ีมีปัญหาเรื่อง ออกกำลังกาย แล้วป่วย..อาการคือ เป็นไข้ ปวดเนื้อปวด เจ็บคอ เวียนหัว หิวบ่อย และหิวจัด..หงุดหงิด..
ก่อนอื่นขอเท้าความก่อนนะค่ะ..
เป็นคนที่รักสุขภาพมากๆ คือพยายามทานอาหารครบ 5 หมู่ หนักเช้า เบาเย็น ทานผักทุกมื้อ โดยเฉพาะตอนเย็น จะทานข้าวน้อยลง เน้นผักและผลไม้ เป็นอย่างนี้ทุกวัน...ดื่มนมทุกวัน ดื่มน้ำมะเขือเทศทุกวัน ดื่มน้ำเกิน 10 แก้ว ต่อวันทานอาการเสริมบ้างนิดหน่อย พักผ่อน ประมาณ 7 ชั่วโมงต่อวัน...อาหารจะทำเองส่วนใหญ่ (เพราะเป็นสาวโสดอยู่คนเดียว มีเวลาสบาย
จากกิจวัตรทั้งหมด ก็รู้สึกเหมือนขาดอะไรไป นั่นก็คือการออกกำลังกาย...เพราะอายุเริ่มเยอะขึ้น...(ย่าง 32) เริ่มมีไขมันส่วนเกิน จึงเริ่มกลับมาออกกำลังกายเมื่อปีที่แล้ว..บวกกับลดอาหารหวาน..มันและแป้ง...2-3 เดือนแรกก็โอเคนะ..น้ำหนักลดบ้าง มีแต่คนทักว่าหุ่นดีขึ้น (ซึ่งปกติสูง 150 หนัก 45 ) จากนั้นมาก็เริ่มผิดปกติ..คือ เริ่มเวียนหัว ห เราออกกำลังกายช่วงเย็น..จะไข้ทั้งคืน ไม่ได้วัดไข้นะ..แต่มันหนาว ต้องใส่เสื้อกันหนาวนอน ตอนเช้าอาบน้ำแทบไม่ได้ ปวดขา พอไปทำงานจะเวียนหัว หงุดง่าย ใจสั่น รุ้สึกเหมือนคนไม่ได้กินข้าว (ทั้งๆที่กินข้าวเช้าแล้ว ตามด้วยนม ด้วยน้ำผลไม้ ) ยังไม่ถึงเที่ยงจะหิวมาก..กว่าจะหายก็หลังจากทานข้าวเที่ยง ซึ่งจะทานเยอะมาก..เพราะจะหิวสุดสุด ตกเย็นมา..ก็ออกลังกายอีก
โดยการออกกำลังกายเข้าเรา ก็มีทั้งกลางแจ้ง บาง ในร่มบ้าง บางวัน เดินเร็ว บางวันฟิตนิต บางวันเต้นแอโรบิค..ประมาณไม่เกิน 40 นาที มียกเวทบ้าง แต่ไม่ทุกวัน...คือจากเลือกวันไหน คารดิโอหนัก ..ก็จะไม่ยกเว็ท อาทิตย์หนึ่งก็หยุด..มีโยคะบ้าง...คือจะเลือกทำ ไม่ได้หนักอะไรมาก และไม่เคยเกิน 45 นาที...ระหว่างออกกำลังกาย รู้สึกมีความสุขมาก..อาการป่วยจะหายไปหมด...ไม่หนักเกินที่ร่างกายจะรับได้ และสิ่งรอบตัวก็จะสนับสนุนให้ออกกำลังกาย คือสำนักงานคือฟิตเนส ..มีแอโรบิคเป็นหมู่คณะตอนเย็น...ริมแม่น้ำ...แล้วก็มีถนนรอบแม่น้ำให้วิ่งออกกำลังกาย...เพื่อนร่วมกลุ่มกันว่ายน้ำ ..เรียนโยคะ..คือทุกอย่างมันสนับสนุน เราเองมีวีดีโอแอโรบิคทุกประเภท..เคยเล่นโยค่ะ จำท่าได้..มีเวทในบ้างพัก.ก็อยากกำลังกายแบบไหน วิธีไหนได้หมด...
แต่พอออกกำลังกายแล้วกลับป่วย..เราไม่ได้คิดไปเองนะ เป็นอยู่เกือบครึ่งปี ที่อดทนเพราะคิดว่าอาจจะเป็นช่วงปรับตัว..แต่ก็ไม่ดีขึ้น..แต่ร่างกายก็ไม่ได้ทรุดๆ จึงตัดสินใจไปหาหมอ...แต่ก็อย่างว่านะ ..โรงพยาบาลที่คนป่วยอาการหนักมากกมาย...หมดใช้เวลาสั้นๆ ส่วนใหญ่ก็จะวินิจฉัยว่าเป็นภูมิแพ้(ซึ่งอาหารหิว หงุดหงิด เวียนหัว ไม่แน่จะใช่) แล้วบางคน(เพราะไม่หลายคน หลายหมอ) ก็ตรวจเลือด ตรวจคลื่นหัวใจ..ตรวจร่างกายทั้งระบบ รวมทั้งเบาหวาน ก็ปกติดี
เราก็เลยตัดสินใจ หยุดออกกำลังกาย...ปรากฏว่าอาการเหล่านี้กลับค่อยๆดีขึ้น...จากนั้นน้ำหนักเราเริ่มขึ้น เริ่มมีคนทัก เพราะเป็นคนตัวเตี้ยด้วยจึงตัดสินใจกลับมาออกกำลังกายใหม่...โดยเปลี่ยนมาออกตอนเช้า...ที่บ้าน ...เพราะคิดว่าพอออกกำลังกายแล้ว แล้วทานเข้าช้าวเยอะๆ คงดีกว่าตอนเย็นที่เราทานข้าวเย็นไม่เยอะ...ปรากฏว่าประวัติศาสตร์ซ้ำเดิม..ทั้งที่ย้ำนะย้ำ ่ว่าไม่เคยอดอดอาหาร ไม่เคยทานยาลดความอ้วน ทานข้าวอิ่มทุกมื้อ ....
อาหารเราคล้าย โรค อ่อนเพลียเรื้อรัง หรือ ไกโครโปซีเมีย เพื่อเคยได้ิยินมั้ย...อ่อนเพลียตลอด...หิวตลอด..หงุดหงุด โมโหง่าย นอนหลับไม่สนิท...เป็นไข้ ต่ำๆ ตัวร้อน มือสั่น มันไม่หนักแต่ไม่มีความสุขเลย... เราคิดว่าเราเป็นโรคนั่นนะ ทั้งๆที่เราไม่กินน้ำหวาน ไม่ชอบของหวาน
แล้วพยายามทานข้าวกล้อง ทานขนมปังโฮลวีท เป็นของว่าง ช่วย...เพราะคิดว่าถ้าเป็นโรคนั่นมันคงดีขึ้น แต่มันก็ไม่ดีขึ้นเลย...ต้องหยุดออกำลังกายเท่านั้น....
มันอาจเหมือนเป็นเรื่องเล็กสำหรับหลายๆคน แต่สำหรับเรา เราเครียดมาก...เราทราบมาตลอดว่าการออกกำลังจะทำร่างกายแข็งแรง สุดชื่น แต่เรากลับทำไม่ได้...เพราะเราเองมีปัญหาไขมันในเลือดสูง...(พ่อแม่ก็เป็น น่าจะเกี่ยวกับกรรมพันธฺ์ด้วย) ซึ่งเมื่อมีอายุมากขึ้นก็มีแนวโน้มมากขึ้น จึงอยากออกกำลังกายมาก...ลองเป็นเบาๆ เช่นโยคะก็ยังเป็น...จนถอดใจเป็นหลายครั้ง...
จึงอยากขอคำแนะนำจากเพื่อนๆ ว่าควรทำอย่างไงดี หรือเราควรหยุดออกกำลังกายไปเลย...ดีมั้ย...หรือมีหมดทางเ่ลือกที่ไหนที่ควรไปปรึกษาได้บ้าง(เราอยู่ภาคเหนือจ๊ะ) เราควรยอมแพ้ใช้มั้ย... เป็นกระทู้แรกที่เราัตั้งในพันทิป เพราะติดตามมาตลอด รับทราบว่าครอบครัวพันทิปมีผู้รู้ ผู้เชี่ยวชาญ และมีน้ำใจในการแบ่งบันมาเสมอ...
หากผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยนะ. เพิ่มครั้งแรกจ้ะ
วอนขอผู้มีความรู้เรื่องออกกำลังกาย...ให้ปรึกษาหน่อย ตอนนี้เครียดมาก
ก่อนอื่นขอเท้าความก่อนนะค่ะ..
เป็นคนที่รักสุขภาพมากๆ คือพยายามทานอาหารครบ 5 หมู่ หนักเช้า เบาเย็น ทานผักทุกมื้อ โดยเฉพาะตอนเย็น จะทานข้าวน้อยลง เน้นผักและผลไม้ เป็นอย่างนี้ทุกวัน...ดื่มนมทุกวัน ดื่มน้ำมะเขือเทศทุกวัน ดื่มน้ำเกิน 10 แก้ว ต่อวันทานอาการเสริมบ้างนิดหน่อย พักผ่อน ประมาณ 7 ชั่วโมงต่อวัน...อาหารจะทำเองส่วนใหญ่ (เพราะเป็นสาวโสดอยู่คนเดียว มีเวลาสบาย
จากกิจวัตรทั้งหมด ก็รู้สึกเหมือนขาดอะไรไป นั่นก็คือการออกกำลังกาย...เพราะอายุเริ่มเยอะขึ้น...(ย่าง 32) เริ่มมีไขมันส่วนเกิน จึงเริ่มกลับมาออกกำลังกายเมื่อปีที่แล้ว..บวกกับลดอาหารหวาน..มันและแป้ง...2-3 เดือนแรกก็โอเคนะ..น้ำหนักลดบ้าง มีแต่คนทักว่าหุ่นดีขึ้น (ซึ่งปกติสูง 150 หนัก 45 ) จากนั้นมาก็เริ่มผิดปกติ..คือ เริ่มเวียนหัว ห เราออกกำลังกายช่วงเย็น..จะไข้ทั้งคืน ไม่ได้วัดไข้นะ..แต่มันหนาว ต้องใส่เสื้อกันหนาวนอน ตอนเช้าอาบน้ำแทบไม่ได้ ปวดขา พอไปทำงานจะเวียนหัว หงุดง่าย ใจสั่น รุ้สึกเหมือนคนไม่ได้กินข้าว (ทั้งๆที่กินข้าวเช้าแล้ว ตามด้วยนม ด้วยน้ำผลไม้ ) ยังไม่ถึงเที่ยงจะหิวมาก..กว่าจะหายก็หลังจากทานข้าวเที่ยง ซึ่งจะทานเยอะมาก..เพราะจะหิวสุดสุด ตกเย็นมา..ก็ออกลังกายอีก
โดยการออกกำลังกายเข้าเรา ก็มีทั้งกลางแจ้ง บาง ในร่มบ้าง บางวัน เดินเร็ว บางวันฟิตนิต บางวันเต้นแอโรบิค..ประมาณไม่เกิน 40 นาที มียกเวทบ้าง แต่ไม่ทุกวัน...คือจากเลือกวันไหน คารดิโอหนัก ..ก็จะไม่ยกเว็ท อาทิตย์หนึ่งก็หยุด..มีโยคะบ้าง...คือจะเลือกทำ ไม่ได้หนักอะไรมาก และไม่เคยเกิน 45 นาที...ระหว่างออกกำลังกาย รู้สึกมีความสุขมาก..อาการป่วยจะหายไปหมด...ไม่หนักเกินที่ร่างกายจะรับได้ และสิ่งรอบตัวก็จะสนับสนุนให้ออกกำลังกาย คือสำนักงานคือฟิตเนส ..มีแอโรบิคเป็นหมู่คณะตอนเย็น...ริมแม่น้ำ...แล้วก็มีถนนรอบแม่น้ำให้วิ่งออกกำลังกาย...เพื่อนร่วมกลุ่มกันว่ายน้ำ ..เรียนโยคะ..คือทุกอย่างมันสนับสนุน เราเองมีวีดีโอแอโรบิคทุกประเภท..เคยเล่นโยค่ะ จำท่าได้..มีเวทในบ้างพัก.ก็อยากกำลังกายแบบไหน วิธีไหนได้หมด...
แต่พอออกกำลังกายแล้วกลับป่วย..เราไม่ได้คิดไปเองนะ เป็นอยู่เกือบครึ่งปี ที่อดทนเพราะคิดว่าอาจจะเป็นช่วงปรับตัว..แต่ก็ไม่ดีขึ้น..แต่ร่างกายก็ไม่ได้ทรุดๆ จึงตัดสินใจไปหาหมอ...แต่ก็อย่างว่านะ ..โรงพยาบาลที่คนป่วยอาการหนักมากกมาย...หมดใช้เวลาสั้นๆ ส่วนใหญ่ก็จะวินิจฉัยว่าเป็นภูมิแพ้(ซึ่งอาหารหิว หงุดหงิด เวียนหัว ไม่แน่จะใช่) แล้วบางคน(เพราะไม่หลายคน หลายหมอ) ก็ตรวจเลือด ตรวจคลื่นหัวใจ..ตรวจร่างกายทั้งระบบ รวมทั้งเบาหวาน ก็ปกติดี
เราก็เลยตัดสินใจ หยุดออกกำลังกาย...ปรากฏว่าอาการเหล่านี้กลับค่อยๆดีขึ้น...จากนั้นน้ำหนักเราเริ่มขึ้น เริ่มมีคนทัก เพราะเป็นคนตัวเตี้ยด้วยจึงตัดสินใจกลับมาออกกำลังกายใหม่...โดยเปลี่ยนมาออกตอนเช้า...ที่บ้าน ...เพราะคิดว่าพอออกกำลังกายแล้ว แล้วทานเข้าช้าวเยอะๆ คงดีกว่าตอนเย็นที่เราทานข้าวเย็นไม่เยอะ...ปรากฏว่าประวัติศาสตร์ซ้ำเดิม..ทั้งที่ย้ำนะย้ำ ่ว่าไม่เคยอดอดอาหาร ไม่เคยทานยาลดความอ้วน ทานข้าวอิ่มทุกมื้อ ....
อาหารเราคล้าย โรค อ่อนเพลียเรื้อรัง หรือ ไกโครโปซีเมีย เพื่อเคยได้ิยินมั้ย...อ่อนเพลียตลอด...หิวตลอด..หงุดหงุด โมโหง่าย นอนหลับไม่สนิท...เป็นไข้ ต่ำๆ ตัวร้อน มือสั่น มันไม่หนักแต่ไม่มีความสุขเลย... เราคิดว่าเราเป็นโรคนั่นนะ ทั้งๆที่เราไม่กินน้ำหวาน ไม่ชอบของหวาน
แล้วพยายามทานข้าวกล้อง ทานขนมปังโฮลวีท เป็นของว่าง ช่วย...เพราะคิดว่าถ้าเป็นโรคนั่นมันคงดีขึ้น แต่มันก็ไม่ดีขึ้นเลย...ต้องหยุดออกำลังกายเท่านั้น....
มันอาจเหมือนเป็นเรื่องเล็กสำหรับหลายๆคน แต่สำหรับเรา เราเครียดมาก...เราทราบมาตลอดว่าการออกกำลังจะทำร่างกายแข็งแรง สุดชื่น แต่เรากลับทำไม่ได้...เพราะเราเองมีปัญหาไขมันในเลือดสูง...(พ่อแม่ก็เป็น น่าจะเกี่ยวกับกรรมพันธฺ์ด้วย) ซึ่งเมื่อมีอายุมากขึ้นก็มีแนวโน้มมากขึ้น จึงอยากออกกำลังกายมาก...ลองเป็นเบาๆ เช่นโยคะก็ยังเป็น...จนถอดใจเป็นหลายครั้ง...
จึงอยากขอคำแนะนำจากเพื่อนๆ ว่าควรทำอย่างไงดี หรือเราควรหยุดออกกำลังกายไปเลย...ดีมั้ย...หรือมีหมดทางเ่ลือกที่ไหนที่ควรไปปรึกษาได้บ้าง(เราอยู่ภาคเหนือจ๊ะ) เราควรยอมแพ้ใช้มั้ย... เป็นกระทู้แรกที่เราัตั้งในพันทิป เพราะติดตามมาตลอด รับทราบว่าครอบครัวพันทิปมีผู้รู้ ผู้เชี่ยวชาญ และมีน้ำใจในการแบ่งบันมาเสมอ...
หากผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยนะ. เพิ่มครั้งแรกจ้ะ