อยากรู้ว่าหลายๆคนมีแรงบันดาลใจ หรือจุดเปลี่ยนยังไงคะ
ที่ทำให้หันมาดูแลตัวเอง มาลดน้ำหนักกัน
___________________________________________________
เราขอเล่าประสบการณ์ของเรา
จริงๆเราเป็นคนผอมหุ่นดีคะ แต่ช่วงเข้ามหาลัยปี1นี่ กินไม่ยั้งเลย สังสรรค์บ่อยมาก หมูกระทะทุกสัปดาห์
ตีสองเรายังสั่งไก่ทอดข้างหอมากินเลยคะ ซอยหอเราเค้าขายของกินกันยันเช้าเลยคะ
พ่อแม่ก็ทักว่าอ้วนขึ้นแต่เราก็ไม่แคร์ไม่สน ยังมีความสุขกับการกินคะ จนขึ้นปี2
สูง155 เมื่อก่อนหนัก45 ปัจจุบัน58 แต่ก็ยังคิดเข้าข้างตัวเองว่าอยู่ในขั้นอวบ ยังไม่ถึงกับอ้วน เดี๋ยวค่อยลดก็ได้ !!!!!!!!!!!!!!
จนวันนึง...
เรากินข้าวร้านประจำข้างหอนี่แหละคะ เราลงไปกินสี่ทุ่ม ดึกละ
แล้วอาแปะเจ้าของร้านเค้าก็บอกว่า "ทำไมมากินดึกละ อ้วนๆตัวใหญ่ๆแบบเราอะ ไม่ควรกินดึกนะรู้ป่าว? เดี๋ยวจะอ้วนกว่าเดิม"
ณ ตอนนั้นความรู้สึกแบบ เอามีดมาแทงกุเลยดีกว่า คือไม่คิดว่าวันนึงเราจะจัดเป็นคนอ้วนในสายตาคนอื่น
เราเฟล แย่ สุดๆ ไม่คิดว่าจะมาถึงจุดนี้ได้ เริ่มกลับมามองตัวเองแบบจริงจัง !! [เออออวะ กุอ้วนจริงๆTT]
.
แล้วอีกเหตุการณ์
เราไปคอมเม้นเพจข่าวดังๆในเฟสคะ แล้วเม้นเราดันมีคนถูกใจเยอะ ได้เป็นทอปคอมเม้นเฉยเลย
ปรากฎว่ามีคนนึงมาเม้นต่อเรา ซึ่งเราไม่รู้จักนะ เม้นว่า "จริงเหรอ น้องเบาหวิว?"
เบาหวิวววววววววววววววววววววววววววววว????????????
เบาหวิวนี่เค้าใช้แซวคนอ้วนใช่ไหมคะ เราเห็นเพื่อนเราชอบเรียนเพื่อนที่อ้วนๆว่าเบาหวิว
เรานี่เครียดมาก กลับไปดูรูปโปรไฟล์ตัวเองว่าอ้วนขนาดนั้นเลยเหรอ เครียดสุดๆคะ
.
แปลกดีนะคะ เพื่อนสนิท พ่อแม่ แฟน หรือคนรู้จักทัก เราไม่ค่อยคิดไรมาก
แต่พอคนแปลกหน้าหรือคนไม่รู้จักทักเนี่ย มันแย่มากกกกกกกกกก
.
เราเริ่มหันมาดูตัวเอง แขนย้วยเป็นถุงกาแฟ ขาใหญ่มาก ก้นนี่บานเลย หน้าก็ไม่ต้องพูดถึง
เห้ยเรามาถึงจุดนี้ได้ไง ที่ผ่านมาเรากินอะไรเข้าไปบ้าง เราไม่ยับยั้งชั่งใจเลย...
เราไม่เคยออกกำลังกายไม่เคยคิดดูแลสุขภาพ สองสามวันถึงจะถ่าย ถ่ายแต่ละทีแสบไปสามวัน
สุขภาพแย่มากคะ มีอยู่วันนึงที่มอ ลิฟต์เสีย เราต้องขึ้นบันไดหนีไฟเพื่อไปให้ทันเข้าห้องเรียน ชั้น8
แต่เราเดินได้ถึงชั้น3 เราก็แทบเป็นลมแล้วคะ ปวกเปียกมากจริงๆร่างกาย...
.
และหลังจากนั้นจนถึงตอนนี้ เราทานคลีนและออกกำลังกาย บางทีก็ไปฟิตเนต บางทีก็ออกที่ห้อง ทำตามยูทุป
มีชีทมีล10วันครั้งคะ พอเราทานคลีน เราไม่อยากกินของไม่คลีนเลยคะ ไม่รู้ทำไม ตอนนี้เราทานมาได้11วันแล้วคะ ยังไม่ได้ไปชั่ง นน.เลย
เราคิดว่าถ้าเห็นผลยังไงบ้างเราค่อยมาตั้งกระทู้รีวิวในพันทิป พร้อมเมนูคลีนๆแบบเด็กหอ ไว้รอติดตามกันนะคะ
___________________________
จบแล้วจุดเปลี่ยนที่ทำให้เราหันกลับมาลด นน.
อยากรู้ของทุกท่านในนี้บ้างคะว่ามีแรงบันดาลใจอย่างไรบ้าง
ขอบคุณมากคะ <3
>>มาแชร์<<แรงบันดาลใจหรือจุดเปลี่ยน...ที่ทำให้อยากหันมาลดน้ำหนักกันคะ :)
ที่ทำให้หันมาดูแลตัวเอง มาลดน้ำหนักกัน
___________________________________________________
เราขอเล่าประสบการณ์ของเรา
จริงๆเราเป็นคนผอมหุ่นดีคะ แต่ช่วงเข้ามหาลัยปี1นี่ กินไม่ยั้งเลย สังสรรค์บ่อยมาก หมูกระทะทุกสัปดาห์
ตีสองเรายังสั่งไก่ทอดข้างหอมากินเลยคะ ซอยหอเราเค้าขายของกินกันยันเช้าเลยคะ
พ่อแม่ก็ทักว่าอ้วนขึ้นแต่เราก็ไม่แคร์ไม่สน ยังมีความสุขกับการกินคะ จนขึ้นปี2
สูง155 เมื่อก่อนหนัก45 ปัจจุบัน58 แต่ก็ยังคิดเข้าข้างตัวเองว่าอยู่ในขั้นอวบ ยังไม่ถึงกับอ้วน เดี๋ยวค่อยลดก็ได้ !!!!!!!!!!!!!!
จนวันนึง...
เรากินข้าวร้านประจำข้างหอนี่แหละคะ เราลงไปกินสี่ทุ่ม ดึกละ
แล้วอาแปะเจ้าของร้านเค้าก็บอกว่า "ทำไมมากินดึกละ อ้วนๆตัวใหญ่ๆแบบเราอะ ไม่ควรกินดึกนะรู้ป่าว? เดี๋ยวจะอ้วนกว่าเดิม"
ณ ตอนนั้นความรู้สึกแบบ เอามีดมาแทงกุเลยดีกว่า คือไม่คิดว่าวันนึงเราจะจัดเป็นคนอ้วนในสายตาคนอื่น
เราเฟล แย่ สุดๆ ไม่คิดว่าจะมาถึงจุดนี้ได้ เริ่มกลับมามองตัวเองแบบจริงจัง !! [เออออวะ กุอ้วนจริงๆTT]
.
แล้วอีกเหตุการณ์
เราไปคอมเม้นเพจข่าวดังๆในเฟสคะ แล้วเม้นเราดันมีคนถูกใจเยอะ ได้เป็นทอปคอมเม้นเฉยเลย
ปรากฎว่ามีคนนึงมาเม้นต่อเรา ซึ่งเราไม่รู้จักนะ เม้นว่า "จริงเหรอ น้องเบาหวิว?"
เบาหวิวววววววววววววววววววววววววววววว????????????
เบาหวิวนี่เค้าใช้แซวคนอ้วนใช่ไหมคะ เราเห็นเพื่อนเราชอบเรียนเพื่อนที่อ้วนๆว่าเบาหวิว
เรานี่เครียดมาก กลับไปดูรูปโปรไฟล์ตัวเองว่าอ้วนขนาดนั้นเลยเหรอ เครียดสุดๆคะ
.
แปลกดีนะคะ เพื่อนสนิท พ่อแม่ แฟน หรือคนรู้จักทัก เราไม่ค่อยคิดไรมาก
แต่พอคนแปลกหน้าหรือคนไม่รู้จักทักเนี่ย มันแย่มากกกกกกกกกก
.
เราเริ่มหันมาดูตัวเอง แขนย้วยเป็นถุงกาแฟ ขาใหญ่มาก ก้นนี่บานเลย หน้าก็ไม่ต้องพูดถึง
เห้ยเรามาถึงจุดนี้ได้ไง ที่ผ่านมาเรากินอะไรเข้าไปบ้าง เราไม่ยับยั้งชั่งใจเลย...
เราไม่เคยออกกำลังกายไม่เคยคิดดูแลสุขภาพ สองสามวันถึงจะถ่าย ถ่ายแต่ละทีแสบไปสามวัน
สุขภาพแย่มากคะ มีอยู่วันนึงที่มอ ลิฟต์เสีย เราต้องขึ้นบันไดหนีไฟเพื่อไปให้ทันเข้าห้องเรียน ชั้น8
แต่เราเดินได้ถึงชั้น3 เราก็แทบเป็นลมแล้วคะ ปวกเปียกมากจริงๆร่างกาย...
.
และหลังจากนั้นจนถึงตอนนี้ เราทานคลีนและออกกำลังกาย บางทีก็ไปฟิตเนต บางทีก็ออกที่ห้อง ทำตามยูทุป
มีชีทมีล10วันครั้งคะ พอเราทานคลีน เราไม่อยากกินของไม่คลีนเลยคะ ไม่รู้ทำไม ตอนนี้เราทานมาได้11วันแล้วคะ ยังไม่ได้ไปชั่ง นน.เลย
เราคิดว่าถ้าเห็นผลยังไงบ้างเราค่อยมาตั้งกระทู้รีวิวในพันทิป พร้อมเมนูคลีนๆแบบเด็กหอ ไว้รอติดตามกันนะคะ
___________________________
จบแล้วจุดเปลี่ยนที่ทำให้เราหันกลับมาลด นน.
อยากรู้ของทุกท่านในนี้บ้างคะว่ามีแรงบันดาลใจอย่างไรบ้าง
ขอบคุณมากคะ <3