คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 1
นภทีป์ ถ้าเขียนการันต์ที่ ป ก็อ่านว่า นะ-พะ-ที
ถ้าไม่ใส่การันต์ก็ นะ-พะ-ทีบ
มาจากคำสมาสภาษาบาลีครับ
"นภ" =นภา =ท้องฟ้า
"ทีป" =ปทีป(สันสกฤต ประทีป) =โคมไฟ,ดวงไฟ,แสงสว่าง
"นภทีป,นภทีป์" =โคมไฟบนท้องฟ้า นั่นก็คือเมฆครับ
เป็นคำสมาสที่ผมเองก็ไม่เคยได้ยินนะครับ เพราะดี เคยเจอแต่แยกคำกัน
อีกคำที่แปลว่าท้องฟ้าอากาศก็คือ วิห หรือ เวหะ,เวหา ผสมกับ ค ที่มาจากรากศัพท์กริยา คม.(ไป) แปลว่า ผู้ไป สมาสกันเป็น "วิหค" =ผู้ไปในอากาศ นั่นก็คือ นก นั่นเอง
อันหลังนี่ผมยกตัวอย่างให้ดูเฉยๆ จะเห็นว่าภาษาบาลีสันสกฤตสร้างคำได้ลึกซึ้งมาก
ถ้าไม่ใส่การันต์ก็ นะ-พะ-ทีบ
มาจากคำสมาสภาษาบาลีครับ
"นภ" =นภา =ท้องฟ้า
"ทีป" =ปทีป(สันสกฤต ประทีป) =โคมไฟ,ดวงไฟ,แสงสว่าง
"นภทีป,นภทีป์" =โคมไฟบนท้องฟ้า นั่นก็คือเมฆครับ
เป็นคำสมาสที่ผมเองก็ไม่เคยได้ยินนะครับ เพราะดี เคยเจอแต่แยกคำกัน
อีกคำที่แปลว่าท้องฟ้าอากาศก็คือ วิห หรือ เวหะ,เวหา ผสมกับ ค ที่มาจากรากศัพท์กริยา คม.(ไป) แปลว่า ผู้ไป สมาสกันเป็น "วิหค" =ผู้ไปในอากาศ นั่นก็คือ นก นั่นเอง
อันหลังนี่ผมยกตัวอย่างให้ดูเฉยๆ จะเห็นว่าภาษาบาลีสันสกฤตสร้างคำได้ลึกซึ้งมาก
แสดงความคิดเห็น
รบกวนถามคำถามเกี่ยวกับที่มาของคำครับ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน + ช่วยนะครับผม