เป็นกระทู้แรกนะค่ะ ถ้าตกบกพร่องยังไงต้องขอโทษด้วยนะค่ะ
สมัยก่อนเราชอบไปลองของกับเพื่อนๆ พี่ๆ และมีหลายครั้งที่เจอเหตุการณ์ไม่คาดคิด
และตอนนั้นเราเป็นคนไม่กลัวเรื่องพวกนี้เพราะเจอบ่อย
แต่ไม่ชอบท้าทาย เพราะเชื่อว่ามันมีอยู่จริง
เข้าเรื่องเลยละกัน....
เราไปลองของที่ สุสานกงเต๊ก จำไม่ได้ละว่าอยู่ที่ไหน เวลาไปไหนไม่ค่อยจำที่ที่ไป
ตอนไปก็ไปกัน 7-8 คนได้ ด้วยความคึกคะนองของเรา เลยเดินเข้าไปคนเดียวค่ะ
แล้วพอเดินเข้าไปก็มีเพื่อนสนิทเราขอตามไปด้วย และก็รุ่นพี่ ผู้หญิงขอตามไปอีกคน แทนชื่อว่า พี่มิน นะค่ะ
รวมแล้วก็ เดินไปกันสามคนค่ะ ส่วนคนที่เหลือตอนนั้นเราคิดว่าเดี๋ยวก็คงเดินตามมา
เดินไปได้สักพัก ได้ยินเสียงคนอีกฝั่งเลยหันไปมอง (อ่อ เสียงพวกรุ่นพี่ที่เหลือนี่เองแต่เขาเดินไปอีกฝั่งค่ะ)
เราเลยแปลกใจ สงสัยที่เราเดินกันอยู่นี้เป็นทางออก คือเราเดินผิดฝั่งค่ะ เราเลยบอกให้เพื่อนกับพี่มินเดินย้อนกลับ
เพื่อไปตามทางเข้า ที่คนอื่นๆเดิน... เราก็เดินตามหลังพวกนั้นสักพักค่ะ พี่มินที่มากับเราก็นั่งลงแล้วบอกพี่ไม่ไหวแล้ว
ส่วนเพื่อนสาวก็มาเกาะแขนเราอีกฝั่ง เราก็เลยถามพี่ไหวไหม เดี๋ยวหนูรีบพาออก เราก็พยุงเขารีบพาเดินออก
แต่ตอนที่จะพยุงพี่มิน เรากับเห็นเหมือนเงาคนตรงหางตาอะค่ะ ว่าเงานั้นเดินมาข้างๆพี่มินเราก็เลยกอดเขาไว้
แล้วพากันเดินต่อ ด้วยความที่เดินมากันสามคนไม่ได้เตรียมอะไรเลย ไฟฉาย หรือ เทียน ก็ไม่มีค่ะ เราเลยพลาดไปเหยียบ
กิ่งไม้ เสียงหักดังเปาะ เราก็เลยมองไปข้างหน้าเห็นพวกพี่คนอื่นๆอยู่ไม่ไกล เลยบอกพี่มินกับเพื่อนว่า นั้นไงเขาหยุดยืนรออยู่นั่น
แต่พี่มินที่มากับเรามองไม่เห็นใครเลย เราก็ชี้บอกนั้นไง แล้วก็ประคองเขาให้รีบเดิน แต่เหมือนว่าพวกพี่กลุ่มนั้นรีบเดินหนีเรา
พอเดินไปถึงช่วงกลางๆทาง สุสานจะมีทางให้เดินลงไปในหลุมที่เขาขุดไว้ฝั่งศพอะค่ะ
ซึ่งมันเหมือนเป็นทางลัดให้เราไปสู่ทางออกเร็วขึ้น
แล้วพี่มินดันบอกจะเดินลงไปทางนั้น เราเลยรีบบอก "ไม่ไปอะพี่ไฟฉายอะไรก็ไม่มี เดี๋ยวก็ตกน้ำหรอก" เราไม่รู้หรอกมีน้ำไหม
เพราะมันมืดมาก เราก็พูดไปเรื่อยเพื่อไม่ให้เขาเดินลงไป เราบอกเดินต่อเหอะพี่อีกนิดก็ถึงละ เดินจนจะถึงทางออกละ
เราก็เห็นพวกรุ่นพี่ยืนรอ เราได้ยินเขาพูดว่า พวกมันไปไหนวะ แต่ในระยะสายตาบอกเลยว่าเป็นใคร ใครก็เห็นว่าเราอยู่ตรงนี้
เพราะมันเป็นทางตรง แค่ช่วงที่เรายืนอยู่นั้น มันไม่มีไฟแค่นั้นเอง
แล้วพี่มินก็ลงไปนั่งกับพื้นอีกรอบ เราก็จะพยุง แต่เขาก็ตาขวางรีบเดินออกไปคนเดียวเลย
พวกรุ่นพี่ที่เหลือก็พูดกันเสียงดัง นั่นไงมันมากันแล้ว เราก็เดินไปจนถึงรถ อยู่ดีๆพี่มินก็ล้มลงนอนกับพื้น
เราเลยกอดเขาไว้และถามเป็นอะไรเขาบอกหายใจไม่ออก รุ่นพี่คนอื่นๆก็มาช่วยกันและมีคนหนึ่งอะค่ะมีพระอะไรสักอย่าง
ท่องคาถาแล้วเอาไปใส่กับพี่มิน (ในส่วนลึกๆของเรา เราไม่รู้ว่ามันเรื่องจริงไหม แต่ก็ปฏิบัติตัวตามสถานะการณ์ เขาให้ทำไรก็ทำ)
พอพี่มินสลบไป ก็พากันแบกขึ้นรถ บอกก่อนเลยนะค่ะ ตอนไปก็นั่งกับโล่ง พอตอนกลับนี้เบียดกันมาก แล้วในส่วนของอีกคัน มีพี่คนนึงชื่อ พี เขาบอกขอนอนกระโปรงหลังรถ (เราคิดในใจนะค่ะถ้าคนกลัวผีนี้ไม่กล้าไปนอนแบบนั้นแน่)
ขับไปได้สักพัก พี่พีก็ผลักกระโปรงหลังขึ้น พอดีคันเราขับตามเลยเห็น ก็เลยโทรไปคันข้างหน้าบอกให้จอดรถ แล้วก็เอาพี่พีเข้าไปนั่งในรถ
พอถึงบ้านรุ่นพี่ ก็คุยกันว่าเกิดอะไรขึ้น รุ่นพี่ที่เอาพระใส่ให้พี่มินก็พูดว่า ไอมินอะมันท้าทาย ตอนกูเห็นพวกเดินออกมานะ
เขามาส่งกันเต็มเลยเป็นเงามืดๆ เดินตามมาส่ง แล้วเราเลยถามว่า ตอนเดินอยู่ในสุสานทำไมรีบเดินกันจัง เขาเลยบอกว่าได้ยินเสียงไม้หัก
(คือเราไปเหยียบเอง) แต่เขาบอกได้ยินเสียงไม้และเสียงคนเดินตามอย่างไว
เขาเลยรีบเดินหนี เขาบอกหันไปมองแต่ไม่เห็นพวกเรา (อันนี้เราว่ามันคงมืดเลยทำให้พวกเขามองไม่เห็น)
แต่เพื่อนเรานะสิก็บอกว่าเห็นเงาดำๆเดินตามพวกเราสามคนอยู่ สักพักพี่มินตื่น ก็ลงมาเล่าว่า เขาเห็นเงาคนนั่นละค่ะ
เดินตามตลอด จนเขาไม่ไหว เดินตามหลายคน
และตอนที่เขาล้มลงไป คือมี ผู้หญิง เอาตีนมาเหยียบหน้าอกเขาเลยทำให้หายใจไม่ออก เราไม่รู้หรอกเขาเห็นเป็นยังไงเราก็ฟังๆเขาไป แต่มาช็อตเด็ดคือ พี่พี ที่ไปนอนกระโปรงรถเพราะเขาเห็น ผู้หญิงเกาะประตูรถอยู่เลยไม่กล้าเข้าไปนั่งในรถ
ขออยู่กระโปรงรถดีกว่า แม้เราเจอเรื่องแบบนี้กันแต่พวกเราก็ยังไม่ล้มเลิกที่จะไปลองของที่อื่นๆนะค่ะ
ถ้าเพื่อนๆอยากอ่านเรื่องต่อไป ไว้เรามาเล่าใหม่ค่ะ
เรื่อง ผี (คนชอบท้าทาย)
สมัยก่อนเราชอบไปลองของกับเพื่อนๆ พี่ๆ และมีหลายครั้งที่เจอเหตุการณ์ไม่คาดคิด
และตอนนั้นเราเป็นคนไม่กลัวเรื่องพวกนี้เพราะเจอบ่อย
แต่ไม่ชอบท้าทาย เพราะเชื่อว่ามันมีอยู่จริง
เข้าเรื่องเลยละกัน....
เราไปลองของที่ สุสานกงเต๊ก จำไม่ได้ละว่าอยู่ที่ไหน เวลาไปไหนไม่ค่อยจำที่ที่ไป
ตอนไปก็ไปกัน 7-8 คนได้ ด้วยความคึกคะนองของเรา เลยเดินเข้าไปคนเดียวค่ะ
แล้วพอเดินเข้าไปก็มีเพื่อนสนิทเราขอตามไปด้วย และก็รุ่นพี่ ผู้หญิงขอตามไปอีกคน แทนชื่อว่า พี่มิน นะค่ะ
รวมแล้วก็ เดินไปกันสามคนค่ะ ส่วนคนที่เหลือตอนนั้นเราคิดว่าเดี๋ยวก็คงเดินตามมา
เดินไปได้สักพัก ได้ยินเสียงคนอีกฝั่งเลยหันไปมอง (อ่อ เสียงพวกรุ่นพี่ที่เหลือนี่เองแต่เขาเดินไปอีกฝั่งค่ะ)
เราเลยแปลกใจ สงสัยที่เราเดินกันอยู่นี้เป็นทางออก คือเราเดินผิดฝั่งค่ะ เราเลยบอกให้เพื่อนกับพี่มินเดินย้อนกลับ
เพื่อไปตามทางเข้า ที่คนอื่นๆเดิน... เราก็เดินตามหลังพวกนั้นสักพักค่ะ พี่มินที่มากับเราก็นั่งลงแล้วบอกพี่ไม่ไหวแล้ว
ส่วนเพื่อนสาวก็มาเกาะแขนเราอีกฝั่ง เราก็เลยถามพี่ไหวไหม เดี๋ยวหนูรีบพาออก เราก็พยุงเขารีบพาเดินออก
แต่ตอนที่จะพยุงพี่มิน เรากับเห็นเหมือนเงาคนตรงหางตาอะค่ะ ว่าเงานั้นเดินมาข้างๆพี่มินเราก็เลยกอดเขาไว้
แล้วพากันเดินต่อ ด้วยความที่เดินมากันสามคนไม่ได้เตรียมอะไรเลย ไฟฉาย หรือ เทียน ก็ไม่มีค่ะ เราเลยพลาดไปเหยียบ
กิ่งไม้ เสียงหักดังเปาะ เราก็เลยมองไปข้างหน้าเห็นพวกพี่คนอื่นๆอยู่ไม่ไกล เลยบอกพี่มินกับเพื่อนว่า นั้นไงเขาหยุดยืนรออยู่นั่น
แต่พี่มินที่มากับเรามองไม่เห็นใครเลย เราก็ชี้บอกนั้นไง แล้วก็ประคองเขาให้รีบเดิน แต่เหมือนว่าพวกพี่กลุ่มนั้นรีบเดินหนีเรา
พอเดินไปถึงช่วงกลางๆทาง สุสานจะมีทางให้เดินลงไปในหลุมที่เขาขุดไว้ฝั่งศพอะค่ะ
ซึ่งมันเหมือนเป็นทางลัดให้เราไปสู่ทางออกเร็วขึ้น
แล้วพี่มินดันบอกจะเดินลงไปทางนั้น เราเลยรีบบอก "ไม่ไปอะพี่ไฟฉายอะไรก็ไม่มี เดี๋ยวก็ตกน้ำหรอก" เราไม่รู้หรอกมีน้ำไหม
เพราะมันมืดมาก เราก็พูดไปเรื่อยเพื่อไม่ให้เขาเดินลงไป เราบอกเดินต่อเหอะพี่อีกนิดก็ถึงละ เดินจนจะถึงทางออกละ
เราก็เห็นพวกรุ่นพี่ยืนรอ เราได้ยินเขาพูดว่า พวกมันไปไหนวะ แต่ในระยะสายตาบอกเลยว่าเป็นใคร ใครก็เห็นว่าเราอยู่ตรงนี้
เพราะมันเป็นทางตรง แค่ช่วงที่เรายืนอยู่นั้น มันไม่มีไฟแค่นั้นเอง
แล้วพี่มินก็ลงไปนั่งกับพื้นอีกรอบ เราก็จะพยุง แต่เขาก็ตาขวางรีบเดินออกไปคนเดียวเลย
พวกรุ่นพี่ที่เหลือก็พูดกันเสียงดัง นั่นไงมันมากันแล้ว เราก็เดินไปจนถึงรถ อยู่ดีๆพี่มินก็ล้มลงนอนกับพื้น
เราเลยกอดเขาไว้และถามเป็นอะไรเขาบอกหายใจไม่ออก รุ่นพี่คนอื่นๆก็มาช่วยกันและมีคนหนึ่งอะค่ะมีพระอะไรสักอย่าง
ท่องคาถาแล้วเอาไปใส่กับพี่มิน (ในส่วนลึกๆของเรา เราไม่รู้ว่ามันเรื่องจริงไหม แต่ก็ปฏิบัติตัวตามสถานะการณ์ เขาให้ทำไรก็ทำ)
พอพี่มินสลบไป ก็พากันแบกขึ้นรถ บอกก่อนเลยนะค่ะ ตอนไปก็นั่งกับโล่ง พอตอนกลับนี้เบียดกันมาก แล้วในส่วนของอีกคัน มีพี่คนนึงชื่อ พี เขาบอกขอนอนกระโปรงหลังรถ (เราคิดในใจนะค่ะถ้าคนกลัวผีนี้ไม่กล้าไปนอนแบบนั้นแน่)
ขับไปได้สักพัก พี่พีก็ผลักกระโปรงหลังขึ้น พอดีคันเราขับตามเลยเห็น ก็เลยโทรไปคันข้างหน้าบอกให้จอดรถ แล้วก็เอาพี่พีเข้าไปนั่งในรถ
พอถึงบ้านรุ่นพี่ ก็คุยกันว่าเกิดอะไรขึ้น รุ่นพี่ที่เอาพระใส่ให้พี่มินก็พูดว่า ไอมินอะมันท้าทาย ตอนกูเห็นพวกเดินออกมานะ
เขามาส่งกันเต็มเลยเป็นเงามืดๆ เดินตามมาส่ง แล้วเราเลยถามว่า ตอนเดินอยู่ในสุสานทำไมรีบเดินกันจัง เขาเลยบอกว่าได้ยินเสียงไม้หัก
(คือเราไปเหยียบเอง) แต่เขาบอกได้ยินเสียงไม้และเสียงคนเดินตามอย่างไว
เขาเลยรีบเดินหนี เขาบอกหันไปมองแต่ไม่เห็นพวกเรา (อันนี้เราว่ามันคงมืดเลยทำให้พวกเขามองไม่เห็น)
แต่เพื่อนเรานะสิก็บอกว่าเห็นเงาดำๆเดินตามพวกเราสามคนอยู่ สักพักพี่มินตื่น ก็ลงมาเล่าว่า เขาเห็นเงาคนนั่นละค่ะ
เดินตามตลอด จนเขาไม่ไหว เดินตามหลายคน
และตอนที่เขาล้มลงไป คือมี ผู้หญิง เอาตีนมาเหยียบหน้าอกเขาเลยทำให้หายใจไม่ออก เราไม่รู้หรอกเขาเห็นเป็นยังไงเราก็ฟังๆเขาไป แต่มาช็อตเด็ดคือ พี่พี ที่ไปนอนกระโปรงรถเพราะเขาเห็น ผู้หญิงเกาะประตูรถอยู่เลยไม่กล้าเข้าไปนั่งในรถ
ขออยู่กระโปรงรถดีกว่า แม้เราเจอเรื่องแบบนี้กันแต่พวกเราก็ยังไม่ล้มเลิกที่จะไปลองของที่อื่นๆนะค่ะ
ถ้าเพื่อนๆอยากอ่านเรื่องต่อไป ไว้เรามาเล่าใหม่ค่ะ