กลอนสุภาพถวายอาลัย

รัตติกาลนิ่งงามดั่งความฝัน
เดือนสวรรค์ส่องฟ้าดั่งแม่หล้า
แสงแห่งรักทาบทั่วทุกพารา
อบอุ่นค่ำกลางหล้าดั่งอ้อมกร

พระเมตตาสถิตเหนือเมฆหมอก
ดั่งแสงออกนำไทยให้ถาวร
ทรงเหนื่อยแทนราษฎร์ทุกบทตอน
แต่พระกรยังโอบโลกไม่ห่างไกล

ฟ้าหม่นพร่าพร้อมน้ำตาประชาชื่น
ต่างสะอื้นรำพันด้วยอาลัย
แม้ลาลับแต่ทรงอยู่ในหัวใจ
เป็นดวงไฟส่องนำทางนิรันดร์

พระบารมีประดุจดาวพราวฟ้า
ส่องดวงตาแห่งชนทุกเขตขัณฑ์
แม้สิ้นรูปแต่ไม่สิ้นพระจรรย์
สถิตมั่นในฟ้าสถาพร