แหม.. มาคุยกันในทู้เพื่อน แต่ไม่มีผู้ใดยอมตั้งทู้ส่งการบ้าน
ชิชะ.ชะเอิงเอย 5555
การบ้านเรา ก็เหมือนเดิม ทำงาน ภาวนาไปด้วย สภาวะขึ้นๆ ลงๆ แต่จิตไม่ขึ้นไม่ลง จิตเดิมๆ
มีแต่มีแรง หรือแรงตก ถ้าแรงตก สภาวะก็ลง
ถ้าแรงดี สภาวะก็ขึ้น
หลายวันมานี้ จิตสังขารทำงานให้เห็นชัดมาก ทั้งๆ ที่เรียนรู้เรื่องนี้ไปแล้ว
แต่ว่ามันยังเอาชนะไม่ได้เด็ดขาด
ขณะที่ทำงานโดยใช้กาย ใช้จิต มันไม่มีสังขารความคิดเสียบมาก
แต่ถ้านั่งลงพักปุ๊บ มากันเลย
โดยเฉพาะเวลาเข้าห้องน้ำ แต่เนื่องจากรู้ในความเป็นธรรมดา ก็ไม่ได้มีปัญหากับมัน
เห็นมันหลายวันเข้า เลยดูว่า มีโจทย์การบ้านใหม่ๆ ให้ทำหรือเปล่า
บางวันมีร้องเพลง นั่นแน่..ร้อยวันพันปีไม่เคยมี พอบอกถือศีลแปด มากันเรยยย
หลงไปแว่บนึง พอรู้ก็ขำ เขาคงมาให้ดูว่า ยังมีรั่ว มีสติรั่วได้อยู่นะ
ก็กำลังศึกษาอยู่ ว่าต้องมีกำลังต้องเพ่งมากขนาดไหน จึงจะเอาชนะสังขารความคิดได้นานกว่าเดิม
ได้อ่านที่คุณ palmgang เขียนในกระทู้คุณกวางดื้อ
เราน่ะถึงจะรู้เรื่องอารัมณูปณิชฌาน แต่จริงๆ เราไม่ได้ชำนาญอะไรมาก แต่เราอยู่ใกล้มืออาชีพ คือพ่อแม่ครูอาจารย์ มันเลยได้อานิสงค์
แต่จริตนิสัยก็เป็นพวกฌานรู้ตัว คิดได้นี่แหละ ไม่ได้ชอบนั่งสมาธิเข้าฌานนานๆ แต่อย่างใด
ก็มีโจทย์ว่าต้องเจริญฌานแบบเพ่งให้มากขึ้น เพื่อเอากำลังมาทำงานทำการ ให้ยิ่งขึ้นต่อไป
ทีนี้เวลาเข้าด้ายเข้าเข็ม มันจะแพ้ตัวเก่า คือแพ้สังขาร มาตัดกำลังเป็นระยะ
ไม่ถึงกับแพ้ แต่ว่ายังไม่ชนะขาด เป็นที่น่าเอาชนะ 555 ก็พยายามเพิ่มเวลาวิเวก ทำสมถะเต็มรูปแบบมากขึ้น
มีสองตัวคือโมหะ กับสังขาร ยังต้องวัดกำลังกันทุกวัน
แต่ว่าทำแบบสนุกๆ ตอนนี้พัฒนาการคือสวดมนต์ไม่คิดเลย ได้นานกว่าเก่า อาจจะถึงจบบทพาหุงแระ
สวดโดยไม่คิดเลยนะ คิดแต่บทสวดเท่านั้น ไม่มีเสียบแทรก
(ปกติโหมดสองสามหน้าต่าง) เวลาที่ไม่คิดเลยได้ คือเวลาที่ทำงาน สอนน้อง เขียนโพสต์ หรือทำงาน อันนี้ไม่คิดเลย
แต่เวลาสวดมนต์ หรือนั่งสมาธิ ยังมีรบกวนได้
ซึ่งเรื่องที่ขึ้นมา มันก็ไม่น่าพิจารณาอะไรแล้ว เดิมๆ ก็เลยจะลองแบบฝึกตัดกระแสดูบ้าง
เพิ่มเขี้ยวเล็บกับเขาบ้าง อิอิ
นี่เป็นการบ้านของเราสำหรับอาทิตย์นี้ล่ะ
สนทนาธรรมประจำวันศุกร์ ๒ ส.ค. ๕๖
ชิชะ.ชะเอิงเอย 5555
การบ้านเรา ก็เหมือนเดิม ทำงาน ภาวนาไปด้วย สภาวะขึ้นๆ ลงๆ แต่จิตไม่ขึ้นไม่ลง จิตเดิมๆ
มีแต่มีแรง หรือแรงตก ถ้าแรงตก สภาวะก็ลง
ถ้าแรงดี สภาวะก็ขึ้น
หลายวันมานี้ จิตสังขารทำงานให้เห็นชัดมาก ทั้งๆ ที่เรียนรู้เรื่องนี้ไปแล้ว
แต่ว่ามันยังเอาชนะไม่ได้เด็ดขาด
ขณะที่ทำงานโดยใช้กาย ใช้จิต มันไม่มีสังขารความคิดเสียบมาก
แต่ถ้านั่งลงพักปุ๊บ มากันเลย
โดยเฉพาะเวลาเข้าห้องน้ำ แต่เนื่องจากรู้ในความเป็นธรรมดา ก็ไม่ได้มีปัญหากับมัน
เห็นมันหลายวันเข้า เลยดูว่า มีโจทย์การบ้านใหม่ๆ ให้ทำหรือเปล่า
บางวันมีร้องเพลง นั่นแน่..ร้อยวันพันปีไม่เคยมี พอบอกถือศีลแปด มากันเรยยย
หลงไปแว่บนึง พอรู้ก็ขำ เขาคงมาให้ดูว่า ยังมีรั่ว มีสติรั่วได้อยู่นะ
ก็กำลังศึกษาอยู่ ว่าต้องมีกำลังต้องเพ่งมากขนาดไหน จึงจะเอาชนะสังขารความคิดได้นานกว่าเดิม
ได้อ่านที่คุณ palmgang เขียนในกระทู้คุณกวางดื้อ
เราน่ะถึงจะรู้เรื่องอารัมณูปณิชฌาน แต่จริงๆ เราไม่ได้ชำนาญอะไรมาก แต่เราอยู่ใกล้มืออาชีพ คือพ่อแม่ครูอาจารย์ มันเลยได้อานิสงค์
แต่จริตนิสัยก็เป็นพวกฌานรู้ตัว คิดได้นี่แหละ ไม่ได้ชอบนั่งสมาธิเข้าฌานนานๆ แต่อย่างใด
ก็มีโจทย์ว่าต้องเจริญฌานแบบเพ่งให้มากขึ้น เพื่อเอากำลังมาทำงานทำการ ให้ยิ่งขึ้นต่อไป
ทีนี้เวลาเข้าด้ายเข้าเข็ม มันจะแพ้ตัวเก่า คือแพ้สังขาร มาตัดกำลังเป็นระยะ
ไม่ถึงกับแพ้ แต่ว่ายังไม่ชนะขาด เป็นที่น่าเอาชนะ 555 ก็พยายามเพิ่มเวลาวิเวก ทำสมถะเต็มรูปแบบมากขึ้น
มีสองตัวคือโมหะ กับสังขาร ยังต้องวัดกำลังกันทุกวัน
แต่ว่าทำแบบสนุกๆ ตอนนี้พัฒนาการคือสวดมนต์ไม่คิดเลย ได้นานกว่าเก่า อาจจะถึงจบบทพาหุงแระ
สวดโดยไม่คิดเลยนะ คิดแต่บทสวดเท่านั้น ไม่มีเสียบแทรก
(ปกติโหมดสองสามหน้าต่าง) เวลาที่ไม่คิดเลยได้ คือเวลาที่ทำงาน สอนน้อง เขียนโพสต์ หรือทำงาน อันนี้ไม่คิดเลย
แต่เวลาสวดมนต์ หรือนั่งสมาธิ ยังมีรบกวนได้
ซึ่งเรื่องที่ขึ้นมา มันก็ไม่น่าพิจารณาอะไรแล้ว เดิมๆ ก็เลยจะลองแบบฝึกตัดกระแสดูบ้าง
เพิ่มเขี้ยวเล็บกับเขาบ้าง อิอิ
นี่เป็นการบ้านของเราสำหรับอาทิตย์นี้ล่ะ