สวัสดีค่ะทุกๆคน  หนูชื่อเตียงนะคะ สาวน้อยวัย 21 ขวบ (ขอแทนตัวเองว่า หนู นะคะ รู้สึกเป็นเด็กน้อยน่าทะนุถนอมดี 55555+ )
ยืมล็อคอินเพื่อนสาวมานะคะ ☺️

วันนี้หนูจะมาเล่าเรื่องราวต่างๆ ประสบการณ์ลดน้ำหนักที่ผ่านมาตลอด 21 ปีของหนูนะคะ  ถูกบ้างผิดบ้าง แต่รู้เลยว่าเสียเงินกับการลดน้ำหนักไปเยอะมาก ทั้งค่ากินให้อ้วน ทั้งค่าโง่พยายามจะเอาไขมันออก เยอะแยะมากมาย มาเริ่มกันเลยค่าาา




ตั้งแต่จำความได้ตอนเด็กๆ ก็เป็นเด็กจ้ำม่ำๆแล้ว ภาพในความทรงจำคือ อาก๋ง นั่งซอยขาหมูพะโล้ให้หลานกิน ด้วยความที่บ้านเป็นคนจีนก็เชื่อว่าขุนหลานให้อ้วนๆ หลานจะได้ดูสุขภาพดี  งานใหญ่ก็ตกสู่หลานสิครับ วันๆคือกิน กิน กินนนนน ทุกอย่างอร่อยไปหมด ผลก็คือ หนูกลายเป็นผู้หญิงที่ตัวใหญ่ที่สุดในชั้นเรียน ตอนประถมเคยมีเรื่องกะเพื่อนผู้ชายในห้อง ตีกะผู้ชายค่าาา เพื่อนคนนั้นต้องยอมค่าาา เพราะเราตัวใหญ่กว่าเยอะ ชนะใสใส


พอผขึ้นมาชั้นม.1 ก็ย้ายโรงเรียน ก็อารมณ์เดิมๆ หนูตัวใหญ่สุดในห้อง ตอนนั้นรู้สึกไม่ค่อยเป็นปมด้อยเท่าไรนะคะ เพื่อนในห้องก็รัก เพราะหนูเอาความตลกเข้าสู้. เราก็กลายเป็นจุดเด่นของเพื่อนในห้องล่ะ เป็นหัวหน้าแก๊งค์ชะนีน้อยม.ต้น ไม่เคยคิดว่าตัวเองอ้วนแล้วมีปมอะไรเลย สวยๆ เกร๋ๆ



จนถึงวันนึงหนูแอบชอบเพื่อนในห้อง  ตอนนั้นคือ ชอบมาก แอบมองตลอดได้ฟีลแบบ น้ำแอบมองพี่โชน แค่เห็นกระเป๋าก็ชื่นใจ (หนูเชื่อนะคะ ทุกคนต้องเคยผ่านฟีลแบบ แอบส่องคนที่ชอบ แต่ทำเป็นไม่มอง เก๊กสวย 5555+)  จนเราก็กลายเป็นที่ปรึกษาเขาคะ เขามาชอบเพื่อนเรา ก็เชียร์ไปตามเรื่องราว ความจริงคือนั่งร้องไห้ <ยิ่งกว่าละคร>  จนเพื่อนคนนี้ก็จีบติด เป็นแฟนกันสักพักนึงก็เลิกกัน ล่ะมันก็ไปจีบคนใหม่ หนูกะมันก็ยังเหมือนเดิม ที่ปรึกษาที่ดี หึหึ เคยคิดจะไปสารภาพกะมันให้จบๆนะ แต่มันเหมือนรู้ พูดตัดก่อนว่า "แกเป็นคนดีนะ ถ้าไม่ติดว่าแกอ้วน เค้าจีบแกล่ะ " จุกค่าาาาาา หนูก็ทำเป็นตลกกลบเกลื่อน ใครจะชอบ บ้าหรอ (ในใจนี้ช้ำทรวง ) นี้เลยเป็นจุดแรกที่คิดจะลดน้ำหนัก


ตัวใหญ่กว่าเพื่อนนิดเดียวเอง แหะๆ

ตอนเด็กๆ เคยมีแบบยืนรอรถสองแถวกะเพื่อนอีกคน มีคนบ้าเดินมาสะกิดหนู ล่ะเขาก็ตะโกนว่า "อิอ้วนนนนนนนนนนนน " โอโห้ คนแถวนั้นหันมามองล่ะก็หันไปหัวเราะกัน ไอ้เราช็อคค่ะ นี่ตูโดนคนบ้าด่าว่าอ้วนหรอว่ะ คือเถียงในใจเลย ตูไม่ได้อ้วนนนนนน. ตูแค่จ้ำม่ำเว้ยยย แต่จะไปยืนเถียงกะคนบ้า หนูก็คงบ้ากว่าล่ะ

ชีวิตก็ผ่านไปจนขึ้นมอสี่ หนูก็ย้ายไปอีกโรงเรียน ย้ายไปเจอสังคมใหม่ รู้สึกเลย ทำไมเพื่อนมีแต่คนขาวๆ สวยๆ ปมด้อยมันเกิดค่าา รู้สึกไม่มีตัวตน 55555+ มโนไปนั้น


จำได้ว่าน้ำหนักตอนนั้นคือ 68 ยังไม่ได้คิดจะลดจิงๆจังๆนะคะ สูตรอดอาหารตามเน็ต ก็ทำตามกะเพื่อนอีกคนนึง ทำตามสูตรได้วันนึง วันต่อมาจัดเนื้อย่าง ชุดใหญ่ 3 ชุด กินกันแค่สองคน(ผู้หญิงทั้งคู่ด้วยนะคะ ใสใส)  เป็นงี้ทุกๆอาทิตย์ กินเนื้อย่างบ่อยจนพี่เจ้าของร้านจำได้ อุดหนุนจนพี่เจ้าของร้านเจ๊ง ย้ายร้านหนี เอ๊ะ!! ไม่ใช่ล่ะ 5555+

เคยมีไปซื้ออาหารเสริม ก็คิดว่าจะช่วย มันก็มีอย.นะคะ ยามันเม็ดใหญ่มาก กลืนทีลำบากมาก กล่องนึงก็หลายพัน พอกินได้วันที่สองที่สามก็เลิกกินล่ะ รู้สึกกลัวตัวเองกินยาล่ะตายคะ ชีวิตก็วนไปวนมา สักพักก็ไปซื้อยี่ห้อใหม่มา เลิกกิน วนไปวนมา รู้ตัวอีกทีน้ำหนักก็พุ่งไป74ล่ะ


พอขึ้นมามอหก ช่วงนั้นจุดพีคชีวิตเลย วันๆมีแต่เรียนพิเศษ เรียนจนตีสอง ตีสาม ระหว่างเรียนคือนั่งกินค่ะ พี่ที่สอนก็ใจดีมว้ากก เห็นเราเป็นน้องสาวสุดสวย  มีขนมอะไร ขนออกมาให้เรากินหมดเบย เรียนๆไปสนุกสนาน ไม่เคยมีคำว่าหิวเข้ามาหาเลยนะคะ

ตอนนั้นมีช่วงติดเค้กกับติดทุเรียน คือติดเป็นบ้าเป็นบอ ซื้อเค้กก้อนปอนด์นึง มานั่งกินคนเดียวบ้าง
สลับกะการซื้อทุเรียน อิชั้นไม่ซื้อเป็นชิ้นๆที่เขาขายนะคะ เดี๋ยวมันกินไม่จุใจ ซื้อเป็นลูกเลยค่าา มันนั่งกินเล่นระหว่างอ่านหนังสือ ใสใส 5555+
เคยก้มมองปลายเท้าตัวเอง นอกจากจะไม่เห็นปลายเท้านะคะ ที่เจ็บกว่าคือ "พุงนำหน้านมค่าา " เลยไปชั่งน้ำหนักดู ผลคือ น้ำหนักนี่พีคเลยค่ะ 83 กิโล แม่เจ้า!!! อีก17กิโลจะ100 ถ้าทำแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ 100โลไม่ใช่เรื่องยากเลย


ถึงคราวที่คิดจะลดน้ำหนักอย่างจริงๆจังๆล่ะ รู้ไหมค่ะหนูทำไง ....ไปขอแม่เข้าคอร์สลดน้ำหนักในห้าง (spa.....) ตัวแม่นั้นก็ใจดี กลัวลูกอ้วนตาย หายใจไม่ออก ก็ให้ค่าา คอร์สนั่นก็น่าจะห้าหมื่นได้มั้ง  ในคอร์สเขาก็จะเริ่มต้นในเรา ชั่งน้ำหนักก่อน เอาไปเข้าผ้าห่มอบตัวบ้าง ช็อตไฟฟ้าบ้าง นวดให้บ้าง สุดท้ายของแต่ล่ะครั้ง ก็จะให้อาบน้ำล้างตัว เราก็ฉิ่งฉ่องออกไป กลับมาชั่งน้ำหนักก็หายไปทีละ ครึ่งโล //แน่สิ ที่ลงนี่คือมีแต่น้ำออกไป เป็นงี้ไปจนจบคอร์ส น้ำหนักก็เท่าๆเดิม บวกลบสองกิโล /////เฟลมากมาย ห้าหมื่นที่เสียไป ////

เข้าสู่ยุคมืดในการลดน้ำหนัก ที่ยังส่งผลเสียมาถึงทุกวันนี้คือ หนูหันมากินชาที่เป็นยาระบาย คนขายก็บอกว่าไม่มีผลต่อลำไส้เรา เลิกกินก็ถ่ายเองได้ปกติ หนูก็เชื่อค่ะ ฉลาดมากกก5555 ก็ใช้ชีวิตเหมือนเดิมกินๆเข้าไป กินชา ระบายออก น้ำหนักไม่ขึ้น วินๆสวยๆ หารู้ไหมกลายเป็นเราไปสอนลำไส้ใหญ่ขี้เกียจ
หลังๆคือต้องเพิ่มโดส เพราะไม่กินก็ไม่อึเลย เลยเลิกวิธีนี้ไปเพราะสงสารร่างกายตัวเอง😭

จบมอหกน้ำหนักหนูก็ประมาณ 83-85 ขึ้นๆลงๆ พอเราได้ที่เรียนต่อ เราก็เอาหน้าสวยๆไปขอแม่ว่า
"ม๊าคับ เตียงเห็นเพื่อนไปฟิตเนส FF เพื่อนผอมลงเยอะมาก ขอไปสมัครด้วยได้ไหมสัญญา จะตั้งใจลด นะๆๆๆ//ส่งสายตาวิ้งๆ" ซึ่งก็แน่นอน ม๊าไม่ขัดใจ เสียเงินสมัครไปครึ่งปี มีค่าแรกเข้าด้วยค่าา รวมๆก็หลายหมื่น มีมาเสนอขายคอร์สเทรนเนอร์ให้ จำได้ว่าแพงมากกกก สำหรับหนูยังหาเงินเองไม่ได้ ก็เลยไม่เอา ออกเองก็ได้ สวยๆ เกร๋  ก็สัญญากับตัวเองว่าจะตั้งใจ แรกๆก็ฮึบ ไปออกได้สามวัน เกิดการขี้เกียจ ผลัดวันไปเรื่อยๆ จากวันเป็นเดือน ม๊าถามว่าทำไมไม่ไป เราก็ทำหน้าเศร้าๆ บอกม๊าว่า ไม่มีเวลา เรียนก็หนักแล้ว ดราม่าเข้าไปสิ ม๊าก็สงสารไม่ว่าอะไร แต่ก็คงเอือมๆ 😋 จนคอร์สครึ่งปีก็จบไป รวมๆเราก็ไปไม่ถึง15ครั้งด้วยซ้ำ. ฮื้อออออ. /อยากย้อนกลับไปด่าตัวเอง อิขี้เกียจ 555555


พอเข้ามหาลัย ความเป็นเฟรชชี่ เราก็แบกร่างที่น้ำหนัก 78 กิโลมาปฐมนิเนศ
ฟีลเดิมตอนย้ายโรงเรียนมาเลยค่ะ เพื่อนมีแต่คนผอมๆสวยๆ ล่ะเราคือระ5555+
มีงานแสดงในเฟรชชี่ทุกคนต้องแสดงละคร หนูก็โดนพี่พิธีกรแซวค่าาา พูดกลางเวทีเบย
พี่: "นี่ๆน้องเตียง หันหลังสิลูก"
เตียง: "ทำไมอ่ะค่ะ"
พี่: "ถ้ามี cd ติดที่ตูดนี่ พี่คงเอาอ้อยให้หนูล่ะ"
///ทุกคนหัวเราะ ตอนนั้นหนูก็ขำ แต่ลึกๆคือแบบ  อ้วนนี่มันเป็นตัวตลกของคนอื่นขนาดนั้นเลยหรอฟะ




เข้าสู่การปฏิวัติ...
ถึงคราวที่จะเปลี่ยนตัวเองจริงๆ หลักๆก็คือ
1.หาแรงบันดาลใจ แรงบันดาลใจของหนูคือ ต้องใส่เสื้อผ้าร้านคนปกติใส่ได้ ปกติต้องไปซื้อร้านขายไซต์ใหญ่ๆและอีกอย่างนะคะ หนูเชื่อว่าลึ๊กลึกแล้วหนูเป็นคนที่สวยมากกกกกกกกกกกเพราะม๊าบอกว่าหนูสวยที่สุด 5555 เป็นคนเชื่อแม่ค่ะ <มั่นมาก> 😵😵😵

2.ปรับพฤติกรรมการกิน ไม่ต้องไปมองหาทางลัดแล้ว ที่ผ่านมาหนูมัวแต่มองหาสิ่งที่ทำให้เราผอมเร็วสุด สูตรนั้น สูตรนี้ อาหารเสริมบ้าง เชคโปรตีนลดน้ำหนัก เลิกคิดถึงของพวกนี้ไปเลยนะคะ กว่าจะกินแล้วอ้วนได้ขนาดนี้ ใช้เวลาตั้งนาน เราควรหาสิ่งที่เราทำได้จริงในชีวิตประจำวันของเรา มันไม่มีทางลัดไหนแล้ว นอกจากควบคุมอาหารกะออกกำลังกาย


ส่วนใหญ่ที่หนูทำนะคะ คือ ไม่กินมัน กินแป้งน้อยลง
คือเราอ่ะรู้อยู่แล้วอ่ะค่ะว่า อะไรกินแล้วอ้วน อะไรกินแล้วมีประโยชน์แต่เราก็ชอบหาข้ออ้างให้รู้สึกผิดน้อยลง (ถูกไหมค่ะ หนูทำบ่อย555+)  ออกกำลังกายบ้าง <ผลก็ตอนนี้ตัวยังนิ่มๆ บวมๆอยู่เลยคะ>

เมนูอาหารก็ประมาณนี้นะคะ
เช้า: ข้าวโรงอาหารคณะ กินกับให้หมด กินข้าวอีกนิดๆ
เที่ยง:เกาเหลาบ้าง กินข้าวบ้าง
เย็น: กินสาหร่ายลุยสวน ไม่ก็กินแตงโมเป็นข้าวเย็นค่ะ
*เน้นเลยนะคะ บอกคนขายให้ตักน้อยๆ ล่ะเราก็กินให้เหลือไว้1ใน4 อิ่มพอดีก็คือหยุดกิน *


ถ้าอยากกินขนมมากๆ หนูก็จะกินแตงโมแช่เย็นๆหวานเจี๊ยบ เพราะเคยอ่านดู แตงโม แคลอรี่น้อยมากควรค่าแก่การเป็นขนมของหนูเลย

ถ้าไปนั่งร้านนมก็สั่ง "นมสดปั่น ไม่ใส่น้ำตาล ไม่ใส่นมข้น เอานมปั่นน้ำแข็งเฉยๆค่ะพี่" คนขายก็งงไปสิ แต่ก็ทำให้นะ555555+ เราแค่กินพอให้หายอยากก็พอ ทำไมเราต้องเอาแคลอรี่เพิ่มเข้ามาอีก พู้นนนะ!!!

ตอนมีคนชวนไปกินบุฟเฟ่ กินมื้อหนักๆ ก็จะคิดว่า เคยกินมาหมดแล้ว รสชาดก็เดิมๆ ไม่เห็นน่ากินเลย #มโนให้ตัวเองไม่อยากกินอ่ะค่ะ

3. ออกกำลังกาย -->อันนี้หนูไม่ค่อยชอบทำนะคะ ตัวก็เลยยังบวมๆอยู่เลย
ออกกำลังเราก็มีแบบไปเดินรอบบึงบ้าง วิ่งลู่วิ่ง ปั่นจักรยานเบาๆ พยายามออกกำลังกายให้ต่อเนื่อง 40 นาทีนะคะ เพราะจะเป็นช่วงดึงเอาไขมันออกมาใช้ ::หลักการเราก็เป๊ะค่ะ เอาเข้าจริง เดือนนึงหนูก็ออกกำลังกายแค่ 4-5วันเอง แหะๆ ::

4.ชั่งน้ำหนักทุกเช้า แล้วก็จดบันทึกลงทุกวันเลยนะคะ(ควรจะเป็นดิจิตอลนะคะ เห็นชัดๆเป็นจุดทศนิยมไปเลย) ถ้าน้ำหนักลงเราก็จะมีกำลังใจ. แต่ถ้าขึ้นวันนั้นก็ตั้งใจควบคุมอาหารมากขึ้น

น้ำหนักก็ลงมาเรื่อยๆ รู้สึกตัวเบาขึ้น ตอนนั้นน่าจะประมาณ 58 กิโล



เวลาก็ผ่านไปเรื่อยๆ มันมีความสุขมากเลยนะคะ ทุกๆเช้าเห็นน้ำหนักลง แค่จุดทศนิยมเดียวก็ชื่นใจ >>บ้า<<


น้ำหนักก็ลงมาเรื่อยๆจนถึงทุกวันนี้ จนสักพักนึงก็คงที่ประมาณ55กิโล บวกลบนิดหน่อย
ถึงตอนนี้ได้ทำตามที่ตั้งใจแล้วค่ะ ตู้เสื้อผ้าโล๊ะออกหมด ตัวเก่าๆเอาไปเป็นผ้าล้างรถ ผ้าเช็ดเท้าไปล่ะ

หลังจากนี้หนูก็ยังจะลดต่อไปนะคะ เพราะพุงกะแขนยังใหญ่และย้วยมากแต่ก็พยายามหามุมกล้องกะเสื้อผ้าที่ปิดจุดด้อยของเราไว้ <ไม่ต้องแปลกใจถ้าเจอตัวจริงแล้วเป็นอิป้าใส่แว่นหนาๆ>



*กว่าจะได้รูปสวยๆก็แอบหามุมเบาๆ*

เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ลองให้โอกาสตัวเองดูสักครั้งนะคะ ทุกอย่างมันอยู่ที่ใจจริงๆ
ลองตั้งใจสักครั้งดู คิดว่าครั้งนี้จะลดเป็นครั้งสุดท้ายในชีวิตล่ะ ไม่ผลัดวัน เริ่มวันนี้ ก็สวยวันนี้. อิอิ
ลดให้คนที่เคยว่าเราหน้าหงายไปเบย ///พลาดล่ะไม่จีบตูตอนอ้วน 55555+

Fb: Sudawan Thanadkha
สอบถามได้เลยนะคะ ยินดีให้กำลังใจทุกคนที่ตั้งใจจะเปลี่ยนตัวเองนะคะ  ^__^
เพราะตัวหนูเองก็รู้สึกมาได้ครึ่งทางแล้ว เลยมาหาแนวร่วมเบิร์นไขมันกันต่อไป สู้ๆนะคะ จุฟฟ😍

ฝากรูปสุดท้าย คือแต่งเต็มมากกกกก


#เป็นกระทู้แรกที่ตั้งนะคะ ผิดพลาดก็ขอกราบอภัยงามๆ#
#ความสวยไม่ใช่เรื่องบังเอิญคะ#
ว้นไหนไม่สวยก็เป็นเรื่องปกติ วันไหนสวยคือโคตรตั้งใจสวยมากๆ 55555+ ☺️

ขอเพิ่มข้อความ ช่วงนี้ว่างมากเลยถ้านึกเรื่องตอนช่วงที่ลดน้ำหนักออกก็จะมาพิมเพิ่มเรื่อยๆนะคะ ตอนนั้นทำแบบรีบๆ ยังไงก็ถือว่าอ่านประสบการณ์คนคนนึงที่ลองผิดลองถูกในช่วงชีวิตที่ผ่านมา ไงก็อ่านขำๆแล้วกันเน้อะ

ขอต่อในคอมเมนต์36 นะคะ มันพิมพ์ไม่พอง่ะ 🙏🏼