***รอจันทร์ผันคืน***

เฝ้านับคืนเดือนแรมดาวแซมฟ้า
จวบสิบห้าหายลับดับแสงสูญ
เงามืดมนบนนาบสาปสมบูรณ์
เหลืออาดูรเดียวดายในห้วงกาฬ

จันทร์เจ้าเอยเคยเยือนเตือนกระจ่าง
ยามหม่นหมางนำแสงแปลงสนาน
เหลือส่วนเสี้ยวเกี่ยวฟ้าราตรีกาล
กว่าพ้นผ่านนานเนิ่นเกินทานทน

จากแรมกลืนคืนกลับสลับขึ้น
ชะเง้อยืนที่เก่าเฝ้ามองค้น
สุดขอบฟ้าจันทราโปรดมายล
ห่วงกมลคนคอย....เขาน้อยใจ

จากหนึ่งค่ำตามต่อ..รอจันทร์เจ้า
แม้นเมฆาบังเงา..เศร้ารู้ไหม
นับเวลาล่วงผันจันทร์แรมไป
ราวหัวใจ ดิ่งหน่วง ห้วงบาดาล