"วิ่งเข้าไปๆ หนีหัวซุกหัวซุนเข้าไป เจ้าหนูตัวน้อย〜"
เสียงตะโกนดังออกมาพร้อมกับเสียงหัวเราะอันบ้าคลั่งของชายในชุดสูทสีดำ ปกเสื้อแบบแข็งมีเข็มกลัดไม้กลางเขนสีเงินติดอยู่
"นายไม่ควรทำเป็นเล่นในหน้าที่นะ คุซาริ" เสียงแหลมดังออกมาจากเข็มกลัดที่ปกเสื้อ
"กับวิญญาณที่เพิ่งตายแค่นี้ การโจมตีแค่นั้นก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้เขาหายไป ไม่เห็นต้องทำถึงขนาดนี้เลย"
ชายในชุดสูทที่ชื่อ คุซาริ ยืนเท้าสะเอวก่อนจะดึงสัญลักษณ์ที่ปกเสื้อขึ้นมาจ่อที่ปาก
"ไม่เห็นต้องจริงจังขนาดนั้นเลย โอเปอเรเตอร์ ให้ผมได้บันเทิงกับงานหน่อยซิ"
"อ๊ะ แล้วอีกอย่างก็ถือว่า ตั้งใจกวาดล้างป่าข้างสวนสาธารณะนี่ เป็นของขวัญวันแต่งงานให้รุ่นน้องสุดที่รักก็แล้วกัน" หลังพูดเสร็จ คุซาริก็ได้รวบโซ่ที่ยาวลากพื้นขึ้นมาถือไว้ในกำมือ แล้วเริ่มออกเดิน
"ถ้ารักรุ่นน้องขนาดนั้น นายก็ควรจะไปร่วมงานแต่งของเขานะ ไม่ใช่มาแลกเวรกับเขา แล้วมาทำอะไรไร้สาระแบบนี้"
เสียงแหลมจากโอเปอเรเตอร์ดังขึ้นอีกครั้ง
"โธ่ๆ คุณอานะก็รู้นี่ว่าผมไม่เหมาะกับการต้องไปเจอคนเป็นเยอะอะไรขนาดนั้น
ให้ผมมารำลึกความหลังในสถานที่ฝึกเด็กใหม่แบบนี้บ้างก็ไม่ได้แย่อะไรหรอกนะ"
"เอาเถอะ ก็แล้วแต่นายก็แล้วกัน ไอวิญญาณก็บันทึกไว้แล้ว จะติดตามไว้ให้ก็แล้วกัน "
"รับทราบ แหมคุณอานะเนี่ย เข้าใจผมที่สูดดดด......."
".........." ปลายทางได้ตัดสัญญาณไปก่อนแล้ว
"เริ่มการแสดง ณ บัดนี้" คุซาริยืนตรงยกมือขึ้นมาตรงหน้าพร้อมกับเริ่มยิ้ม
คุซาริ คุโรโกะ เจ้าหน้าที่ระดับ 2
ฉายา Chainer ผู้ใช้โซ่
.
.
.
นี่มันเกิดบ้าอะไรขึ้นเนี่ย ผมถูกโจมตีมาเรอะ ได้ยังไง วัตถุสัมผัสตัวผมไม่ได้นี่น่า
…ไม่ซิ พวกนั้นเป็นบาทหลวง การจะจัดการกับวิญญาณได้ก็ไม่ใช่เรื่องแปลก
…สรุปก็คือ อะไรที่หมอนั่นปล่อยออกมาเป็นอันตรายกับผมได้ทั้งนั้น
…แผลที่แขนจะว่าไป ละอองบ้านี่ก็ยังไหลออกมาไม่หยุดเลยว้อย ดูยังไงก็อันตรายสุดๆ ทำยังไงดีวะเนี่ย
ฟิ้ว...
เสียงที่เคยได้ยินดังขึ้นมาอีกครั้ง
ฟุบ กรุบ กร็อบๆๆ
โซ่กำลังรัดอยุ่รอบๆต้นไม้พร้อมกับเริ่มบดขยี้ลำต้นจนขาดจากกัน
"อ้าว จับได้ต้นไม้เข้าหรอเนี่ย หนีเก่งเหมือนกันนี่นา"คุซาริพูดพร้อมหัวเราะชอบใจ
ไม่รู้ว่าดวงดีหรือดวงซวย ผมบังเอิญหน้ามืดล้มลงไปข้างต้นไม้พอดี คงเพราะไอ้แผลที่แขนนี่ เริ่มจะหน้ามืดอีกแล้วเว้ย
"แต่ทีนี้คงจะหนีไม่รอดแล้วซิ ยอมให้จับซะดีๆเถอะนะ แล้วผมจะไม่ทำให้ทรมาน"
โซ่ในมือของคุซาริเริ่มเคลื่อนไหวราวกับงู มันค่อยๆ เคลื่อนตัวทำท่าราวกับว่าดมหากลิ่น
นี่คืออาวุธของหมอนี่ โซ่ที่ทำหน้าที่ตามหาและเข้าโจมตีทันทีที่รับรู้ถึงตัวผม
ถ้าอาวุธของหมอนี่มีเท่านี้ ผมก็ขอเอาตัวรอดไปละนะ
โซ่เข้าโจมตีทันทีเมื่อตรวจพบไอวิญญาณของวิคเตอร์ได้
ตู้ม
แต่ก็ทำได้เพียงฟาดเข้ากับต้นไม้อีกครั้งเท่านั้น
ยังไงอาวุธแกก็ยังคงคุณสมบัติวัตถุอยู่เหมือนเดิม
การจะทะลุต้นไม้มาแบบวิญญาณเนี่ย คงทำไม่ได้แน่ๆ
ผมเริ่มออกวิ่งทะลุต้นไม้ไปเรื่อยๆ แทนการวิ่งหลบแบบคนปกติ
ห่างออกไปห่างออกไป
"เห ดูเหมือนจะมีสมองเหมือนกันนี่ เอาเถอะ ถ้าเรื่องแค่นี้ยังทำไม่ได้มันจะไปสนุกอะไรกันเล่า"
หลังพูดเสร็จคุซาริก็ดึงโซ่กลับมาที่ตัว พร้อมกับยกมือซ้ายขึ้นมาระดับสายตาเหยียดแขนออกไป นิ้วเป็นท่าเล็ง
"Chain Bite!!!"
โซ่พุ่งเป็นเส้นตรงราวกับกระสุน ทะลุผ่านต้นไม้นับไม่ถ้วนจนถึงตัวของวิคเตอร์
โซ่ทะลุเข้าที่หัวใจแล้วเริ่มม้วนรัดตัวของเขาเอาไว้
กฎข้อที่ 5 แม้จะโดนทำลายร่างกายหนักแค่ไหน วิญญาณก็ไม่ได้หายไปในทันที
อั๊ค นี่มันบ้าอะไรกันเนี่ย เราประมาทเกินไป ที่ไปดูถูกไอ้โซ่บ้านี่
โซ่เริ่มมัดตัวเราแน่นขึ้นทุกที ตอนนี้อย่าว่าแต่จะวิ่งต่อเลย แค่จะลุกก็ยังเป็นไปไม่ได้
ร่างกายหนัก หนักขึ้นเรื่อยๆ เราจะทำยังไงดี คิดซิคิด หาวิธีเอาตัวรอดจากสถานการณ์นี้ให้ได้
ละอองวิญญาณยังคงไหลออกจากแผลที่แขนและหน้าอกมากขึ้นทุกที
ตอนนี้คุซาริก็ได้เดินเข้ามาถึงเสียแล้ว
"แหมๆ มานั่งคุกเข่าอยู่ตรงนี้เองหรอครับ ปล่อยให้ผมตามหาซะแทบแย่
"รอยยิ้มน่าสยดสยองแสยะเผยออกมา
"นี่นาย ยังไม่เสร็จอีกหรอเนี่ย รีบส่งวิญญาณเขาไปได้แล้ว ฉันยังต้องทำรายงานต่ออีกนะ"ไม้กางเขนส่งเสียงอีกครั้ง
"แหมคุณอานะ อย่าเพิ่งขัดจังหวะซิครับ ผมกำลังถึงจุดไคลแม็กอยู่แล้วเชียว "
คุซาริพูดกระหยิ่มยิ้มย่อง ก่อนจะเริ่มพึมพำกับตัวเองเบาๆ
"เขา งั้นเรอะ คนตาย
ก็เป็นได้แค่วิญญาณแค่นั้นแหละ มันไม่มีความเป็นคนเหลือแล้วโว้ย อย่ามาล้อเล่นน่านังบ้าเอ๋ย"
"ส่งวิญญาณอะไรกัน มันจะต้องถูกดูดกลืนเพื่อมาเพิ่มพลังให้กับอาวุธศักดิ์สิทธิ์ของข้าต่างหากโว้ย"
หลังจากพึมพำๆกับตัวเองเสร็จแล้ว คุซาริก็เงยหน้าขึ้นมาส่งยิ้มให้เหยื่อของตนอีกครั้ง
"เห็นแก่ความสนุกที่ข้าได้รับ ข้าจะให้แกขอร้องข้าได้ 1 ข้อ อยากขออะไรก็ว่ามา"
ร้องขอชีวิตข้าเข้า ร้องขอให้ข้าปลดปล่อย ร้องขอให้ช่วย จงมีความหวังเข้าไป แล้วข้าจะกลืนกินแกตอนนั้นซะเลย
โอ๊ว ไม่มีอะไรมีความสุขไปกว่านี้แล้ว การได้ทำลายความหวังของวิญญาณที่จนตรอก การได้เห็นสีหน้าของไอ้พวกวิญญาณที่มีความหวังค่อยๆสลายไปในอากาศ
อ๋า อยากเห็นๆๆ ช่วยแสดงสีหน้าแสนวิเศษนี่ให้ข้าดูที
"เล็งเข้ามาที่หัวให้จบทีเดียวด้วยกำปั้นของแกได้ไหม"
"หาาาาาาาาาาาาาาาาาา " ใบหน้าของคุซาริบิดเบี้ยวไปด้วยความเกลียดชัง
"แกคิดว่าแกเป็นใคร บังอาจมาทำลายความบันเทิงของข้า แกคิดว่าเป็นตัวอะไรบังอาจมาทำลายแผนการของข้า แกๆๆๆๆ"ใบหน้าเขาบิดเบี้ยวมากขึ้นเรื่อยๆ
"ได้ ข้าจะทำให้แกสมหวัง .... แต่อย่าหวังนะว่ามันจะจบในทีเดียวนะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ " เสียงหัวเราะบ้าคลั่งดังยิ่งขึ้นไปอีก
โซ่ที่รัดไว้คล่อยๆคลายออกมารวมกันที่กำปั้นของคุซาริ ล้อมรอบกำปั้นตรึงไว้แน่นไม่ต่างจากถุงมือ ก่อนที่เขาจะค่อยๆเดินเข้ามา
ง้างแขนขึ้นสูงไปบนหัว ทิ้งตัวลงมาเล็งกำปั้นเข้าไปที่ใบหน้าของวิคเตอร์
ก่อนที่กำปั้นศักดิ์สิทธิ์จะสัมผัสกับตัววิคเตอร์ เขาก็ได้ล้มตัวลงนอนทะลุผ่านกิ่งไม้แหลมที่อยู่ที่พื้นด้านหลัง
คุซาริไม่สามารถหยุดตัวเองที่กำลังโถมตัวลงมาได้อีกแล้ว สิ่งที่เขาทำได้มีเพียงแค่เอี้ยวตัวหลบให้พ้นจุดอันตราย
ฉึก
"อ๊ากกกกกก "เสียงกรีดร้องของคุซาริดังขึ้นมาทันที เลือดสีแดงฉานไหลรินออกมท
ท่อนไม้ปลายแหลมเสียบทะลุหัวไหล่ของเขาไว้
พอดีสุดๆ ดีนะที่ไอ้บ้านี่มีนิสัยชอบทรมานเหยื่อ แถมยังประมาทเข้าไปอีก
ทำให้ไม่เห็นกิ่งไม้แหลมที่เราบังไว้ แค่ยั่วให้มันคลายโซ่ แล้วพุ่งตัวมาหาเราก็พอแล้ว
"อ๊ากๆๆๆๆๆๆ ข้าจะฆ่าแก ฆ่าๆๆๆๆๆ"คุซาริบ้าไปแล้ว
"เกิดอะไรขึ้น ทำไมนายได้รับบาดเจ็บ ตอบมาเดี๋ยวนี้"เสียงจากไม้กางเขนดังอีกครั้ง
"เงียบไป!!! หุบปากไป!! นังหมูตัวเมีย" คุซาริดึงไม้กางเขนออกจากปกเสื้อแล้วโยนทิ้งไป
"แกจะไม่ตายดีแน่โว้ยยยย แก แก แก ข้าจะฆ่าแกให้ตายอย่างทรมานนน ไอ้เวรเอ๋ย"
"ผมตายไปแล้วนะนาย มีสติหน่อยซิ" วิคเตอร์ยั่วยุเขา
"แกอย่าคิดนะว่ายั่วข้าแล้วจะทำให้ข้าประมาทอีก
แค่นี้ก็มากเกินไปแล้วโว้ยยยยย"
โซ่ค่อยๆเลื้อยไปรวมกันรัดปิดปากแผลของเขาเพื่อห้ามเลือด
"ข้าจะจัดการแกจากตรงนี้ อย่าหวังว่าจะเรียกเลือดจากข้าได้อีกเลย"
คุซาริเริ่มใช้ Chain Bite เจาะร่างของวิคเตอร์ทีละจุดๆ เริ่มจากขาขึ้นมา
''ข้าจะไม่ให้แกตายง่ายๆ หรอกเว้ย''
โซ่ยังคงเจาะทะลุร่างของวิคเตอร์ไปเรื่อยๆ เรื่อยๆ ละอองวิญญาณไหลออกมาไม่หยุด
นี่มันเจ็บจะตายอยุ่แล้วเนี่ย แย่ละ สติกำลังจะหายไปแล้ว…
ละอองวิญญาณจากแผลของวิคเตอร์ลอยล่องอยู่ในอากาศ หนาขึ้นหนาขึ้น
''แปลก มันเป็นแค่วิญญาณที่เพิ่งตายแท้ๆ ทำไมถึงมีปริมาณละอองวิญญาณมากขนาดนี้ได้''
คุซาริหยุดมือ สายตาจ้องไปที่ร่างของวิคเตอร์ที่ค่อยๆจางหายไป
มันหายไปแล้ว แต่ละอองวิญญาณพวกนี้คืออะไร วิญญาณที่พึ่งตายไม่น่าควบคุมละอองวิญญาณได้ละเอียดถึงขนาดนี้นี่
ฟิ้ว กิ่งไม้พุ่งผ่านร่างของคุซาริไป
''เฮ้ยๆ แกไม่น่าใช้ โพลเทอร์ไกสท์ ได้นี่นา แกเพิ่งตายเองนะเว้ย''
ฟิ้วๆๆ กิ้งไม้อีกหลายอันพุ่งใส่คุซาริ
เขาต้องพุ่งตัวหลบ ชุดสูทอันหรูหราเปอะเปื้อนดิน
''เวรเอ๋ย ต้องรีบติดต่อคุณอานะ ให้ช่วยตามหาร่างต้นของมันก่อน''
อยู่ไหน
เข็มกลัดกระเด็นไปอยู่ไหนแล้ว
ฟิ้วๆๆๆ กิ่งไม้ยังคงพุ่งใส่อย่างต่อเนื่อง
มีกิ่งหนึ่งพุ่งเข้ามาปักขาจากด้านหลัง ทำให้คุซาริล้มทรุดลงไปอยู่ที่พื้น
''อ๊ากกกกกก ไอ้เวร โธ่เว้ย คุณอานะได้ยินไหมมมม!!!!''
''Chain Armor''
โซ่ของคุซาริม้วนวนพันรอบตัวของเขาจนกลายเป็นเกราะ ปกป้องเขาจากอันตรายภายนอกนั่น
กิ่งไม้ยังคงพุ่งใส่เขาอย่างต่อเนื่องๆ แม้ว่าจะรอดพ้นจากความแหลมคม แต่แรงกระแทกก็เพียงพอแล้วที่จะทำอันตรายคุซาริได้
''คุซาริ นายยังอยู่ไหม ตอบด้วย''
เสียงที่คุซาริตามหามาตลอด เสียงของโอเปอเรเตอร์ของเขา
''คุณอานะ!!! ติดตามไอวิญญาณของไอ้เวรนี่ให้ผมที มันสลายตัวไปแล้ว''เขาตะโกนไปหวังว่าอานะจะได้ยิน
''สลายตัว หมายความว่ายังไง เขาเป็นแค่วิญญาณที่เพิ่งตายเท่านั้นนี่''เธอตอบ
''ทำเถอะน่า เร็วๆเข้า''คุซาริตะโกน พร้อมกับพยายามหลบสิ่งๆต่างที่พุ่งเข้าใส่
''ได้แล้วๆ ตอนนี้ร่างต้นของเขาอยู่ที่...''
''อะไร อยุ่ที่ไหนก็ตอบมาซิวะ''
''รอบๆตัวนาย''
โพลเทอร์ไกสท์ คือ ชื่อของปรากฎการณ์ที่ของใช้ภายในบ้านเคลื่อนไหวได้เองโดยไม่มีใครไปทำอะไร ผู้คนต่างเชื่อว่าปรากฎการณ์นี่เกิดขึ้นจากการกระทำของวิญญาณ
วัตถุทุกอย่างที่พุ่งผ่านคุซาริมาตลอดทางนั้น ไม่ได้หายไปไหน พวกมันต่างลอยค้างอยู่บนอากาศรอบตัวๆคุซาริราวกับถูกใครจับเอาไว้
ภายใต้แสงจันทร์ที่สาดทะลุลงมาผ่านกิ่งไม้
เสียงอันเยือกเย็นค่อยๆกระซิบอยู่ในสายลม
''หายไปซะ''
ทุกสิ่งทุกอย่างพุ่งเข้าใส่คุซาริทันที
รุนแรงยิ่งขึ้นเรื่อยๆ ต่อเนื่องมากขึ้นเรื่อยๆ
เกราะค่อยๆร้าว รอยปริแตกเริ่มเผยออกมา แล้วในที่สุดในที่สุดทุกสิ่งทุกอย่างก็พุ่งเข้าถึงกายเนื้อของเขา
ฉึกๆๆๆๆ
ตุบ
ร่างของคุซาริล้มลง อยู่ท่ามกลางเศษซากไม้และหิน ไร้วี่แววว่าจะขยับได้อีก
พร้อมกับที่ร่างของวิคเตอร์ค่อยๆรวมตัวกลับมาจากละอองวิญญาณที่อยู่รอบๆ ล้มลงอยู่ใกล้ๆ
หลังจากฝุ่นจางลง
หญิงสาวในชุดกิโมโนเดินออกมาจากเงามืด
"แหม เซอไพร์มากเลยนะคะเนี่ย ไม่ทราบว่าพี่ชายเป็นตัวอะไรกันแน่คะ หนูแค่จะให้ดึงความสนใจเขาไว้เฉยๆ แต่คุณพี่ดันจัดการเขาไปซะเองเลย
แต่ตอนนี้ช่างก่อนเถอะเนอะ ขอหนูตัดหน้าไปก่อนนะคะ
ไว้หลังหนูทานเสร็จแล้ว เราค่อยมาคุยกันนะคะ"
สติผมค่อยๆหายไปอีกครั้ง พร้อมกับภาพที่ผู้หญิงใส่ชุดกิโมโน กำลังยกร่างชายใส่สูทขึ้นไปไว้บนอากาศ
...
...
...
ขอรายงานค่ะ
ดิฉันโอเปอเรเตอร์ อานะ
จากภารกิจการกวาดล้างสวนสาธารณะบริเวณเขต 10
เจ้าหน้าที่ระดับ 2 คุซาริ คุโรโกะ ผู้ใช้โซ่
ได้เสียชีวิตในหน้าที่
พร้อมกับถูกกลืนกินไปแล้วจากเจ้าของไอวิญญาณตามบันทึกนี้
ขอให้ทำการ ลงทะเบียนปีศาจร้ายตนนี้ทันที
พร้อมกับขอให้ขนานนามมันว่า Chain Breaker
ตอนต่อไป Death Parade
สารบัญ
ตอนที่ 1 : Happy? Birthday >>
https://pantip.com/topic/36051517
ตอนที่ 2 : Chain Breaker >>
https://pantip.com/topic/36054730
ตอนที่ 3 : Death Parade >>
https://pantip.com/topic/36055791
ตอนที่ 4 : The Cross Alliance >>
https://pantip.com/topic/36056314
[Deathman Story] ตอนที่ 2 : Chain Breaker
"วิ่งเข้าไปๆ หนีหัวซุกหัวซุนเข้าไป เจ้าหนูตัวน้อย〜"
เสียงตะโกนดังออกมาพร้อมกับเสียงหัวเราะอันบ้าคลั่งของชายในชุดสูทสีดำ ปกเสื้อแบบแข็งมีเข็มกลัดไม้กลางเขนสีเงินติดอยู่
"นายไม่ควรทำเป็นเล่นในหน้าที่นะ คุซาริ" เสียงแหลมดังออกมาจากเข็มกลัดที่ปกเสื้อ
"กับวิญญาณที่เพิ่งตายแค่นี้ การโจมตีแค่นั้นก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้เขาหายไป ไม่เห็นต้องทำถึงขนาดนี้เลย"
ชายในชุดสูทที่ชื่อ คุซาริ ยืนเท้าสะเอวก่อนจะดึงสัญลักษณ์ที่ปกเสื้อขึ้นมาจ่อที่ปาก
"ไม่เห็นต้องจริงจังขนาดนั้นเลย โอเปอเรเตอร์ ให้ผมได้บันเทิงกับงานหน่อยซิ"
"อ๊ะ แล้วอีกอย่างก็ถือว่า ตั้งใจกวาดล้างป่าข้างสวนสาธารณะนี่ เป็นของขวัญวันแต่งงานให้รุ่นน้องสุดที่รักก็แล้วกัน" หลังพูดเสร็จ คุซาริก็ได้รวบโซ่ที่ยาวลากพื้นขึ้นมาถือไว้ในกำมือ แล้วเริ่มออกเดิน
"ถ้ารักรุ่นน้องขนาดนั้น นายก็ควรจะไปร่วมงานแต่งของเขานะ ไม่ใช่มาแลกเวรกับเขา แล้วมาทำอะไรไร้สาระแบบนี้"
เสียงแหลมจากโอเปอเรเตอร์ดังขึ้นอีกครั้ง
"โธ่ๆ คุณอานะก็รู้นี่ว่าผมไม่เหมาะกับการต้องไปเจอคนเป็นเยอะอะไรขนาดนั้น
ให้ผมมารำลึกความหลังในสถานที่ฝึกเด็กใหม่แบบนี้บ้างก็ไม่ได้แย่อะไรหรอกนะ"
"เอาเถอะ ก็แล้วแต่นายก็แล้วกัน ไอวิญญาณก็บันทึกไว้แล้ว จะติดตามไว้ให้ก็แล้วกัน "
"รับทราบ แหมคุณอานะเนี่ย เข้าใจผมที่สูดดดด......."
".........." ปลายทางได้ตัดสัญญาณไปก่อนแล้ว
"เริ่มการแสดง ณ บัดนี้" คุซาริยืนตรงยกมือขึ้นมาตรงหน้าพร้อมกับเริ่มยิ้ม
คุซาริ คุโรโกะ เจ้าหน้าที่ระดับ 2
ฉายา Chainer ผู้ใช้โซ่
.
.
.
นี่มันเกิดบ้าอะไรขึ้นเนี่ย ผมถูกโจมตีมาเรอะ ได้ยังไง วัตถุสัมผัสตัวผมไม่ได้นี่น่า
…ไม่ซิ พวกนั้นเป็นบาทหลวง การจะจัดการกับวิญญาณได้ก็ไม่ใช่เรื่องแปลก
…สรุปก็คือ อะไรที่หมอนั่นปล่อยออกมาเป็นอันตรายกับผมได้ทั้งนั้น
…แผลที่แขนจะว่าไป ละอองบ้านี่ก็ยังไหลออกมาไม่หยุดเลยว้อย ดูยังไงก็อันตรายสุดๆ ทำยังไงดีวะเนี่ย
ฟิ้ว...
เสียงที่เคยได้ยินดังขึ้นมาอีกครั้ง
ฟุบ กรุบ กร็อบๆๆ
โซ่กำลังรัดอยุ่รอบๆต้นไม้พร้อมกับเริ่มบดขยี้ลำต้นจนขาดจากกัน
"อ้าว จับได้ต้นไม้เข้าหรอเนี่ย หนีเก่งเหมือนกันนี่นา"คุซาริพูดพร้อมหัวเราะชอบใจ
ไม่รู้ว่าดวงดีหรือดวงซวย ผมบังเอิญหน้ามืดล้มลงไปข้างต้นไม้พอดี คงเพราะไอ้แผลที่แขนนี่ เริ่มจะหน้ามืดอีกแล้วเว้ย
"แต่ทีนี้คงจะหนีไม่รอดแล้วซิ ยอมให้จับซะดีๆเถอะนะ แล้วผมจะไม่ทำให้ทรมาน"
โซ่ในมือของคุซาริเริ่มเคลื่อนไหวราวกับงู มันค่อยๆ เคลื่อนตัวทำท่าราวกับว่าดมหากลิ่น
นี่คืออาวุธของหมอนี่ โซ่ที่ทำหน้าที่ตามหาและเข้าโจมตีทันทีที่รับรู้ถึงตัวผม
ถ้าอาวุธของหมอนี่มีเท่านี้ ผมก็ขอเอาตัวรอดไปละนะ
โซ่เข้าโจมตีทันทีเมื่อตรวจพบไอวิญญาณของวิคเตอร์ได้
ตู้ม
แต่ก็ทำได้เพียงฟาดเข้ากับต้นไม้อีกครั้งเท่านั้น
ยังไงอาวุธแกก็ยังคงคุณสมบัติวัตถุอยู่เหมือนเดิม
การจะทะลุต้นไม้มาแบบวิญญาณเนี่ย คงทำไม่ได้แน่ๆ
ผมเริ่มออกวิ่งทะลุต้นไม้ไปเรื่อยๆ แทนการวิ่งหลบแบบคนปกติ
ห่างออกไปห่างออกไป
"เห ดูเหมือนจะมีสมองเหมือนกันนี่ เอาเถอะ ถ้าเรื่องแค่นี้ยังทำไม่ได้มันจะไปสนุกอะไรกันเล่า"
หลังพูดเสร็จคุซาริก็ดึงโซ่กลับมาที่ตัว พร้อมกับยกมือซ้ายขึ้นมาระดับสายตาเหยียดแขนออกไป นิ้วเป็นท่าเล็ง
"Chain Bite!!!"
โซ่พุ่งเป็นเส้นตรงราวกับกระสุน ทะลุผ่านต้นไม้นับไม่ถ้วนจนถึงตัวของวิคเตอร์
โซ่ทะลุเข้าที่หัวใจแล้วเริ่มม้วนรัดตัวของเขาเอาไว้
กฎข้อที่ 5 แม้จะโดนทำลายร่างกายหนักแค่ไหน วิญญาณก็ไม่ได้หายไปในทันที
อั๊ค นี่มันบ้าอะไรกันเนี่ย เราประมาทเกินไป ที่ไปดูถูกไอ้โซ่บ้านี่
โซ่เริ่มมัดตัวเราแน่นขึ้นทุกที ตอนนี้อย่าว่าแต่จะวิ่งต่อเลย แค่จะลุกก็ยังเป็นไปไม่ได้
ร่างกายหนัก หนักขึ้นเรื่อยๆ เราจะทำยังไงดี คิดซิคิด หาวิธีเอาตัวรอดจากสถานการณ์นี้ให้ได้
ละอองวิญญาณยังคงไหลออกจากแผลที่แขนและหน้าอกมากขึ้นทุกที
ตอนนี้คุซาริก็ได้เดินเข้ามาถึงเสียแล้ว
"แหมๆ มานั่งคุกเข่าอยู่ตรงนี้เองหรอครับ ปล่อยให้ผมตามหาซะแทบแย่
"รอยยิ้มน่าสยดสยองแสยะเผยออกมา
"นี่นาย ยังไม่เสร็จอีกหรอเนี่ย รีบส่งวิญญาณเขาไปได้แล้ว ฉันยังต้องทำรายงานต่ออีกนะ"ไม้กางเขนส่งเสียงอีกครั้ง
"แหมคุณอานะ อย่าเพิ่งขัดจังหวะซิครับ ผมกำลังถึงจุดไคลแม็กอยู่แล้วเชียว "
คุซาริพูดกระหยิ่มยิ้มย่อง ก่อนจะเริ่มพึมพำกับตัวเองเบาๆ
"เขา งั้นเรอะ คนตาย
"ส่งวิญญาณอะไรกัน มันจะต้องถูกดูดกลืนเพื่อมาเพิ่มพลังให้กับอาวุธศักดิ์สิทธิ์ของข้าต่างหากโว้ย"
หลังจากพึมพำๆกับตัวเองเสร็จแล้ว คุซาริก็เงยหน้าขึ้นมาส่งยิ้มให้เหยื่อของตนอีกครั้ง
"เห็นแก่ความสนุกที่ข้าได้รับ ข้าจะให้แกขอร้องข้าได้ 1 ข้อ อยากขออะไรก็ว่ามา"
ร้องขอชีวิตข้าเข้า ร้องขอให้ข้าปลดปล่อย ร้องขอให้ช่วย จงมีความหวังเข้าไป แล้วข้าจะกลืนกินแกตอนนั้นซะเลย
โอ๊ว ไม่มีอะไรมีความสุขไปกว่านี้แล้ว การได้ทำลายความหวังของวิญญาณที่จนตรอก การได้เห็นสีหน้าของไอ้พวกวิญญาณที่มีความหวังค่อยๆสลายไปในอากาศ
อ๋า อยากเห็นๆๆ ช่วยแสดงสีหน้าแสนวิเศษนี่ให้ข้าดูที
"เล็งเข้ามาที่หัวให้จบทีเดียวด้วยกำปั้นของแกได้ไหม"
"หาาาาาาาาาาาาาาาาาา " ใบหน้าของคุซาริบิดเบี้ยวไปด้วยความเกลียดชัง
"แกคิดว่าแกเป็นใคร บังอาจมาทำลายความบันเทิงของข้า แกคิดว่าเป็นตัวอะไรบังอาจมาทำลายแผนการของข้า แกๆๆๆๆ"ใบหน้าเขาบิดเบี้ยวมากขึ้นเรื่อยๆ
"ได้ ข้าจะทำให้แกสมหวัง .... แต่อย่าหวังนะว่ามันจะจบในทีเดียวนะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ " เสียงหัวเราะบ้าคลั่งดังยิ่งขึ้นไปอีก
โซ่ที่รัดไว้คล่อยๆคลายออกมารวมกันที่กำปั้นของคุซาริ ล้อมรอบกำปั้นตรึงไว้แน่นไม่ต่างจากถุงมือ ก่อนที่เขาจะค่อยๆเดินเข้ามา
ง้างแขนขึ้นสูงไปบนหัว ทิ้งตัวลงมาเล็งกำปั้นเข้าไปที่ใบหน้าของวิคเตอร์
ก่อนที่กำปั้นศักดิ์สิทธิ์จะสัมผัสกับตัววิคเตอร์ เขาก็ได้ล้มตัวลงนอนทะลุผ่านกิ่งไม้แหลมที่อยู่ที่พื้นด้านหลัง
คุซาริไม่สามารถหยุดตัวเองที่กำลังโถมตัวลงมาได้อีกแล้ว สิ่งที่เขาทำได้มีเพียงแค่เอี้ยวตัวหลบให้พ้นจุดอันตราย
ฉึก
"อ๊ากกกกกก "เสียงกรีดร้องของคุซาริดังขึ้นมาทันที เลือดสีแดงฉานไหลรินออกมท
ท่อนไม้ปลายแหลมเสียบทะลุหัวไหล่ของเขาไว้
พอดีสุดๆ ดีนะที่ไอ้บ้านี่มีนิสัยชอบทรมานเหยื่อ แถมยังประมาทเข้าไปอีก
ทำให้ไม่เห็นกิ่งไม้แหลมที่เราบังไว้ แค่ยั่วให้มันคลายโซ่ แล้วพุ่งตัวมาหาเราก็พอแล้ว
"อ๊ากๆๆๆๆๆๆ ข้าจะฆ่าแก ฆ่าๆๆๆๆๆ"คุซาริบ้าไปแล้ว
"เกิดอะไรขึ้น ทำไมนายได้รับบาดเจ็บ ตอบมาเดี๋ยวนี้"เสียงจากไม้กางเขนดังอีกครั้ง
"เงียบไป!!! หุบปากไป!! นังหมูตัวเมีย" คุซาริดึงไม้กางเขนออกจากปกเสื้อแล้วโยนทิ้งไป
"แกจะไม่ตายดีแน่โว้ยยยย แก แก แก ข้าจะฆ่าแกให้ตายอย่างทรมานนน ไอ้เวรเอ๋ย"
"ผมตายไปแล้วนะนาย มีสติหน่อยซิ" วิคเตอร์ยั่วยุเขา
"แกอย่าคิดนะว่ายั่วข้าแล้วจะทำให้ข้าประมาทอีก
แค่นี้ก็มากเกินไปแล้วโว้ยยยยย"
โซ่ค่อยๆเลื้อยไปรวมกันรัดปิดปากแผลของเขาเพื่อห้ามเลือด
"ข้าจะจัดการแกจากตรงนี้ อย่าหวังว่าจะเรียกเลือดจากข้าได้อีกเลย"
คุซาริเริ่มใช้ Chain Bite เจาะร่างของวิคเตอร์ทีละจุดๆ เริ่มจากขาขึ้นมา
''ข้าจะไม่ให้แกตายง่ายๆ หรอกเว้ย''
โซ่ยังคงเจาะทะลุร่างของวิคเตอร์ไปเรื่อยๆ เรื่อยๆ ละอองวิญญาณไหลออกมาไม่หยุด
นี่มันเจ็บจะตายอยุ่แล้วเนี่ย แย่ละ สติกำลังจะหายไปแล้ว…
ละอองวิญญาณจากแผลของวิคเตอร์ลอยล่องอยู่ในอากาศ หนาขึ้นหนาขึ้น
''แปลก มันเป็นแค่วิญญาณที่เพิ่งตายแท้ๆ ทำไมถึงมีปริมาณละอองวิญญาณมากขนาดนี้ได้''
คุซาริหยุดมือ สายตาจ้องไปที่ร่างของวิคเตอร์ที่ค่อยๆจางหายไป
มันหายไปแล้ว แต่ละอองวิญญาณพวกนี้คืออะไร วิญญาณที่พึ่งตายไม่น่าควบคุมละอองวิญญาณได้ละเอียดถึงขนาดนี้นี่
ฟิ้ว กิ่งไม้พุ่งผ่านร่างของคุซาริไป
''เฮ้ยๆ แกไม่น่าใช้ โพลเทอร์ไกสท์ ได้นี่นา แกเพิ่งตายเองนะเว้ย''
ฟิ้วๆๆ กิ้งไม้อีกหลายอันพุ่งใส่คุซาริ
เขาต้องพุ่งตัวหลบ ชุดสูทอันหรูหราเปอะเปื้อนดิน
''เวรเอ๋ย ต้องรีบติดต่อคุณอานะ ให้ช่วยตามหาร่างต้นของมันก่อน''
อยู่ไหน
เข็มกลัดกระเด็นไปอยู่ไหนแล้ว
ฟิ้วๆๆๆ กิ่งไม้ยังคงพุ่งใส่อย่างต่อเนื่อง
มีกิ่งหนึ่งพุ่งเข้ามาปักขาจากด้านหลัง ทำให้คุซาริล้มทรุดลงไปอยู่ที่พื้น
''อ๊ากกกกกก ไอ้เวร โธ่เว้ย คุณอานะได้ยินไหมมมม!!!!''
''Chain Armor''
โซ่ของคุซาริม้วนวนพันรอบตัวของเขาจนกลายเป็นเกราะ ปกป้องเขาจากอันตรายภายนอกนั่น
กิ่งไม้ยังคงพุ่งใส่เขาอย่างต่อเนื่องๆ แม้ว่าจะรอดพ้นจากความแหลมคม แต่แรงกระแทกก็เพียงพอแล้วที่จะทำอันตรายคุซาริได้
''คุซาริ นายยังอยู่ไหม ตอบด้วย''
เสียงที่คุซาริตามหามาตลอด เสียงของโอเปอเรเตอร์ของเขา
''คุณอานะ!!! ติดตามไอวิญญาณของไอ้เวรนี่ให้ผมที มันสลายตัวไปแล้ว''เขาตะโกนไปหวังว่าอานะจะได้ยิน
''สลายตัว หมายความว่ายังไง เขาเป็นแค่วิญญาณที่เพิ่งตายเท่านั้นนี่''เธอตอบ
''ทำเถอะน่า เร็วๆเข้า''คุซาริตะโกน พร้อมกับพยายามหลบสิ่งๆต่างที่พุ่งเข้าใส่
''ได้แล้วๆ ตอนนี้ร่างต้นของเขาอยู่ที่...''
''อะไร อยุ่ที่ไหนก็ตอบมาซิวะ''
''รอบๆตัวนาย''
โพลเทอร์ไกสท์ คือ ชื่อของปรากฎการณ์ที่ของใช้ภายในบ้านเคลื่อนไหวได้เองโดยไม่มีใครไปทำอะไร ผู้คนต่างเชื่อว่าปรากฎการณ์นี่เกิดขึ้นจากการกระทำของวิญญาณ
วัตถุทุกอย่างที่พุ่งผ่านคุซาริมาตลอดทางนั้น ไม่ได้หายไปไหน พวกมันต่างลอยค้างอยู่บนอากาศรอบตัวๆคุซาริราวกับถูกใครจับเอาไว้
ภายใต้แสงจันทร์ที่สาดทะลุลงมาผ่านกิ่งไม้
เสียงอันเยือกเย็นค่อยๆกระซิบอยู่ในสายลม
''หายไปซะ''
ทุกสิ่งทุกอย่างพุ่งเข้าใส่คุซาริทันที
รุนแรงยิ่งขึ้นเรื่อยๆ ต่อเนื่องมากขึ้นเรื่อยๆ
เกราะค่อยๆร้าว รอยปริแตกเริ่มเผยออกมา แล้วในที่สุดในที่สุดทุกสิ่งทุกอย่างก็พุ่งเข้าถึงกายเนื้อของเขา
ฉึกๆๆๆๆ
ตุบ
ร่างของคุซาริล้มลง อยู่ท่ามกลางเศษซากไม้และหิน ไร้วี่แววว่าจะขยับได้อีก
พร้อมกับที่ร่างของวิคเตอร์ค่อยๆรวมตัวกลับมาจากละอองวิญญาณที่อยู่รอบๆ ล้มลงอยู่ใกล้ๆ
หลังจากฝุ่นจางลง
หญิงสาวในชุดกิโมโนเดินออกมาจากเงามืด
"แหม เซอไพร์มากเลยนะคะเนี่ย ไม่ทราบว่าพี่ชายเป็นตัวอะไรกันแน่คะ หนูแค่จะให้ดึงความสนใจเขาไว้เฉยๆ แต่คุณพี่ดันจัดการเขาไปซะเองเลย
แต่ตอนนี้ช่างก่อนเถอะเนอะ ขอหนูตัดหน้าไปก่อนนะคะ
ไว้หลังหนูทานเสร็จแล้ว เราค่อยมาคุยกันนะคะ"
สติผมค่อยๆหายไปอีกครั้ง พร้อมกับภาพที่ผู้หญิงใส่ชุดกิโมโน กำลังยกร่างชายใส่สูทขึ้นไปไว้บนอากาศ
...
...
...
ขอรายงานค่ะ
ดิฉันโอเปอเรเตอร์ อานะ
จากภารกิจการกวาดล้างสวนสาธารณะบริเวณเขต 10
เจ้าหน้าที่ระดับ 2 คุซาริ คุโรโกะ ผู้ใช้โซ่
ได้เสียชีวิตในหน้าที่
พร้อมกับถูกกลืนกินไปแล้วจากเจ้าของไอวิญญาณตามบันทึกนี้
ขอให้ทำการ ลงทะเบียนปีศาจร้ายตนนี้ทันที
พร้อมกับขอให้ขนานนามมันว่า Chain Breaker
ตอนต่อไป Death Parade
สารบัญ
ตอนที่ 1 : Happy? Birthday >> https://pantip.com/topic/36051517
ตอนที่ 2 : Chain Breaker >> https://pantip.com/topic/36054730
ตอนที่ 3 : Death Parade >> https://pantip.com/topic/36055791
ตอนที่ 4 : The Cross Alliance >> https://pantip.com/topic/36056314