ต่อจากตอนที่ ๔ ครับ
http://pantip.com/topic/35934872
"ดีนะคะ ที่มาจองห้องวันนี้ ถ้าเป็นเมื่อวาน โรงแรมเต็มหมด เพราะคณะเจ้าหน้าที่ของการรถไฟมาเลเซียเหมาที่พักเพื่อประชุมกัน เพิ่งกลับไปเมื่อเช้าวันนี้เอง" พนักงานโรงแรมเดอะ สเตชั่น ที่สถานีหาดใหญ่กล่าว พร้อมกับเชิญให้ผมนั่งพักผ่อนรอให้จัดห้องพักเสร็จ แล้วถึงเวลาให้ผมปลงหาบในห้องเตียงคู่ที่จองไว้เป็นเวลา ๒ วัน
เมื่อเสร็จสรรพแล้ว ก็โทรฯ ไปหาคุณอรรนพแห่งก๊วน Rotfaithai.Com ที่ภูเก็ต เพื่อกำหนดวันนัดพบที่หาดใหญ่ทันที
เสียงคุณนพโวยวายทันทีที่ทราบว่าปลายสายเป็นผม
"โห..พี่ ผมนี้อุตส่าห์เตรียมข้าวของพร้อมพาสปอร์ตเรียบร้อยแล้วนะ เห็นพี่เงียบไป นึกว่าเลิกนัด ตอนนี้ เพื่อนผมกำลังจะมาหาที่ภูเก็ต คงลงไปตามที่นัดไม่ได้ จะทำอย่างไรดี ?"
"ไม่เป็นไรครับ เอาเป็นว่า ผมจะขึ้นไปหาคุณนพตามวันที่นัดเหมือนเดิมนั่นแหละ แต่ตอนนี้ ขอนั่งรถไฟไปเที่ยวปาดังเบซาร์ก่อน"
"เอางี้ก็แล้วกัน ถ้าพี่ขึ้นมาถึงภูเก็ตวันไหน พักที่บ้านเช่าผมก็ได้ กำลังว่างอยู่พอดี ไม่ต้องไปนอนที่โรงแรมหรอก ขาดเหลืออะไรผมเป็นคนรับรองเอง" เสียงคุณนพคงจะปลงๆ ในโชคชะตาของตัวเอง
ครั้นผมบอกวันที่จะไปถึงภูเก็ต นัดกันแน่นอนแล้ว ก็โทรฯ ไปหาเจ้าถิ่นอีกรายหนึ่ง คือ เฮียใช้ แห่งกีวนเดียวกัน พบว่ากำลังติดภาระเรื่องธุรกิจของแกที่สถานีควนเนียง สรุปแล้วเป็นอันว่า งานนี้ผมต้องเดินหน้าคนเดียวต่อไป
แต่ห้องพักที่คุณนพแนะนำนั้น ถูกใจคนชอบรถไฟแบบผมอย่างยิ่งล่ะ
ที่ชุมทางหาดใหญ่ มีรถจักรดีเซล GE หมายเลข 4029 เป็นขาใหญ่ประจำย่าน ออกทำงานตั้งแต่ตีห้าครึ่งถึงสามทุ่มครี่งเป็นประจำทุกวัน แถมมีฝูงรถจักรคึกคักกว่าที่อุตรดิตถ์ บ้านผมเสียอีก
โฉบเข้าเรื่องรถไฟ ของชอบในใจของผมสักนิดเถอะครับ
ผมเคยมีปุจฉาเกี่ยวกับ รถ บทต.(รถบรรทุกชานต่ำ) ของ KTM (บริษัทรถไฟของมาเลเซีย) ว่า ช่วงขอพ่วงทำไมถึงมีโหนกสูงกว่าของ รฟท. ?
พอเห็นใกล้ๆ เลยได้วิสัชนาว่าความสูงของตัวรถต่ำกว่าของบ้านเรา ประกอบกับเมื่อก่อนนั้น ใช้ขอพ่วงแบบ ABC. (Automatic Buffer Coupler) หรือขอสับ เมื่อใช้ขอพ่วงแบบแมทนอล (MCB) หรือขอพ่วงแบบมือเสือ จึงต้องยกระดับให้เท่ากับของเพื่อนบ้านนั่นเอง
สำหรับขอพ่วงแบบแรกนั้น การรถไฟบ้านเราเคยใช้และทะยอยเปลี่ยนมาเป็นแบบหลัง และเลิกใช้แบบแรกโดยสิ้นเชิงราวปี พ.ศ.๒๕๐๘ นี้เองครับ
ล่องใต้ ปลายฝน (๕)
http://pantip.com/topic/35934872
"ดีนะคะ ที่มาจองห้องวันนี้ ถ้าเป็นเมื่อวาน โรงแรมเต็มหมด เพราะคณะเจ้าหน้าที่ของการรถไฟมาเลเซียเหมาที่พักเพื่อประชุมกัน เพิ่งกลับไปเมื่อเช้าวันนี้เอง" พนักงานโรงแรมเดอะ สเตชั่น ที่สถานีหาดใหญ่กล่าว พร้อมกับเชิญให้ผมนั่งพักผ่อนรอให้จัดห้องพักเสร็จ แล้วถึงเวลาให้ผมปลงหาบในห้องเตียงคู่ที่จองไว้เป็นเวลา ๒ วัน
เมื่อเสร็จสรรพแล้ว ก็โทรฯ ไปหาคุณอรรนพแห่งก๊วน Rotfaithai.Com ที่ภูเก็ต เพื่อกำหนดวันนัดพบที่หาดใหญ่ทันที
เสียงคุณนพโวยวายทันทีที่ทราบว่าปลายสายเป็นผม
"โห..พี่ ผมนี้อุตส่าห์เตรียมข้าวของพร้อมพาสปอร์ตเรียบร้อยแล้วนะ เห็นพี่เงียบไป นึกว่าเลิกนัด ตอนนี้ เพื่อนผมกำลังจะมาหาที่ภูเก็ต คงลงไปตามที่นัดไม่ได้ จะทำอย่างไรดี ?"
"ไม่เป็นไรครับ เอาเป็นว่า ผมจะขึ้นไปหาคุณนพตามวันที่นัดเหมือนเดิมนั่นแหละ แต่ตอนนี้ ขอนั่งรถไฟไปเที่ยวปาดังเบซาร์ก่อน"
"เอางี้ก็แล้วกัน ถ้าพี่ขึ้นมาถึงภูเก็ตวันไหน พักที่บ้านเช่าผมก็ได้ กำลังว่างอยู่พอดี ไม่ต้องไปนอนที่โรงแรมหรอก ขาดเหลืออะไรผมเป็นคนรับรองเอง" เสียงคุณนพคงจะปลงๆ ในโชคชะตาของตัวเอง
ครั้นผมบอกวันที่จะไปถึงภูเก็ต นัดกันแน่นอนแล้ว ก็โทรฯ ไปหาเจ้าถิ่นอีกรายหนึ่ง คือ เฮียใช้ แห่งกีวนเดียวกัน พบว่ากำลังติดภาระเรื่องธุรกิจของแกที่สถานีควนเนียง สรุปแล้วเป็นอันว่า งานนี้ผมต้องเดินหน้าคนเดียวต่อไป
แต่ห้องพักที่คุณนพแนะนำนั้น ถูกใจคนชอบรถไฟแบบผมอย่างยิ่งล่ะ
ที่ชุมทางหาดใหญ่ มีรถจักรดีเซล GE หมายเลข 4029 เป็นขาใหญ่ประจำย่าน ออกทำงานตั้งแต่ตีห้าครึ่งถึงสามทุ่มครี่งเป็นประจำทุกวัน แถมมีฝูงรถจักรคึกคักกว่าที่อุตรดิตถ์ บ้านผมเสียอีก
โฉบเข้าเรื่องรถไฟ ของชอบในใจของผมสักนิดเถอะครับ
ผมเคยมีปุจฉาเกี่ยวกับ รถ บทต.(รถบรรทุกชานต่ำ) ของ KTM (บริษัทรถไฟของมาเลเซีย) ว่า ช่วงขอพ่วงทำไมถึงมีโหนกสูงกว่าของ รฟท. ?
พอเห็นใกล้ๆ เลยได้วิสัชนาว่าความสูงของตัวรถต่ำกว่าของบ้านเรา ประกอบกับเมื่อก่อนนั้น ใช้ขอพ่วงแบบ ABC. (Automatic Buffer Coupler) หรือขอสับ เมื่อใช้ขอพ่วงแบบแมทนอล (MCB) หรือขอพ่วงแบบมือเสือ จึงต้องยกระดับให้เท่ากับของเพื่อนบ้านนั่นเอง
สำหรับขอพ่วงแบบแรกนั้น การรถไฟบ้านเราเคยใช้และทะยอยเปลี่ยนมาเป็นแบบหลัง และเลิกใช้แบบแรกโดยสิ้นเชิงราวปี พ.ศ.๒๕๐๘ นี้เองครับ