เมื่อใจยังเดินต่อ

ยามลมเย็นเร้นผ่านวสันต์ค่ำ
ชีวิตช้ำก็คลายไปในยามหม่น
บางความหลังยังพัวพันอยู่กับคน
บางคำล้นยังค้างอยู่ในสายลม

หนทางไกลใช่ไร้เงาของความหวัง
ทุกก้าวยังเก็บฝันอันเหมาะสม
บางวันเศร้าก็ซ่อนยิ้มไว้พอช้ม
ให้ใจข่มความทุกข์ที่จมลึก

ความล้าหลังก็มีบ้างในบางเรื่อง
เหมือนดาวเรืองดับไหวไปทุกนึก
แต่รุ่งเช้าเมื่อฟ้าชัดและฟ้าตรึก
ใจยังฮึกยืนสู้ไม่รู้หวั่น

เพราะชีวิตคือการเดินเกินกว่าวาน
ทั้งรอยผ่าน รอยฝัน รอยโศกศัลย์
ดั่งแม่น้ำที่หลั่งไหลไปทุกวัน
ไม่หยุดฝัน ไม่หยุดไหล ไม่หยุดเดิน

ทุกบทเรียนเขียนความจริงพักพิงจิต
ให้รู้คิดรู้ตนทนขัดเขิน
แม้คลื่นลมถมใจให้เผชิญ
ก็ยังเกริ่นบทใหม่ให้เติบโต

บนเส้นทางบางคราที่ลี้ลับ
อาจพบกับเรื่องหนึ่งซึ่งโถมโหม
แต่ทุกคราเมื่อลมผ่านในอารมณ์
ก็พาโหมหม่นนั้นให้จางไป

เหล่าดาวพราวยังคอยเฝ้าเหมือนเพื่อน
คอยนำเตือนยามใจเจ็บเกินไหว
ทุกค่ำคืนที่เหมือนจะเดียวดาย
ยังมีไฟแผ่วฝากอยู่กลางทรวง

สุดปลายทางบางครั้งดูห่างนัก
แต่ใจรักยังพาเราไปลุล่วง
ยิ่งเหนื่อยล้า ยิ่งรู้ค่าแห่งลมหวง
ที่คอยทวงความกล้าคืนในใจ

ก่อนฟ้าสาง…ดาวสุดท้ายยังพรายอยู่
คอยพร่ำชูหวังใหม่ให้ก้าวไหว
ย้ำเตือนคนผู้หลงล้าบนทางไกล
ว่า “พรุ่งนี้…ยังมีใจให้เริ่มตน”

https://youtube.com/channel/UCSMfok9q94P1HOgfuO1gdVQ?si=J4emReqj7Y3-KhU2