เรื่องนี้เป็นเรื่องของ “เบล” น้องสาวที่ผมรู้จักกันดี
ช่วงที่เธอเข้ามาเรียนในวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่งทางภาคเหนือ เบลพยายามหาหอพักที่ใกล้วิทยาลัยที่สุด เพราะอยากเดินไปเรียนได้สะดวก
แต่ช่วงเปิดเทอมใหม่ หอพักเต็มเกือบหมด หาแทบไม่ได้เลย จนกระทั่งมีเพื่อนที่เข้าเรียนพร้อมกัน แนะนำหอพักแห่งหนึ่งที่อยู่ในซอยใกล้วิทยาลัย เดินทางง่าย กลับดึกก็ปลอดภัย เพราะในซอยมีร้านค้าที่เปิดถึงดึก
เย็นวันนั้น เบลเลยขอให้เพื่อนพาไปดูทันที
หอพักดูใหม่เอี่ยม ภายนอกสะอาดตา เจ้าของหอบอกว่ายังมีห้องว่างอยู่ เดือนละ 2,500 บาท เบลลังเล เพราะเกรงว่าจะไม่พอค่าใช้จ่าย เลยถามว่ามีห้องที่ราคาถูกกว่านี้ไหม
เจ้าของบอกว่ามีค่ะ ห้องชั้น 3 เดือนละ 1,500 บาท ไม่มีแอร์ เป็นห้องลดราคา
เบลไม่เรื่องมาก เลยตกลงเช่าอยู่ห้องนั้นทันที
ก่อนจะทำสัญญา เจ้าของหอได้พูดเตือนไว้ว่า
“ถ้าช่วงปิดเทอม แนะนำว่าให้กลับบ้านเถอะ เพราะช่วงนั้นไม่มีใครอยู่เลย แม้แต่คนดูแลก็ไม่อยู่”
เบลฟังแล้วก็สงสัยเล็กน้อยว่าทำไมถึงต้องย้ำเรื่องนั้น แต่ก็ไม่ได้ติดใจอะไร เพราะที่พักหายาก แถมราคาดี
วันนั้นเบลย้ายของเข้าไปพร้อมเพื่อนๆ ทุกอย่างราบรื่นดี
ค่ำวันแรกก็มีปาร์ตี้เล็กๆฉลองในห้องกับกลุ่มเพื่อน จนดึก เพื่อนคนที่แนะนำหอก็ยังอยู่ เบลเลยขอให้ค้างเป็นเพื่อน เพราะกลัวนอนคนเดียว
หลังจากเก็บของ เบลกับเพื่อนก็คุยกันเรื่อยเปื่อย จนเบลถามว่า “เคยเจอผีไหม?”
เพื่อนทำหน้าเหมือนกลัวๆ แล้วก็เล่าเรื่องหลอนให้ฟังกันอย่างสนุกสนาน
จนใกล้ตี 1 ก็มีเสียง "เคาะกำแพง" ดังมาจากห้องข้างๆ
เบลคิดว่าอาจคุยกันเสียงดังไปหน่อยเลยตะโกนขอโทษออกไป จากนั้นก็นอนหลับกัน
เช้าวันรุ่งขึ้น เบลรู้สึกผิดที่รบกวนข้างห้อง เลยเอาขนมไปขอโทษ
เธอเคาะประตูอยู่นานก็ไม่มีใครตอบ จนกำลังจะเดินกลับ จู่ๆ ประตูก็เปิดออก
เป็นผู้หญิงร่างผอม ผิวขาวซีด ยืนอยู่เงียบๆ เบลตกใจนิดหน่อยแต่ก็ยิ้มแล้วกล่าวขอโทษ พร้อมยื่นขนมให้
ผู้หญิงคนนั้นถามว่า “เพิ่งมาอยู่ใช่ไหม”
เบลตอบว่า “ใช่ค่ะ เพิ่งมาเมื่อวานนี้เอง”
ผู้หญิงยิ้มบางๆ แล้วพูดว่า
“ป้าคนดูแลบอกแล้วใช่ไหม ว่าช่วงปิดเทอมให้กลับบ้าน?”
เบลพยักหน้ารับ แต่ในใจก็ยังงงว่า ทำไมถึงต้องย้ำกันหลายคน
แล้วผู้หญิงคนนั้นก็ก้มหน้ากระซิบเบาๆ ว่า
“ก็...มันมีผีช่วงนั้นน่ะสิ”
เบลใจหายวูบ! ก่อนที่เธอจะพูดอะไร ผู้หญิงคนนั้นก็หัวเราะเบาๆ แล้วบอกว่า “ล้อเล่นน่ะ ไม่มีอะไรหรอก แค่เป็นหอที่ไม่มีใครอยู่ช่วงนั้น มันอันตรายสำหรับผู้หญิงอยู่คนเดียว”
เธอยิ้ม บอกเบลว่าไม่ต้องกลัว หากมีอะไรให้เคาะห้องเรียกได้เสมอ เพราะเธอทำงานตอนกลางคืน กว่าจะกลับก็ตอนเช้า
เบลรู้สึกอุ่นใจ และกล่าวขอบคุณ ก่อนจะเดินกลับห้อง
แต่ระหว่างทาง เธอเริ่มคิดขึ้นมา...
“ถ้าพี่เขาทำงานกลางคืน แล้วเมื่อคืน...ใครเป็นคนเคาะห้อง?”
เรื่องผ่านไปอย่างไม่มีอะไรผิดปกติ
เบลใช้ชีวิตในหอ เรียนหนังสือตามปกติ จนกระทั่งใกล้วันหยุดยาวของวิทยาลัย
คืนนั้น เบลไปฉลองกับเพื่อน จนลืมกลับบ้าน
ทั้งหอเงียบมาก เดินลงมาก็เจอแต่คนดูแลหอกำลังจะเก็บของกลับบ้าน
ป้าคนดูแลถามว่า “ยังไม่กลับบ้านเหรอ?” เบลตอบว่าเมื่อคืนกลับดึก เลยไม่ได้เก็บของทัน
ป้าถอนหายใจแล้วบอกว่า
“ไม่ต้องอยู่ก็ได้นะ ไปนอนกับเพื่อนดีกว่า”
เบลฟังแล้วก็แปลกใจแต่ไม่ได้คิดอะไรมาก
คืนนั้นเบลเลยโทรให้เพื่อนมานอนเป็นเพื่อน เพื่อนตอบว่าจะเข้ามาดึกหน่อย
จนเกือบเที่ยงคืน เพื่อนก็มาถึง เบลโล่งใจ
ตอนเบลกำลังจะอาบน้ำ เตรียมนอน จู่ๆ ได้ยินเสียงคนวิ่งอยู่บนชั้นที่เธออยู่
เบลตะโกนถามเพื่อนว่าได้ยินไหม… แต่ไม่มีเสียงตอบกลับ
เธอรีบอาบน้ำให้เสร็จ แล้วออกไปหาเพื่อน เห็นเพื่อนนั่งอยู่เฉยๆ แต่แปลกตรงที่...
เพื่อนหัวเราะเบาๆ...
เบลถามว่า “เป็นอะไรหรือเปล่า?” แต่ยังไม่ทันได้คำตอบ ก็ได้ยินเสียง เคาะห้อง ดังจากห้องข้างๆ
เบลคิดว่าอาจเป็นพี่สาวข้างห้อง เลยจะเดินไปหา
แต่แล้ว... เพื่อนของเบลก็ลุกขึ้น
แล้ววิ่งพุ่งชนกำแพง!
เบลตกใจสุดขีด รีบไปดึงตัวเพื่อนกลับมาทำแผล
ตอนกำลังจะทำแผล โทรศัพท์เบลมีข้อความเด้งขึ้นมา...
“ขอโทษนะเบล วันนี้แม่เข้าโรงพยาบาล เลยไม่ได้เข้าไปนอนด้วย”
เบลช็อกทันที!
“แล้ว...คนที่อยู่ในห้องกับเราคือใคร?”
เธอไม่กล้าหันกลับไปมอง
ข้างนอกก็มีเสียงคนวิ่งชนกำแพงต่อเนื่อง เบลเริ่มไม่ไหวแล้ว โทรหา “พี่สาวข้างห้อง” ทันที
เสียงปลายสายพูดว่า
“เบล...ทำไมยังไม่กลับบ้าน?”
เบลเล่าทุกอย่างด้วยน้ำเสียงสั่นกลัว
พี่สาวแนะนำให้รีบออกจากหอ เบลรวบรวมความกล้า เปิดประตูวิ่งออกจากห้องทันที!
ตอนที่เธอกำลังวิ่ง เธอเห็น “คนใส่ชุดนักศึกษา” วิ่งตามมาติดๆ
เบลวิ่งสุดชีวิต ไม่รู้จะไปทางไหน จนได้ยินเสียงเด็กพูดว่า
“ไปทางขวา!”
เบลวิ่งไปตามเสียง เห็นร้านสะดวกซื้อที่เปิดอยู่ เธอรีบเข้าไปขอความช่วยเหลือ
จนเพื่อนของเธอมารับไปนอนที่บ้าน
เช้าวันรุ่งขึ้น เบลเล่าให้เพื่อนฟังทั้งหมด เพื่อนฟังแล้วหน้าซีด
บอกว่าเคยได้ยินมาว่า...
หอนี้เคยมีนักศึกษากระโดดตึกเสียชีวิตช่วงใกล้เรียนจบ
ทุกปีช่วงปิดเทอม จะมีคนเจอเหตุการณ์ประหลาด
ชาวบ้านละแวกนั้นถึงกับจำได้เลยว่า “ปิดเทอม = หอนี้ไม่มีใครอยู่”
เบลเลยตัดสินใจย้ายออก
ระหว่างเก็บของ พี่สาวข้างห้องออกมาทัก และพูดว่า
“ที่พี่รู้ เพราะกุมารที่เลี้ยงไว้มากระซิบบอก พี่เลยโทรหาเบลเมื่อคืน”
เธอยังพูดอีกว่า
“เสียงที่เบลได้ยินเมื่อคืน อาจจะเป็นเสียงของกุมาร...ที่พยายามช่วย”
จากนั้นเบลก็ขอตัวกลับบ้าน พร้อมกับคำถามที่ยังค้างคาในใจว่า...
“ถ้าไม่ได้รีบหนีออกมาในวันนั้น...ตอนนี้จะเป็นยังไงบ้างนะ?”
เรื่องเล่า...จากหอพักใกล้วิทยาลัย
เรื่องนี้เป็นเรื่องของ “เบล” น้องสาวที่ผมรู้จักกันดี
ช่วงที่เธอเข้ามาเรียนในวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่งทางภาคเหนือ เบลพยายามหาหอพักที่ใกล้วิทยาลัยที่สุด เพราะอยากเดินไปเรียนได้สะดวก
แต่ช่วงเปิดเทอมใหม่ หอพักเต็มเกือบหมด หาแทบไม่ได้เลย จนกระทั่งมีเพื่อนที่เข้าเรียนพร้อมกัน แนะนำหอพักแห่งหนึ่งที่อยู่ในซอยใกล้วิทยาลัย เดินทางง่าย กลับดึกก็ปลอดภัย เพราะในซอยมีร้านค้าที่เปิดถึงดึก
เย็นวันนั้น เบลเลยขอให้เพื่อนพาไปดูทันที
หอพักดูใหม่เอี่ยม ภายนอกสะอาดตา เจ้าของหอบอกว่ายังมีห้องว่างอยู่ เดือนละ 2,500 บาท เบลลังเล เพราะเกรงว่าจะไม่พอค่าใช้จ่าย เลยถามว่ามีห้องที่ราคาถูกกว่านี้ไหม
เจ้าของบอกว่ามีค่ะ ห้องชั้น 3 เดือนละ 1,500 บาท ไม่มีแอร์ เป็นห้องลดราคา
เบลไม่เรื่องมาก เลยตกลงเช่าอยู่ห้องนั้นทันที
ก่อนจะทำสัญญา เจ้าของหอได้พูดเตือนไว้ว่า
“ถ้าช่วงปิดเทอม แนะนำว่าให้กลับบ้านเถอะ เพราะช่วงนั้นไม่มีใครอยู่เลย แม้แต่คนดูแลก็ไม่อยู่”
เบลฟังแล้วก็สงสัยเล็กน้อยว่าทำไมถึงต้องย้ำเรื่องนั้น แต่ก็ไม่ได้ติดใจอะไร เพราะที่พักหายาก แถมราคาดี
วันนั้นเบลย้ายของเข้าไปพร้อมเพื่อนๆ ทุกอย่างราบรื่นดี
ค่ำวันแรกก็มีปาร์ตี้เล็กๆฉลองในห้องกับกลุ่มเพื่อน จนดึก เพื่อนคนที่แนะนำหอก็ยังอยู่ เบลเลยขอให้ค้างเป็นเพื่อน เพราะกลัวนอนคนเดียว
หลังจากเก็บของ เบลกับเพื่อนก็คุยกันเรื่อยเปื่อย จนเบลถามว่า “เคยเจอผีไหม?”
เพื่อนทำหน้าเหมือนกลัวๆ แล้วก็เล่าเรื่องหลอนให้ฟังกันอย่างสนุกสนาน
จนใกล้ตี 1 ก็มีเสียง "เคาะกำแพง" ดังมาจากห้องข้างๆ
เบลคิดว่าอาจคุยกันเสียงดังไปหน่อยเลยตะโกนขอโทษออกไป จากนั้นก็นอนหลับกัน
เช้าวันรุ่งขึ้น เบลรู้สึกผิดที่รบกวนข้างห้อง เลยเอาขนมไปขอโทษ
เธอเคาะประตูอยู่นานก็ไม่มีใครตอบ จนกำลังจะเดินกลับ จู่ๆ ประตูก็เปิดออก
เป็นผู้หญิงร่างผอม ผิวขาวซีด ยืนอยู่เงียบๆ เบลตกใจนิดหน่อยแต่ก็ยิ้มแล้วกล่าวขอโทษ พร้อมยื่นขนมให้
ผู้หญิงคนนั้นถามว่า “เพิ่งมาอยู่ใช่ไหม”
เบลตอบว่า “ใช่ค่ะ เพิ่งมาเมื่อวานนี้เอง”
ผู้หญิงยิ้มบางๆ แล้วพูดว่า
“ป้าคนดูแลบอกแล้วใช่ไหม ว่าช่วงปิดเทอมให้กลับบ้าน?”
เบลพยักหน้ารับ แต่ในใจก็ยังงงว่า ทำไมถึงต้องย้ำกันหลายคน
แล้วผู้หญิงคนนั้นก็ก้มหน้ากระซิบเบาๆ ว่า
“ก็...มันมีผีช่วงนั้นน่ะสิ”
เบลใจหายวูบ! ก่อนที่เธอจะพูดอะไร ผู้หญิงคนนั้นก็หัวเราะเบาๆ แล้วบอกว่า “ล้อเล่นน่ะ ไม่มีอะไรหรอก แค่เป็นหอที่ไม่มีใครอยู่ช่วงนั้น มันอันตรายสำหรับผู้หญิงอยู่คนเดียว”
เธอยิ้ม บอกเบลว่าไม่ต้องกลัว หากมีอะไรให้เคาะห้องเรียกได้เสมอ เพราะเธอทำงานตอนกลางคืน กว่าจะกลับก็ตอนเช้า
เบลรู้สึกอุ่นใจ และกล่าวขอบคุณ ก่อนจะเดินกลับห้อง
แต่ระหว่างทาง เธอเริ่มคิดขึ้นมา...
“ถ้าพี่เขาทำงานกลางคืน แล้วเมื่อคืน...ใครเป็นคนเคาะห้อง?”
เรื่องผ่านไปอย่างไม่มีอะไรผิดปกติ
เบลใช้ชีวิตในหอ เรียนหนังสือตามปกติ จนกระทั่งใกล้วันหยุดยาวของวิทยาลัย
คืนนั้น เบลไปฉลองกับเพื่อน จนลืมกลับบ้าน
ทั้งหอเงียบมาก เดินลงมาก็เจอแต่คนดูแลหอกำลังจะเก็บของกลับบ้าน
ป้าคนดูแลถามว่า “ยังไม่กลับบ้านเหรอ?” เบลตอบว่าเมื่อคืนกลับดึก เลยไม่ได้เก็บของทัน
ป้าถอนหายใจแล้วบอกว่า
“ไม่ต้องอยู่ก็ได้นะ ไปนอนกับเพื่อนดีกว่า”
เบลฟังแล้วก็แปลกใจแต่ไม่ได้คิดอะไรมาก
คืนนั้นเบลเลยโทรให้เพื่อนมานอนเป็นเพื่อน เพื่อนตอบว่าจะเข้ามาดึกหน่อย
จนเกือบเที่ยงคืน เพื่อนก็มาถึง เบลโล่งใจ
ตอนเบลกำลังจะอาบน้ำ เตรียมนอน จู่ๆ ได้ยินเสียงคนวิ่งอยู่บนชั้นที่เธออยู่
เบลตะโกนถามเพื่อนว่าได้ยินไหม… แต่ไม่มีเสียงตอบกลับ
เธอรีบอาบน้ำให้เสร็จ แล้วออกไปหาเพื่อน เห็นเพื่อนนั่งอยู่เฉยๆ แต่แปลกตรงที่...
เพื่อนหัวเราะเบาๆ...
เบลถามว่า “เป็นอะไรหรือเปล่า?” แต่ยังไม่ทันได้คำตอบ ก็ได้ยินเสียง เคาะห้อง ดังจากห้องข้างๆ
เบลคิดว่าอาจเป็นพี่สาวข้างห้อง เลยจะเดินไปหา
แต่แล้ว... เพื่อนของเบลก็ลุกขึ้น
แล้ววิ่งพุ่งชนกำแพง!
เบลตกใจสุดขีด รีบไปดึงตัวเพื่อนกลับมาทำแผล
ตอนกำลังจะทำแผล โทรศัพท์เบลมีข้อความเด้งขึ้นมา...
“ขอโทษนะเบล วันนี้แม่เข้าโรงพยาบาล เลยไม่ได้เข้าไปนอนด้วย”
เบลช็อกทันที!
“แล้ว...คนที่อยู่ในห้องกับเราคือใคร?”
เธอไม่กล้าหันกลับไปมอง
ข้างนอกก็มีเสียงคนวิ่งชนกำแพงต่อเนื่อง เบลเริ่มไม่ไหวแล้ว โทรหา “พี่สาวข้างห้อง” ทันที
เสียงปลายสายพูดว่า
“เบล...ทำไมยังไม่กลับบ้าน?”
เบลเล่าทุกอย่างด้วยน้ำเสียงสั่นกลัว
พี่สาวแนะนำให้รีบออกจากหอ เบลรวบรวมความกล้า เปิดประตูวิ่งออกจากห้องทันที!
ตอนที่เธอกำลังวิ่ง เธอเห็น “คนใส่ชุดนักศึกษา” วิ่งตามมาติดๆ
เบลวิ่งสุดชีวิต ไม่รู้จะไปทางไหน จนได้ยินเสียงเด็กพูดว่า
“ไปทางขวา!”
เบลวิ่งไปตามเสียง เห็นร้านสะดวกซื้อที่เปิดอยู่ เธอรีบเข้าไปขอความช่วยเหลือ
จนเพื่อนของเธอมารับไปนอนที่บ้าน
เช้าวันรุ่งขึ้น เบลเล่าให้เพื่อนฟังทั้งหมด เพื่อนฟังแล้วหน้าซีด
บอกว่าเคยได้ยินมาว่า...
หอนี้เคยมีนักศึกษากระโดดตึกเสียชีวิตช่วงใกล้เรียนจบ
ทุกปีช่วงปิดเทอม จะมีคนเจอเหตุการณ์ประหลาด
ชาวบ้านละแวกนั้นถึงกับจำได้เลยว่า “ปิดเทอม = หอนี้ไม่มีใครอยู่”
เบลเลยตัดสินใจย้ายออก
ระหว่างเก็บของ พี่สาวข้างห้องออกมาทัก และพูดว่า
“ที่พี่รู้ เพราะกุมารที่เลี้ยงไว้มากระซิบบอก พี่เลยโทรหาเบลเมื่อคืน”
เธอยังพูดอีกว่า
“เสียงที่เบลได้ยินเมื่อคืน อาจจะเป็นเสียงของกุมาร...ที่พยายามช่วย”
จากนั้นเบลก็ขอตัวกลับบ้าน พร้อมกับคำถามที่ยังค้างคาในใจว่า...
“ถ้าไม่ได้รีบหนีออกมาในวันนั้น...ตอนนี้จะเป็นยังไงบ้างนะ?”