เมื่อการปฏิบัติธรรม ทำให้ผมเป็นคนเย็นชา

ผมฝึกสติปัฏฐานครับตามรู้กายใจเป็นระยะ แต่ไม่ได้เคร่งคัดอะไรมาก เห็นอารม เห็นความคิด ของจิต เห็นกายที่เมา เห็นใจมันหดหู่ เบื่อหน่าย อยู่ที่ไหนก็ไม่สุข อาจด้วยความเป็นอยู่ตอนนี้ลำบาก จิตผมถูกผลักให้คิดหาหนทางดิ้นรนต่อสู่กลับความลำบากตลอดเวลา มันทำให้เห็นความทุกข์ชัดกว่าใคร แต่ในช่วงเวลาที่ผมมีปาตี้ น่าจะเป็นเวลาที่สนุก กลับแทนที่ด้วยสต ิแล้วอารมสนุกถูกข่มไว นี้เป็นอาการของจิตผมในช่วงนี้ มันเหมือนกับว่ายิ่งเรารู้เท่าทันจิตและอารมเรายิ่งเป็นคนเย็นชาอารมถูกระงับโดยเร็วจากการไม่ปรุงต่อของจิต ผมไม่ได้คิดไปเองใครไม๊ หรือผมกำลังจะบ้า ใครก็ได้ตอบที เพราะความคิดที่แต่ต่างของผม คนรอบข้างจึงด่าว่าผมบ้า บางที่ผมก็แอบคิดนะ ว่าผมบ้าจริงหรือปล่าว