สวัสดีครับ ผมมาแชร์ประสบการณ์หลอนของการชอบขี่บิ๊กไบค์คนเดียวตอนกลางคืน
ขออนุญาตเท้าความเกี่ยวกับผมหน่อยนะครับ ผมมีเชื้อสายของขอมโบราณครับ บรรพบุรุษมีวิชาคาถาอาคม ความสามารถนี้ตกทอดกันรุ่นสู่รุ่น
จึงทำให้ผมสามารถเห็นวิญญาณได้ แต่ไม่ถึงขั้นสื่อสารได้นะครับ แค่มองเห็นสิ่งที่คนทั่วไปไม่เห็น
โอเคครับ เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อช่วงเมษายนปีที่แล้ว 2567
คืนวันนึง ผมขี่บิ๊กไบค์กลับห้อง ถนนเส้นเลียบคลองประปาเป็นทางที่ผมใช้เป็นประจำ
ผมเห็นผู้หญิงคนหนึ่งยืนอยู่ข้างทาง ชุดนักศึกษาขาวดำ ผมชะลอรถจอดข้าง ๆ ถามว่า " ดึกขนาดนี้ มาทำอะไรตรงนี้ครับ "
เธอยิ้มบาง ๆ แล้วพูดว่า " กำลังกลับหอค่ะ "
ผมจึงอาสาไปส่งเธอ ผมไม่คิดอะไรมาก เธอขึ้นซ้อนท้ายมา นั่งเงียบ ๆ ตลอดทาง ผมได้กลิ่นน้ำหอมของเธอ (ตื่นเต้น สาวสวยซ้อนท้าย กลิ่นหอมด้วย)
พอใกล้ถึงปากซอยหอพัก เธอก็กระซิบเบา ๆ ที่ข้างหมวกกันน็อคฝั่งขวา " ถึงแล้วค่ะพี่ "
ผมชะลอแล้วกะจะหันไปขอไอจีเธอ พอหันไปมองก็ปรากฏว่าเบาะหลังว่างเปล่า ไม่มีใครซ้อนท้ายเลย หัวใจผมเต้นแรง มือสั่นจนแทบคุมแฮนด์ไม่อยู่
ผมรีบบิดออกไปให้พ้นตรงนั้น...
พอตอนเช้า ผมยังสับสนกับสิ่งที่เจอ เลยเล่าให้รุ่นน้องฟัง น้องเงียบไปพักใหญ่ ก่อนจะถามว่า " พี่เจอตรงไหนคะ "
ผมบอกพิกัดไป น้องบอกว่า " ที่พี่เจออ่ะ น่าจะไม่ใช่คนหรอก " แล้วก็เล่าให้ฟังว่า...
" เมื่อสองปีก่อน มีนักศึกษาผู้หญิงถูกรถชนเสียชีวิตตรงนั้น ตอนดึก ๆ ตอนที่เธอกำลังกลับหอ มีรถเกิดอุบัติเหตุชนเธอ คอแทบหลุดเลยนะพี่ "
ผมนึกถึงภาพรอยยิ้มบาง ๆ ของเธอเมื่อคืนแล้วขนลุกผมนี่ขนลุกไปทั้งตัว คิดในใจ (ดีนะ ไม่ได้มาแบบตอนตาย น่าสยองน่าดู)
อีก 2 วัน ผมก็ขี่ผ่านทางนั้น ผมมองไปที่ตรงที่ผมเจอเธอ ผมรีบบิดหนีเลยครับ จังหวะชะลอผมก็ได้กลิ่นน้ำหอมจาง ๆ ทำให้ผมนึกถึงได้ว่า...
กลิ่นน้ำหอมนี้คล้ายกลับกลิ่นน้ำหอมของสาวนักศึกษาที่ผมรับ
เธอ คือ ใคร...
ขออนุญาตเท้าความเกี่ยวกับผมหน่อยนะครับ ผมมีเชื้อสายของขอมโบราณครับ บรรพบุรุษมีวิชาคาถาอาคม ความสามารถนี้ตกทอดกันรุ่นสู่รุ่น
จึงทำให้ผมสามารถเห็นวิญญาณได้ แต่ไม่ถึงขั้นสื่อสารได้นะครับ แค่มองเห็นสิ่งที่คนทั่วไปไม่เห็น
โอเคครับ เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อช่วงเมษายนปีที่แล้ว 2567
คืนวันนึง ผมขี่บิ๊กไบค์กลับห้อง ถนนเส้นเลียบคลองประปาเป็นทางที่ผมใช้เป็นประจำ
ผมเห็นผู้หญิงคนหนึ่งยืนอยู่ข้างทาง ชุดนักศึกษาขาวดำ ผมชะลอรถจอดข้าง ๆ ถามว่า " ดึกขนาดนี้ มาทำอะไรตรงนี้ครับ "
เธอยิ้มบาง ๆ แล้วพูดว่า " กำลังกลับหอค่ะ "
ผมจึงอาสาไปส่งเธอ ผมไม่คิดอะไรมาก เธอขึ้นซ้อนท้ายมา นั่งเงียบ ๆ ตลอดทาง ผมได้กลิ่นน้ำหอมของเธอ (ตื่นเต้น สาวสวยซ้อนท้าย กลิ่นหอมด้วย)
พอใกล้ถึงปากซอยหอพัก เธอก็กระซิบเบา ๆ ที่ข้างหมวกกันน็อคฝั่งขวา " ถึงแล้วค่ะพี่ "
ผมชะลอแล้วกะจะหันไปขอไอจีเธอ พอหันไปมองก็ปรากฏว่าเบาะหลังว่างเปล่า ไม่มีใครซ้อนท้ายเลย หัวใจผมเต้นแรง มือสั่นจนแทบคุมแฮนด์ไม่อยู่
ผมรีบบิดออกไปให้พ้นตรงนั้น...
พอตอนเช้า ผมยังสับสนกับสิ่งที่เจอ เลยเล่าให้รุ่นน้องฟัง น้องเงียบไปพักใหญ่ ก่อนจะถามว่า " พี่เจอตรงไหนคะ "
ผมบอกพิกัดไป น้องบอกว่า " ที่พี่เจออ่ะ น่าจะไม่ใช่คนหรอก " แล้วก็เล่าให้ฟังว่า...
" เมื่อสองปีก่อน มีนักศึกษาผู้หญิงถูกรถชนเสียชีวิตตรงนั้น ตอนดึก ๆ ตอนที่เธอกำลังกลับหอ มีรถเกิดอุบัติเหตุชนเธอ คอแทบหลุดเลยนะพี่ "
ผมนึกถึงภาพรอยยิ้มบาง ๆ ของเธอเมื่อคืนแล้วขนลุกผมนี่ขนลุกไปทั้งตัว คิดในใจ (ดีนะ ไม่ได้มาแบบตอนตาย น่าสยองน่าดู)
อีก 2 วัน ผมก็ขี่ผ่านทางนั้น ผมมองไปที่ตรงที่ผมเจอเธอ ผมรีบบิดหนีเลยครับ จังหวะชะลอผมก็ได้กลิ่นน้ำหอมจาง ๆ ทำให้ผมนึกถึงได้ว่า...
กลิ่นน้ำหอมนี้คล้ายกลับกลิ่นน้ำหอมของสาวนักศึกษาที่ผมรับ