🌇 นกกลับรัง — ยามเย็นแห่งความสงบ 🕊️

อาทิตย์คล้อยลอยต่ำค่ำลงแล้ว
ลมพัดแผ่วแว่วกล่อมย้อมอุษา
เงาไม้ทอดแนวยาวคราวนิทรา
กลบเวลาทั้งวันอันเหนื่อยล้า

ฝูงนกน้อยล่องลมกลับรังเร้น
สยายเส้นปีกโบยพลอยอ่อนค่า
เสียงเจื้อยแจ้วแว่วหายกลางเวหา
ดั่งลาทีฟ้าสีทองของอรุณ

ผู้คนกลับลับทางระหว่างฟ้า
สะพายความฝันล้าเข้ากรุ่นอุ่น
แสงโคมส่องเรืองรองกลางควันคุ้น
คือไฟฝันอบอุ่นของเรือนใจ

แม้เหนื่อยนักแต่ใจยังไม่ท้อ
เพราะยังรอพรุ่งนี้ที่สดใส
ใต้หลังคาแห่งรักและห่วงใย
คือที่พักแรงใจให้พลันหวน

ลมยามค่ำพร่ำขับกล่อมเบาเบา
ดั่งเพลงเก่าที่เคยฟังเมื่อเยาว์สวน
กลิ่นข้าวหอมลอยมาในครัวนวล
คือสัญญาณของความสุข… เมื่อฟ้าโรยแสงทอง