หลวงปู่ชอบ ฐานสโมสําเร็จพระอรหันต์เตวิชโชสาม
อาจารย์พรหม บ้านดงเย็น ท่านเป็นลูกศิษย์อาจารย์ใหญ่มั่นที่ สําเร็จธรรมเป็นองค์แรก อาจารย์พรหมท่านสําเร็จธรรม ปี ๒๔๘๓
ปีนั้นเราจําพรรษา กับท่านเหรียญอยู่บ้านแม่หนองหาร สันทราย อาจารย์ใหญ่มั่นบอกเรา ท่านชอบ ท่านพรหมถึงธรรมแล้วเด้อ ท่านพรหมสว่างแล้ว เราเข้าใจในความหมายที่อาจารย์ใหญ่มั่นบอกทันที
“พออาจารย์ซื้อถึงธรรมแล้ว ไล่กันมาอาจารย์แหวนท่านก็มาได้ธรรมอยู่ บ้านปง แม่แตง อาจารย์แหวน ถึงธรรมตอนท่านอายุห้าสิบแปด ตอนอาจารย์แหวนท่าน บรรลุธรรมเรากับอาจารย์ขาว อาจารย์เหรียญ หลวงพ่อวงษ์ พากันเที่ยววิเวกอยู่แม่ริม ตอนนั้นโลกธาตุสั่นไหวในจิตอย่างแรง
อาจารย์ขาวถามเกิดอีหยังขึ้นครูบาโลกธาตุ คือ สั่นไหวแฮงแท้ เราบอกอาจารย์ขาวผู้เฒ่าแหวนท่านถึงธรรมอันเป็นมงคลแล้ว เรากับอาจารย์ขาวพากันอนุโมทนาในธรรมกับผู้เฒ่าแหวนที่ท่านพ้นทุกข์ได้ในชาตินี้
เรียนถามองค์ท่านว่า อดีตเคยปรารถนาพุทธภูมิบ้างไหม? ท่านบอก “เราไม่เคยปรารถนาพุทธภูมิกับเขา ตอนอยู่เชียงใหม่กับอาจารย์มั่น ท่านชี้มือขึ้นฟ้า บอกเราว่า
ท่านชอบเอ้ย...เดือนดาวที่ท่านเห็นอยู่ นี่ยังน้อยกว่าดารารัศมีพระโพธิสัตว์ ที่รอการตรัสรู้ ท่านอยากจะเป็นมหาบุรุษผู้แบกทุกข์กับเขาอยู่บ้อ เราบอกท่านว่า ข้าน้อยไม่ขอปรารถนาเป็นมหาบุรุษ ผู้แบกทุกข์ ข้าน้อยปรารถนาขอพ้นทุกข์ในชาตินี้ เท่านั้น อาจารย์ใหญ่ท่านว่า ดีแล้วๆ เอาให้มันจบในชาตินี้เด้อท่านชอบ
“เราเร่งความเพียรเจ้าของอย่างสุดเหยียด พอมาอยู่บ้านป่าไม้แดงเมืองพม่าพุกามนครในจิตของเราก็มาแตกพังอยู่นี่ จิตหมดอุปาทานสมมุติในเพศหญิงเพศชาย ใจหมด ความอยากได้ใคร่มีในกามคุณทั้งหมด รู้ตัวว่าจากนี้ไป เราบ่ได้อาศัยท้องผู้ใดเกิดอีกแล้ว
จากนั้นมาอีกสามปี ปีแปดเจ็ด (๒๔๘๗) เราจําพรรษาอยู่ถ้ําหมีเก่าบ้านไทยใหญ่หนอง ยวน เราก็มาเสี้ยนเม่าโคตรพ่อโคตรแม่กิเลสลงได้อยู่บ้านหนองยวน จิตเป็นธรรมธาตุ สว่างไสวจบสิ้นการเกิดอย่างถาวร เราบรรลุธรรมเป็นพระอรหันต์เตวิชโช เพราะบุญ บารมีเราสร้างมาทางสายวิริยะ”
ฟังองค์ท่านเล่าแล้วอัศจรรย์ใจในธรรมขององค์ท่าน ท่านบอก “บุญบารมีที่เราบําเพ็ญมาตั้งแต่อดีตถึงปัจจุบัน เราสําเร็จเตวิชโชสาม มีอภิญญาเป็นเครื่องประดับจิตหกอย่าง อิทธิวิธี แสดงฤทธิ์ได้ด้วยใจ ทิพโสต รู้สนทนาหลวงปู่ชอบ ฐานสโม พระอรหันต์ ผู้ทรงฤทธิ์แห่งยุค ของสัตว์โลกแม้ต่างภูมิ เจโตปริยญาณ รู้จิตใจผู้อื่น ปุพเพนิวาสานุสติญาณ ระลึกชาติ การเกิดของตนเองและสัตว์โลก ทิพจักษุ มีตาในเห็นการกระทําของผู้อื่น อาสวักขย
ญาณ สละล้างกิเลสให้สิ้นไปจากจิตใจของตนเอง”
ท่านบอกธรรมห้าอย่างแรกเป็น “สาธารณะธรรม” ผู้สําเร็จฌานโลกีย์ก็มีภูมิ ความรู้นี้ได้ แต่ข้อสุดท้ายคือ “อาสาวักขยญาณ” การทําลายกิเลสให้สิ้นไปจากจิตใจของ ตนเอง คือคุณสมบัติของ “พระอรหันต์” ท่านผู้สิ้นทุกข์แล้วเท่านั้นที่มีคุณสมบัติข้อนี้ได้
เรียนถามองค์ท่าน พระอรหันต์กําหนดระลึกชาติได้เท่ากันไหม องค์ท่าน หลวงปู่ชอบตอบว่า “ได้ไม่เท่ากัน ขึ้นอยู่กับบุญบารมีที่ตนเองสั่งสมมา”
เรียนถามองค์ท่านหลวงปู่ชอบ ตามประสาผู้อยากรู้ วาสนาบารมีธรรมที่พ่อแม่ครูอาจารย์สั่งสมมาสามารถกําหนดระลึกชาติตนเองและผู้อื่นได้มากเท่าไร
องค์ท่านบอก “เรากําหนดระลึกชาติตนเองและผู้อื่นย้อนหลังได้ ๙๑ กัปป์ ระลึกอนาคตของผู้อื่นได้ ๙๑ กัปป์”
เรียนถามองค์ท่านหลวงปู่ชอบ พ่อแม่ครูอาจารย์กําหนดระลึกชาติใช้เวลานาน แค่ไหน ท่านบอก “จิตเราเป็น วสี มีความชํานาญในการเข้าออก เรากําหนดระลึกชาติ อดีตอนาคตได้เร็วกว่าฟ้าแลบหกสิบเท่า”
ฟังองค์ท่านพูดแล้วอัศจรรย์ใจ เกิดมาพึ่ง ได้ยินคําเปรียบเทียบจากองค์ท่านหลวงปู่ชอบนี่แหละ “จิตเราเร็วกว่าฟ้าแลบ
ขณะเขียนบันทึกเรื่องนี้นึกถึงคําที่ องค์ท่านหลวงปู่เทสก์ เทสรังสี วัดหินหมาก เป้ง เคยพูดให้ฟัง “เรื่องปรจิตวิชาท่านอาจารย์ชอบเร็วกว่าสายฟ้าแลบ ท่านอาจารย์ ใหญ่มั่นยกให้อาจารย์ชอบ ท่านเป็นเอกในเรื่องนี้
คุณอยากรู้เรื่องอะไรให้คุณไปถาม อาจารย์ชอบของคุณโน่น ขนาดพญานาคที่เฝ้าอารักขาเราชื่ออะไร อาจารย์ชอบอยู่ บ้านโคกมนท่านยังรู้จัก ใครจะไปหลบซ่อนบังภูเขาร้อยลูกอาจารย์ชอบท่านยังตาม ไปรู้ไปเห็นได้ จิตอาจารย์ชอบท่านเป็นทิพย์ ท่านมองเห็นหมดในสามแดนโลกธาตุนี้”
คําพูดของ องค์ท่านหลวงปู่เทสก์ เทสรังสี ตนเองถ้าไม่บันทึกเรื่องนี้ไว้ ต่อไปลูกหลานขององค์ท่านหลวงปู่ชอบ ผู้เกิดที่หลังคงเถียงกันตาดําตาแดง บางครั้งก็ นึกขําตัวเองเหมือนกัน ครูบากล้วยคนอําเภอวานรนิวาส จังหวัดสกลนคร ต้องมาบันทึก
เรื่องราวขององค์ท่านหลวงปู่ชอบ ไว้ให้คนเมืองเลยและคนทั่วไปได้ศึกษา บางครั้งตนเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทําไมพ่อแม่ครูอาจารย์ท่านจึงให้เราเป็นผู้บันทึกเรื่องราวขององค์ท่านไว้ ทั้งที่ลูกศิษย์ของหลวงปู่ชอบ ก็มีตั้งมากมาย พอถามพ่อแม่ครูอาจารย์ท่านก็บอก “จดเอาโบ้ย วันหน้าคนกะสิได้ประโยชน์จากลายมือของท่านดอก
หลวงปู่ชอบ ฐานสโมสําเร็จพระอรหันต์เตวิชโชสาม
อาจารย์พรหม บ้านดงเย็น ท่านเป็นลูกศิษย์อาจารย์ใหญ่มั่นที่ สําเร็จธรรมเป็นองค์แรก อาจารย์พรหมท่านสําเร็จธรรม ปี ๒๔๘๓
ปีนั้นเราจําพรรษา กับท่านเหรียญอยู่บ้านแม่หนองหาร สันทราย อาจารย์ใหญ่มั่นบอกเรา ท่านชอบ ท่านพรหมถึงธรรมแล้วเด้อ ท่านพรหมสว่างแล้ว เราเข้าใจในความหมายที่อาจารย์ใหญ่มั่นบอกทันที
“พออาจารย์ซื้อถึงธรรมแล้ว ไล่กันมาอาจารย์แหวนท่านก็มาได้ธรรมอยู่ บ้านปง แม่แตง อาจารย์แหวน ถึงธรรมตอนท่านอายุห้าสิบแปด ตอนอาจารย์แหวนท่าน บรรลุธรรมเรากับอาจารย์ขาว อาจารย์เหรียญ หลวงพ่อวงษ์ พากันเที่ยววิเวกอยู่แม่ริม ตอนนั้นโลกธาตุสั่นไหวในจิตอย่างแรง
อาจารย์ขาวถามเกิดอีหยังขึ้นครูบาโลกธาตุ คือ สั่นไหวแฮงแท้ เราบอกอาจารย์ขาวผู้เฒ่าแหวนท่านถึงธรรมอันเป็นมงคลแล้ว เรากับอาจารย์ขาวพากันอนุโมทนาในธรรมกับผู้เฒ่าแหวนที่ท่านพ้นทุกข์ได้ในชาตินี้
เรียนถามองค์ท่านว่า อดีตเคยปรารถนาพุทธภูมิบ้างไหม? ท่านบอก “เราไม่เคยปรารถนาพุทธภูมิกับเขา ตอนอยู่เชียงใหม่กับอาจารย์มั่น ท่านชี้มือขึ้นฟ้า บอกเราว่า
ท่านชอบเอ้ย...เดือนดาวที่ท่านเห็นอยู่ นี่ยังน้อยกว่าดารารัศมีพระโพธิสัตว์ ที่รอการตรัสรู้ ท่านอยากจะเป็นมหาบุรุษผู้แบกทุกข์กับเขาอยู่บ้อ เราบอกท่านว่า ข้าน้อยไม่ขอปรารถนาเป็นมหาบุรุษ ผู้แบกทุกข์ ข้าน้อยปรารถนาขอพ้นทุกข์ในชาตินี้ เท่านั้น อาจารย์ใหญ่ท่านว่า ดีแล้วๆ เอาให้มันจบในชาตินี้เด้อท่านชอบ
“เราเร่งความเพียรเจ้าของอย่างสุดเหยียด พอมาอยู่บ้านป่าไม้แดงเมืองพม่าพุกามนครในจิตของเราก็มาแตกพังอยู่นี่ จิตหมดอุปาทานสมมุติในเพศหญิงเพศชาย ใจหมด ความอยากได้ใคร่มีในกามคุณทั้งหมด รู้ตัวว่าจากนี้ไป เราบ่ได้อาศัยท้องผู้ใดเกิดอีกแล้ว
จากนั้นมาอีกสามปี ปีแปดเจ็ด (๒๔๘๗) เราจําพรรษาอยู่ถ้ําหมีเก่าบ้านไทยใหญ่หนอง ยวน เราก็มาเสี้ยนเม่าโคตรพ่อโคตรแม่กิเลสลงได้อยู่บ้านหนองยวน จิตเป็นธรรมธาตุ สว่างไสวจบสิ้นการเกิดอย่างถาวร เราบรรลุธรรมเป็นพระอรหันต์เตวิชโช เพราะบุญ บารมีเราสร้างมาทางสายวิริยะ”
ฟังองค์ท่านเล่าแล้วอัศจรรย์ใจในธรรมขององค์ท่าน ท่านบอก “บุญบารมีที่เราบําเพ็ญมาตั้งแต่อดีตถึงปัจจุบัน เราสําเร็จเตวิชโชสาม มีอภิญญาเป็นเครื่องประดับจิตหกอย่าง อิทธิวิธี แสดงฤทธิ์ได้ด้วยใจ ทิพโสต รู้สนทนาหลวงปู่ชอบ ฐานสโม พระอรหันต์ ผู้ทรงฤทธิ์แห่งยุค ของสัตว์โลกแม้ต่างภูมิ เจโตปริยญาณ รู้จิตใจผู้อื่น ปุพเพนิวาสานุสติญาณ ระลึกชาติ การเกิดของตนเองและสัตว์โลก ทิพจักษุ มีตาในเห็นการกระทําของผู้อื่น อาสวักขย
ญาณ สละล้างกิเลสให้สิ้นไปจากจิตใจของตนเอง”
ท่านบอกธรรมห้าอย่างแรกเป็น “สาธารณะธรรม” ผู้สําเร็จฌานโลกีย์ก็มีภูมิ ความรู้นี้ได้ แต่ข้อสุดท้ายคือ “อาสาวักขยญาณ” การทําลายกิเลสให้สิ้นไปจากจิตใจของ ตนเอง คือคุณสมบัติของ “พระอรหันต์” ท่านผู้สิ้นทุกข์แล้วเท่านั้นที่มีคุณสมบัติข้อนี้ได้
เรียนถามองค์ท่าน พระอรหันต์กําหนดระลึกชาติได้เท่ากันไหม องค์ท่าน หลวงปู่ชอบตอบว่า “ได้ไม่เท่ากัน ขึ้นอยู่กับบุญบารมีที่ตนเองสั่งสมมา”
เรียนถามองค์ท่านหลวงปู่ชอบ ตามประสาผู้อยากรู้ วาสนาบารมีธรรมที่พ่อแม่ครูอาจารย์สั่งสมมาสามารถกําหนดระลึกชาติตนเองและผู้อื่นได้มากเท่าไร
องค์ท่านบอก “เรากําหนดระลึกชาติตนเองและผู้อื่นย้อนหลังได้ ๙๑ กัปป์ ระลึกอนาคตของผู้อื่นได้ ๙๑ กัปป์”
เรียนถามองค์ท่านหลวงปู่ชอบ พ่อแม่ครูอาจารย์กําหนดระลึกชาติใช้เวลานาน แค่ไหน ท่านบอก “จิตเราเป็น วสี มีความชํานาญในการเข้าออก เรากําหนดระลึกชาติ อดีตอนาคตได้เร็วกว่าฟ้าแลบหกสิบเท่า”
ฟังองค์ท่านพูดแล้วอัศจรรย์ใจ เกิดมาพึ่ง ได้ยินคําเปรียบเทียบจากองค์ท่านหลวงปู่ชอบนี่แหละ “จิตเราเร็วกว่าฟ้าแลบ
ขณะเขียนบันทึกเรื่องนี้นึกถึงคําที่ องค์ท่านหลวงปู่เทสก์ เทสรังสี วัดหินหมาก เป้ง เคยพูดให้ฟัง “เรื่องปรจิตวิชาท่านอาจารย์ชอบเร็วกว่าสายฟ้าแลบ ท่านอาจารย์ ใหญ่มั่นยกให้อาจารย์ชอบ ท่านเป็นเอกในเรื่องนี้
คุณอยากรู้เรื่องอะไรให้คุณไปถาม อาจารย์ชอบของคุณโน่น ขนาดพญานาคที่เฝ้าอารักขาเราชื่ออะไร อาจารย์ชอบอยู่ บ้านโคกมนท่านยังรู้จัก ใครจะไปหลบซ่อนบังภูเขาร้อยลูกอาจารย์ชอบท่านยังตาม ไปรู้ไปเห็นได้ จิตอาจารย์ชอบท่านเป็นทิพย์ ท่านมองเห็นหมดในสามแดนโลกธาตุนี้”
คําพูดของ องค์ท่านหลวงปู่เทสก์ เทสรังสี ตนเองถ้าไม่บันทึกเรื่องนี้ไว้ ต่อไปลูกหลานขององค์ท่านหลวงปู่ชอบ ผู้เกิดที่หลังคงเถียงกันตาดําตาแดง บางครั้งก็ นึกขําตัวเองเหมือนกัน ครูบากล้วยคนอําเภอวานรนิวาส จังหวัดสกลนคร ต้องมาบันทึก
เรื่องราวขององค์ท่านหลวงปู่ชอบ ไว้ให้คนเมืองเลยและคนทั่วไปได้ศึกษา บางครั้งตนเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทําไมพ่อแม่ครูอาจารย์ท่านจึงให้เราเป็นผู้บันทึกเรื่องราวขององค์ท่านไว้ ทั้งที่ลูกศิษย์ของหลวงปู่ชอบ ก็มีตั้งมากมาย พอถามพ่อแม่ครูอาจารย์ท่านก็บอก “จดเอาโบ้ย วันหน้าคนกะสิได้ประโยชน์จากลายมือของท่านดอก