คือหนูปกติเป็นคนติดบ้านระดับนึงเเต่ก็อยู่บ้านก็ได้อยู่คนเดียวบ่อยๆเพราะเเม่ไปทำงานเเต่ก็อยู่ได้เเละอีกอย่างตอนเด้กๆเราติดเเม่มากกกกกกถึงขั้นที่ถ้าเเม่กลับบ้านเกิน2ทุ่มก็คือร้องไห้ต้องตามเเม่ละเเต่พอเริ่มโตก็ไม่ได้ติดขนาดนั้นเเล้วเเม่ไม่อยู่เกือบอาทิตย์ก็เริ่มอยู่ได้(เเต่ก็เเอบคิดถึงTT)เเต่ก็นานไปก็เริ่มชินพอต้องขึ้นม.4หนูก็สอบติดรรนึงซึ่งไกลบ้านมากๆๆเเต่อยู่ในจังหวัดเดียวกับบ้านเเต่ด้วยความไกลเเล้วก็สายการเรียนที่เลือกก็เลยทำให้ต้องมาอยู่หอพอก่อนมาอยู่เเม่ก็ถามย้ำว่าอยู่ได้จริงๆนะเเต่เเม่ก็สองจิตสองใจทั้งอยากให้อยู่เเล้วก็ไม่เพราะว่าถ้าอยู่ก็สะดวกเพราะสายเราเรียนหนักวันหยุดก็มีเรียนเเต่ถ้าไม่อยู่ก็ได้อยู่ใกล้เเม่ก็ดีเเต่สุดท้ายเราก็มาอยู่หออยู่ไปวันเเรกก็รุ้สึกปกติเเต่อีกอาทิตพอเปิดจริงๆรู้สึกอ่อมละก็ไม่มีเเรงกำลังใจในการเรียนเลย5555อาจเป็นเพราะเลือกสายที่ไม่ค่อยถนัดด้วยเพราะหนูเป็นคนที่อ่อนเรื่องวิทคนิดมากกเเละอีกอย่าก็คิดถึงบ้านสุดๆเเต่ก็กลับบ้านวันอาทิตย์เเต่ก็รู้สึกคิดถึงอยู่ดีทั้งที่พึ่งเปิดเทอม5555เลยคิดว่าถ้าอยู่ต่อไปเเบบนี้น่าจะเรียนไม่รู้เรื่องหนูควรเปลี่ยนสายการเรียนไปที่ถนัดเเละชอบมั้ยคะเพรามันอาจจะทำให้อาการhome sickเบาลงเพราะสายนี้วันเสาร์ก็เรียนเเล้วเเข่งขันกันหนักมากวันนี้ลองไปเรียนโอโหรู้สึกอยู่ในดงคนเก่งเราก็พยายามจะคิดสู้เเล้วเเต่เหมือนมันฝืนๆรู้สึกกลับหอมาเเต่ละวันร้องไห้ทุกวันเลยเพราะว่าด้วยความไกลบ้านเอยคิดถึงเเม่เอยละก็หลักก็เหมือนเรียนหนักๆด้วยความไม่ชินหรือหนูควรเเก้ตรงไหนมั้ยคะหรือว่าหาวิธีเเก้homesickก็ได้นะคะไม่ค่อยจาไหว55555544