คนที่ทำงานชอบล้อว่าอ้วนจน เพลียยยค่ะ

ณ ดินแดนความรวมผู้มีการศึกษาและวุฒิภาวะ เป็นแหล่งบ่มเพาะต้นกล้าของชาติ
ไม่คิดว่ายังจะมีอะไรแบบนี้...

เราอ้วนขึ้นจากงานที่ทำมาหนักตลอด 1 ปีกว่า เลิกทุ่มกว่า ทำให้ต้องทานข้าวดึก ใกล้เวลานอน
ทำให้น้ำหนักเพิ่มขึ้นมาเป็น 10 กิโล และเริ่มรู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงหลายอย่าง
เช่น กางเกงใส่ไม่ได้ ตรวจสุขภาพประจำปี หมอบอกน้ำหนักเกินให้ลด

เราก็รู้ตัว พยายามปรับตัว
ลดการทานบุฟเฟ่ต์ ไม่ทานดึก ไม่ทานของทอด ดื่มน้ำเยอะๆ ออกกำลังกาย
น้ำหนักก็ลดทีละนิดๆ นิดๆ
เรื่องลดความเครียดนี่ยากมาก งานมันแนวเครียด บีบคั้นสไตล์เอกชน

คนที่ทำงานชอบล้อตั้งแต่ อ้วน ช้าง หมู
นั่งระวังส้วมแตก เก้าอี้หัก พื้นสะเทือน มีแผ่นซีดีติดที่ก้น อย่าร้องแปร๋น
ที่สำคัญคนว่า มีมากกว่า 5

มีคนเคยบอกว่าเราเป็นคนที่น่าแกล้ง แกล้งแล้วสนุก
เราก็ไม่รู้หรอกว่าเวลาคนพวกนี้เขาพูดที่เขาสนุกแค่ปาก หรือสนุกจริงๆ หรืออื่นๆ

ครั้งสองครั้ง เราก็พอไหว แต่ล้อกันยาวนาน เปรียบเทียบ เปรียบเปรยบ่อยและถี่
บางทีเราเองก็ท้อ เบื่อ
สำหรับคนบางคนเราเกลียดไปเลย จนบางทีหลุดตอกกลับ
โดนล้อจนเครียด ไม่อยากทำอะไร
คืองานก็เครียดพอแรง ยังจะมีเรื่องปากคนอีก
จนได้แค่มองและเบะปาก
ผนวกความรู้สึกถึงความบ้าบอของคนที่ปากไม่สร้างสรร



เฮ้อ นี่ก็เข้าฟิตเนสแต่ก็ลดมาได้ 3 โลใน 1 เดือน เราลดเราดีใจมากก แต่พอมาโดนว่า ก็ท้อกลับใหม่ จะให้ฮึดก็รู้สึกฮึดแบบเก่นๆ
กรี๊ดใส่ได้มั้ย

ระบายเบาๆวันฝนตก
เฮ้อออออ