ตะวันฉายแสง : 09/11/2015

แห่งดวงอาทิตย์ยามเช้าฉันมองเห็นเสียงกระซิบของฟ้าแสงสีทองที่แทรกซึมรอยหม่นของเมฆราวกับมืออ่อนโยนของวันใหม่ลูบไล้ผืนดินให้ตื่นจากความเงียบงันทุ่งหญ้าอันแห้งผากยืนเฝ้ามองขอบฟ้าเหมือนผู้รอคอยไม่ว่าคืนจะยา

ลมพัดแผ่วแทรกผ่านสะท้านไหว เหมือนเสียงใจใครหนึ่งซึ่งเงียบงัน ดวงดาวพราวพรายอยู่ไม่รู้วัน ยังส่องฝันอันลี้ลับประดับฟ้า คืนค่ำคล้ำหม่นบนหนทางยาว ใจคนร้าวเงียบเหงาเฝ้าคอยหา เหมือนแรงคิดติดค้างในกายา ยัง

0 หอมโกสุมกล่อมยาม .. เมื่อวามวับ ดวงวันทอลออระยับขึ้นรับช่วง ลมเช้าชื่นเฉื่อยโชย .. ก็โดยรวง ช่อมาลย์ปวงรับเช้าด้วยเคล้าคลอ 0 เสพความหอมรื่นล้ำ-แห่งธรรมชาติ บำบวงภาษกอปรกรอง .. พร่ำพร้องขอ หมายโสตเทพ

https://www.youtube.com/watch?v=erfaEyxsKOc Cr. Youtube ทินกร อ่อนแสง แกล้งข้าหรือ แรงกระพือ ใกล้หมด สลดหาย เวหาหม่น เสียงครืน ใจมลาย เหมือนพระพาย ฟาดฟัด แทบขาดเกลียว รพีส่อง ท้องหล้า นภาแจ่ม ยามรอน

บทนำ: รัศมีแห่งความงาม ในกรุงสาคละ แคว้นมัททะ มีพระราชธิดาองค์หนึ่งที่ชาวเมืองต่างกล่าวขานถึงพระรูปพระโฉม พระนามว่า ประภาวดี หมายถึง "ผู้มีรัศมี" เพราะพระสรีระของพระนางเปล่งประกาศด้วยรัศมีอ

เดียวดายใต้แสงตะวันค่ำ บินต่ำปีกล้ากว่าวันไหน ทบถิ่นบินท้าทั่วฟ้าไกล ตามใจแสวงหลักแหล่งนก เหนื่อยบ้างบางครายามฟ้าหม่น สองปีกหลีกด้นแม้นฝนตก เปียกลู่เลือนขวัญหวั่นสะทก แต่ในอกเปรมปริ่มอิ่มเสรี แค่นี

สิบปีผ่านกลางคลื่นและลมกล้า เหงื่อเค็มเคล้าผืนฟ้าทะเลใหญ่ เรือแล่นฝ่าโขดหินทุกแห่งไกล จวบจนใจเริ่มล้าในคราวนี้ แสงตะวันเคยแผดบนฟ้าร้อน เคยหลับตานอนฟังคลื่นแทนเสียงฝันดี เคยยิ้มให้ฟ้าหลังพายุที่เคยมี