รู้เฉยๆ....ธรรมะจากพระอาจารย์คมกฤติ

รู้เฉย ๆ สำคัญอย่างไร เป้าหมายสูงสุดของการเกิดมาเป็นมนุษย์คือความไม่ทุกข์

พระพุทธเจ้าบอกวิถีทางสู่ความไม่ทุกข์ด้วยการเจริญสติ
ท่านสอนให้เจริญสติด้วยการระลึกรู้อยู่กับการยืน เดิน นั่ง นอน และให้ระลึกรู้เมื่อความรู้สึกนึกคิดผุดขึ้นมา
ท่านให้เคล็ดลับในการเจริญสติมาด้วย คือให้รู้เฉย ๆ ในสิ่งที่กำลังแสดงตัว ไม่ต้องไปทำอะไร

การรู้เฉย ๆ สำคัญมาก เวลากายเคลื่อนไหว ถ้าเรารู้เฉย ๆ การเคลื่อนไหวก็เป็นเพียงกริยา เป็นเพียงอาการ ไม่มีเราเป็นผู้ทำ ไม่มีเราเป็นผู้รับกรรม
เวลานั่งนาน ๆ เกิดความปวดเมื่อย เราเห็นอาการที่เกิดขึ้น เห็นแล้วสมควรบำบัดก็บำบัด
แต่ถ้าเราไม่ยอมรู้เฉย ๆ เวลากายเจ็บ กายปวดจะมีเราเป็นผู้อึดอัดขัดเคือง มีเราเป็นผู้ทุกข์ทันที
เวลามีความคิดหรืออารมณ์ ถ้าเรารู้เฉย ๆ มันก็เป็นเพียงอาการของจิตที่วูบไหวขึ้นมาแล้วก็ดับไป ความคิดและอารมณ์นั้นจะไม่เป็นทั้งสิ่งดีหรือไม่ดี
แต่ถ้าเราไม่ยอมรู้เฉย ๆ ความคิดนั้นจะกลายเป็นที่ตั้งแห่งความชอบหรือไม่ชอบ เราจะเข้าไปในเรื่องที่คิดแล้วก็จะเป็นทุกข์เป็นสุขกับมันทันที
ถ้าเราไม่ยอมรู้เฉย ๆ ตัณหาและทิฏฐิ (ความอยากและความเห็นผิด)จะทำงานตลอดเวลา สิ่งนี้ทำให้จิตของเราดิ้นรนและเป็นทุกข์

ดังนั้นจงฝึกจิตให้คุ้นเคยกับสภาพการรู้เปล่า ๆ อันนี้ไว้ เมื่อรูปเคลื่อนไหวก็รู้เฉย ๆ เวลานามปรากฏเราก็รู้เฉย ๆ
ถ้าเรารู้สึกตัวเป็นแล้ว ความรู้สึกตัวจะถอยออกมาเป็นผู้เห็นความไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตาของกายและใจ จิตจะเห็นสภาพตรงตามความเป็นจริงของธรรมชาติ
เมื่อเห็นบ่อยเข้า ๆ จะเกิดความเบื่อหน่ายในกายและใจที่มันเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา คลายความยึดมั่นถือมั่นลง และปล่อยวางสู่ความไม่ทุกข์