปคิดถึงอนาคต ก็เรียกรวมๆว่าจิต  เวลาเรานั่งสมาธิ เราก็จะคิด เอา ธรรมารมณ์ขึ้นมาปรุงแต่ง  จนเกิด กาม ราคะ ตัณหา ถ้าเราไม่เอาธรรมารมณ์มาคิดปรุงแต่ง เราก็จะเห็น จิตนิ่ง เห็นกามราคะ ตัณหา ลอยฟู ฟ่องอยู่เต็มจิต เราก็จะรู้ทัน กาม ราคะ ตัณหา