“คืนหนึ่ง…กลางใจคน”

ลมพัดแผ่วแทรกผ่านสะท้านไหว
เหมือนเสียงใจใครหนึ่งซึ่งเงียบงัน
ดวงดาวพราวพรายอยู่ไม่รู้วัน
ยังส่องฝันอันลี้ลับประดับฟ้า

คืนค่ำคล้ำหม่นบนหนทางยาว
ใจคนร้าวเงียบเหงาเฝ้าคอยหา
เหมือนแรงคิดติดค้างในกายา
ยังย้อนมารำพึงถึงวันวาน

ก้าวหนึ่งพาให้เห็นเช่นโลกหลาก
บางคราวพรากความหวังจนพังผลาญ
บางวันหม่นทนสู้เฝ้าผันผ่าน
ก็พบปานประกายใหม่ให้ก้าวเดิน

ชีวิตนี้ใช่เพียงเรื่องเศร้าโศก
แต่มีโชคแฝงซ่อนในทุกรอยเขิน
ทุกคราพลาดปราชัยที่ใจเพลิน
คือบทเกริ่นเตือนตนให้ทนไป

หากวันหนึ่งซึ่งหวังยังไม่ถึง
อย่าให้ซึ่งขวากหนามมาทำไหว
เพราะทางกว้างสร้างใหม่ได้จากใจ
เพียงเชื่อไว้ “พรุ่งนี้…ยังมีหวัง”

ดาวบนฟ้ายังส่องไม่หมองหม่น
เหมือนปลอบคนที่ล้าในค่ำหลัง
แม้ยามเจ็บเหน็บหนาวเรื่องร้าวดัง
ก็ยังหวังได้เสมอเมื่อ “เชื่อใจ”

กาลเวลาไหลเวียนไม่เปลี่ยนผัน
รอทุกวันที่ฝันนั้นเติบใหญ่
ขอเพียงมั่นอย่าหม่นท้อจนไกล
สุดท้ายใจ…จะพบทางของตน


https://youtube.com/channel/UCSMfok9q94P1HOgfuO1gdVQ?si=ncb8bmN1F6FPaBAs