ผมคบกับแฟนมา 4ปี จะเข้าปีที่ 5แล้วครับ แฟนผมเพิ่งเรียนจบและเข้าทำงานที่แรกได้ประมาณ3สัปดาห์ เธอพักอยู่ที่หอพักใกล้ที่ทำงานที่สามารถเดินเท้าไป-กลับเองได้ หอพักใกล้ที่ทำงานครับ เดินประมาณ 10กว่านาที ส่วนตัวผมอยู่ที่บ้านกับครอบครัว ใน1สัปดาห์ผมจะมาหาเธอ 1-2ครั้ง มานอนค้างอาจจะ หรือแค่แวะมาทานข้าวเย็นด้วย
ก่อนหน้านี้สมัยที่แฟนผมยังเรียนอยู่ ผมอยู่ด้วยกันกับเธอที่หอพักเก่าในย่านมหาลัยของเธอครับ อยู่ด้วยกันมาตลอด 4ปี ไม่ได้เจอกันเฉพาะตอนที่ต่างคนต่างกลับบ้านช่วงวันเสาร์-อาทิตย์ แต่พอเธอเรียนจบแล้ว และได้งานทำในที่หนึ่ง ซึ่งต้องย้ายหอพักจากที่เคยอยู่ย่านมหาลัย มาอยู่ใกล้ที่ทำงานของเธอ เพื่อความสะดวกสบายกับการเดินทางไปทำงานของเธอนั้นเราเลยตกลงกันว่า ผมจะกลับไปอยู่บ้านและจะมาหาเธอแค่ 1-2วันต่อสัปดาห์ เพราะผมมีเหตุผลว่าช่วงหลังๆคุณพ่อของผม ท่านสุขภาพไม่ค่อยดี ซึ่งผมต้องใช้เวลาดูแลคุณพ่อ-คุณแม่เยอะขึ้น เลยจะไม่ได้อาศัยอยู่ด้วยกันเหมือนเดิม
เรื่องที่เกิดขึ้นคือเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา มีการกินเลี้ยงในที่ทำงานของเธอ เธอได้บอกผมว่าพนักงานทุกคนต้องไป มีไปทานข้าว และไปคาราโอเกะกันต่อ ซึ่งผมก็ถามเธอครับว่าเลิกดึกไหม ให้ผมไปรับไหม ผมเป็นห่วงครับ เพราะปกติเธอเลิกงาน 5โมงเย็น และเดินทางกลับใช้เวลาไม่นาน และซอยของหอพักค่อนข้างพลุกพล่นในช่วงเย็น มีของกินขายเยอะ และคนในซอยนั้นเยอะมาก ไม่เปลี่ยวเลยครับ แต่ถ้าเลิกดึกมันก็อีกเรื่องนึง ซึ่งผมเป็นห่วงครับ และพอผมยิงคำถามไป เธอก็ปฏิเสธครับ บอกผมว่าจะกลับเอง กลับด้วยกันกับเพื่อนผู้หญิงในที่ทำงาน มาลงรถที่เดียวกันและเดินเข้าซอยมาทางเดิม ผมก็ไม่อยากเซ้าซี้เธอครับ
แต่ผมก็ด้วยความคิดถึงและเป็นห่วง ไม่ได้เจอกันหลายวัน ผมเลยขับรถไปหาและคิดว่าไปเซอร์ไพรส์เธอด้วย คิดเอาเองว่าด้วยนิสัยเธอ เวลาไปกินอะไรกับคนอื่นข้างนอก เธอมักจะกินน้อย กินไม่ลง ไม่กล้ากินมาก ซึ่งเมื่อก่อนหลังจากมื้อพวกนั้นผมจะพาเธอไปเติมตลอด เลยบอกเธอว่า ถ้าลงรถแล้ว บอกผมหน่อยนะ ผมเป็นห่วง และเธอก็รับปากครับ
ผมจอดรอเธออยู่หน้าปากซอยหอเธอ จอดรถแบบหันหน้าออกไปทางปากซอย และคิดว่าเดี๋ยวอีกสักพักจะขับไปรับตรงใกล้ๆที่ลงรถ เธอลงมาจะได้เจอผมเลย เพราะเมื่อกี้เธอทักไลน์มาบอกผมว่ากำลังกลับ กลับมากับเพื่อนผญ. ตกลงจะแยกกับเพื่อนผญ.ตรงปากซอยตามที่บอกไว้ หลังจากนั้นแค่ 5-6นาที ผมเห็นเธอซ้อนรถมอไซผู้ชายคนนึง นั่งอย่างใกล้ชิดกัน และคุยกันหัวเราะกันคิกคัก เลี้ยวผ่านหน้าผมเข้าซอยหอไป... เงิบครับ ไม่คิดว่าจะเห็นอะไรแบบนี้เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมา 4ปีกว่าที่คบกันไม่เคยมีอะไรแบบนี้เลยครับ ครั้งแรกเลย ผมเลยทำตัวไม่ถูก แต่ร้อนครับ ตอนนั้นยอมรับเลยว่าขนลุกถึงหน้าถึงหัวเลย
ผมเลยกลับรถตามเธอเข้าไป ส่วนผช.คนนั้นก็เลี้ยวรถขับออกไปสวนกับรถผม ซึ่งเธอเห็นผมตอนนั้นเธอดูตกใจมากครับ และพูดซ้ำๆว่าไปคุยกันบนห้องๆๆๆๆ
และจะสรุปจากที่คุยกันมาครับ ว่าผู้ชายคนนั้นเป็นคนที่ต้องสอนงานเธอซึ่งเข้ามาเป็นพนักงานใหม่ และอาจจะคอยช่วยประเมินให้เธอผ่าน หรือไม่ผ่านโปร3เดือนแรกได้ และที่มาส่งเพราะหลังจากที่ทานข้าวกันเสร็จ ก็มีการขอig แฟนผม และตื้อที่จะขอมาส่ง และแฟนผมบอกว่าให้เขาส่งเธอตรงหน้าปากซอยก็พอ แต่เขาตื้อที่จะเข้ามาส่งที่หน้าหอ และขับเลยเข้ามาโดยไม่จอดให้เธอลง เธอเลยต้องจำยอม และหลายๆครั้งในที่ทำงานที่เวลาเธอสงสัยและไม่เข้าใจในเรื่องงานและต้องการถามเขา เขาจะเบียดตัวแทรกเข้ามาแบบแนบชิดเพื่อที่จะเข้ามาจัดการเรื่องงานให้โดยที่ไม่บอก ไม่สอน แต่เป็นแบบทำให้เลย และจะเข้ามาเบียดถึงเก้าอี้ ที่นั่ง และพยายามถึงเนื้อถึงตัวตลอดเวลา และแฟนผมเธอบอกว่าคนนั้นเขามีแฟนแล้ว ไม่น่าจะจีบเธอหรอก แต่พฤติกรรมบางอย่างเช่น ถึงเนื้อถึงตัวอาจจะน่ารำคาญไปบ้าง แต่ก็ต้องทน เพราะยังไม่ผ่านโปร
แต่ทำไมยิ่งฟังยิ่งโมโห ผมยังดับไฟในหัวไม่ได้เลยครับ ไม่รู้จะจัดการความคิดยังไงดี อึ้งมา 2-3วันแล้วครับ ผมคิดมากไปใช่ไหมครับ ส่วนแฟนผมเธอบอกให้อดทนครับ เพราะเธอก็ต้องอดทนเหมือนกัน ผมขี้หึงไปไหมครับ ปกติไม่มีใครเขาเป็นแบบผมกันใช่ไหม ผมคิดมากเกินไปใช่ไหมครับ
*ตอนนี้ผมพิมพ์ตอนที่อยู่ห้องเธอครับ ทำความสะอาดห้องให้เธออยู่ เธอไปทำงานแล้วเมื่อเช้า ทำความสะอาดเสร็จ ผมก็คงกลับบ้านครับ รู้สึกเอ๋อจังเลยครับตอนนี้
อาจจะมีแท็กผิดห้องบ้าง ขออภัยนะครับ
รุ่นพี่ผู้ชายที่สอนงานอาสามาส่งแฟนผมที่หอพัก
ก่อนหน้านี้สมัยที่แฟนผมยังเรียนอยู่ ผมอยู่ด้วยกันกับเธอที่หอพักเก่าในย่านมหาลัยของเธอครับ อยู่ด้วยกันมาตลอด 4ปี ไม่ได้เจอกันเฉพาะตอนที่ต่างคนต่างกลับบ้านช่วงวันเสาร์-อาทิตย์ แต่พอเธอเรียนจบแล้ว และได้งานทำในที่หนึ่ง ซึ่งต้องย้ายหอพักจากที่เคยอยู่ย่านมหาลัย มาอยู่ใกล้ที่ทำงานของเธอ เพื่อความสะดวกสบายกับการเดินทางไปทำงานของเธอนั้นเราเลยตกลงกันว่า ผมจะกลับไปอยู่บ้านและจะมาหาเธอแค่ 1-2วันต่อสัปดาห์ เพราะผมมีเหตุผลว่าช่วงหลังๆคุณพ่อของผม ท่านสุขภาพไม่ค่อยดี ซึ่งผมต้องใช้เวลาดูแลคุณพ่อ-คุณแม่เยอะขึ้น เลยจะไม่ได้อาศัยอยู่ด้วยกันเหมือนเดิม
เรื่องที่เกิดขึ้นคือเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา มีการกินเลี้ยงในที่ทำงานของเธอ เธอได้บอกผมว่าพนักงานทุกคนต้องไป มีไปทานข้าว และไปคาราโอเกะกันต่อ ซึ่งผมก็ถามเธอครับว่าเลิกดึกไหม ให้ผมไปรับไหม ผมเป็นห่วงครับ เพราะปกติเธอเลิกงาน 5โมงเย็น และเดินทางกลับใช้เวลาไม่นาน และซอยของหอพักค่อนข้างพลุกพล่นในช่วงเย็น มีของกินขายเยอะ และคนในซอยนั้นเยอะมาก ไม่เปลี่ยวเลยครับ แต่ถ้าเลิกดึกมันก็อีกเรื่องนึง ซึ่งผมเป็นห่วงครับ และพอผมยิงคำถามไป เธอก็ปฏิเสธครับ บอกผมว่าจะกลับเอง กลับด้วยกันกับเพื่อนผู้หญิงในที่ทำงาน มาลงรถที่เดียวกันและเดินเข้าซอยมาทางเดิม ผมก็ไม่อยากเซ้าซี้เธอครับ
แต่ผมก็ด้วยความคิดถึงและเป็นห่วง ไม่ได้เจอกันหลายวัน ผมเลยขับรถไปหาและคิดว่าไปเซอร์ไพรส์เธอด้วย คิดเอาเองว่าด้วยนิสัยเธอ เวลาไปกินอะไรกับคนอื่นข้างนอก เธอมักจะกินน้อย กินไม่ลง ไม่กล้ากินมาก ซึ่งเมื่อก่อนหลังจากมื้อพวกนั้นผมจะพาเธอไปเติมตลอด เลยบอกเธอว่า ถ้าลงรถแล้ว บอกผมหน่อยนะ ผมเป็นห่วง และเธอก็รับปากครับ
ผมจอดรอเธออยู่หน้าปากซอยหอเธอ จอดรถแบบหันหน้าออกไปทางปากซอย และคิดว่าเดี๋ยวอีกสักพักจะขับไปรับตรงใกล้ๆที่ลงรถ เธอลงมาจะได้เจอผมเลย เพราะเมื่อกี้เธอทักไลน์มาบอกผมว่ากำลังกลับ กลับมากับเพื่อนผญ. ตกลงจะแยกกับเพื่อนผญ.ตรงปากซอยตามที่บอกไว้ หลังจากนั้นแค่ 5-6นาที ผมเห็นเธอซ้อนรถมอไซผู้ชายคนนึง นั่งอย่างใกล้ชิดกัน และคุยกันหัวเราะกันคิกคัก เลี้ยวผ่านหน้าผมเข้าซอยหอไป... เงิบครับ ไม่คิดว่าจะเห็นอะไรแบบนี้เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมา 4ปีกว่าที่คบกันไม่เคยมีอะไรแบบนี้เลยครับ ครั้งแรกเลย ผมเลยทำตัวไม่ถูก แต่ร้อนครับ ตอนนั้นยอมรับเลยว่าขนลุกถึงหน้าถึงหัวเลย
ผมเลยกลับรถตามเธอเข้าไป ส่วนผช.คนนั้นก็เลี้ยวรถขับออกไปสวนกับรถผม ซึ่งเธอเห็นผมตอนนั้นเธอดูตกใจมากครับ และพูดซ้ำๆว่าไปคุยกันบนห้องๆๆๆๆ
และจะสรุปจากที่คุยกันมาครับ ว่าผู้ชายคนนั้นเป็นคนที่ต้องสอนงานเธอซึ่งเข้ามาเป็นพนักงานใหม่ และอาจจะคอยช่วยประเมินให้เธอผ่าน หรือไม่ผ่านโปร3เดือนแรกได้ และที่มาส่งเพราะหลังจากที่ทานข้าวกันเสร็จ ก็มีการขอig แฟนผม และตื้อที่จะขอมาส่ง และแฟนผมบอกว่าให้เขาส่งเธอตรงหน้าปากซอยก็พอ แต่เขาตื้อที่จะเข้ามาส่งที่หน้าหอ และขับเลยเข้ามาโดยไม่จอดให้เธอลง เธอเลยต้องจำยอม และหลายๆครั้งในที่ทำงานที่เวลาเธอสงสัยและไม่เข้าใจในเรื่องงานและต้องการถามเขา เขาจะเบียดตัวแทรกเข้ามาแบบแนบชิดเพื่อที่จะเข้ามาจัดการเรื่องงานให้โดยที่ไม่บอก ไม่สอน แต่เป็นแบบทำให้เลย และจะเข้ามาเบียดถึงเก้าอี้ ที่นั่ง และพยายามถึงเนื้อถึงตัวตลอดเวลา และแฟนผมเธอบอกว่าคนนั้นเขามีแฟนแล้ว ไม่น่าจะจีบเธอหรอก แต่พฤติกรรมบางอย่างเช่น ถึงเนื้อถึงตัวอาจจะน่ารำคาญไปบ้าง แต่ก็ต้องทน เพราะยังไม่ผ่านโปร
แต่ทำไมยิ่งฟังยิ่งโมโห ผมยังดับไฟในหัวไม่ได้เลยครับ ไม่รู้จะจัดการความคิดยังไงดี อึ้งมา 2-3วันแล้วครับ ผมคิดมากไปใช่ไหมครับ ส่วนแฟนผมเธอบอกให้อดทนครับ เพราะเธอก็ต้องอดทนเหมือนกัน ผมขี้หึงไปไหมครับ ปกติไม่มีใครเขาเป็นแบบผมกันใช่ไหม ผมคิดมากเกินไปใช่ไหมครับ
*ตอนนี้ผมพิมพ์ตอนที่อยู่ห้องเธอครับ ทำความสะอาดห้องให้เธออยู่ เธอไปทำงานแล้วเมื่อเช้า ทำความสะอาดเสร็จ ผมก็คงกลับบ้านครับ รู้สึกเอ๋อจังเลยครับตอนนี้
อาจจะมีแท็กผิดห้องบ้าง ขออภัยนะครับ