6 เดือนกับการเดิน+วิ่งเพื่อลดน้ำหนัก

ดิฉันเริ่มเดินสลับวิ่งมาห้าเดือนกว่าเกือบหกเดือนแล้วค่ะ (ออกตัวก่อนว่าแก่แล้ว-ลดช้า)

โดยเริ่มจากหลังวันไปลานพระรูป(5 ธันวาคม)กับเพื่อนๆ  ขากลับรถแท๊กซี่หายาก เดินตามกันทั้งกลุ่มจากหน้าพระที่นั่งอนันต์ฯถึงบ้านเพื่อนที่ราชเทวี
ร่างกายไม่เคยเดินมากอย่างนี้มาก่อน รู้สึกปวดไปทั้งตัว    วันรุ่งขึ้นก็ใช้วิธีแก้ขัดแบบไม่มีความรู้งูๆปลาๆ คือออกไปเดินซ้ำตอนเช้ามืดเพื่อให้อาการปวดเมื่อยมันหาย คิดเอาเองว่าัมันแก้กัน
และก็ติดใจตื่นขึ้นมาเดินต่อเนื่องแทบจะทุกวัน  เอ๊ะ .. เราก็ทำได้นี่นา  
(เพื่อนอีกคนที่ไม่ใช่คนที่ลดด้วยกันเคยเล่าว่าตื่นเช้าตีสี่กว่า ขับรถไปโปโลคลับครึ่งชั่วโมงเพื่อไปออกกำลังกาย   คิดในใจ...ชั้นแค่เดินข้ามถนนไปสนามเทนนิสในหมู่บ้าน สบายกว่าเยอะ ทำไมไม่ทำ!! )
...ช่วงนั้นหน้าหนาว อากาศใกล้รุ่งเป็นใจเย็นสบายสดชื่น น่าเดินมาก

พอวันปีใหม่ขณะฉลองกับเพื่อนๆ ดันไปหลวมตัวทำสัญญาใจกับเพื่อนอีกคนในกลุ่มว่าปีนี้เราจะผอมๆๆๆ (น้ำหนักสองคนพอๆกัน) เราจะควบคุมพฤติกรรมของกันและกัน
ที่จริงไม่อยากสัญญาเพราะกลัวทำไม่ได้เลิกกลางคัน อับอายค่ะ

เอาแล้ว...เดือนแรกเพื่อนใช้วิธีอดอาหาร หิวมาก็อัดผักผลไม้ ทานข้าวมื้อเดียวต่อวันตอนสายๆ ไม่ได้ออกกำลังกาย
   ผลคือเดือนเดียวเพื่อนลดไปประมาณห้ากิโล !
ส่วนดิฉันใช้วิธีเดินแกว่งแขน  เดินธรรมดาไม่ได้เดินเร็ว วันละ 1 ชั่วโมงสิบนาที (สิบนาทีคือเพื่อชดเชยหยุดดื่มน้ำบ้างหยุดดูหมาแมวแถวนั้นบ้างอะไรบ้าง)
ยังไม่กล้าวิ่งเพราะเคยเจ็บเข่าเมื่อปีก่อนจากความรู้เท่าไม่ถึงการณ์และใจร้อนไม่เจียม
     ผล..เดือนแรกน้ำหนักไม่ลดเลย....แม้แต่ขีดเดียวค่ะ !!

แต่ประโยชน์ที่ได้ในเดือนแรกคือมีความสุขมากกก   ตื่นตีห้าเพื่อออกไปเดิน หัวค่ำก็รีบนอนอยากให้เช้าไวๆ เคยคุยไลน์-เฟสกับเพื่อนถึงเที่ยงคืน-ตีหนึ่งก็แอบหนีไปนอนตอนสี่ทุ่ม และเดินทุกวันแทบไม่หยุดพักนอกจากไปต่างจังหวัดหรือไปงานที่กลับมาดึกเกินไปนอนไม่พอ
เมื่อเดินเสร็จแล้วกลับบ้านกล้ามเนื้อตึงๆ ล้านิดๆ แต่รู้สึกมีความสุข ขณะเดินฟังเพลงเอาความรู้สึกไปจับที่กล้ามเนื้อส่วนต่างๆที่กำลังเคลื่อนไหว ก็มีความสุขอีกนั่นแหละ  รู้สึกเบิกบาน  โลกสว่าง


เข้าเดือนที่สอง เพื่อนโชว์เอวกางเกงที่หลวมไปประมาณ 2-3 นิ้ว ดิฉันมองด้วยความอิจฉา   แต่เพื่อนคนอื่นๆก็ให้กำลังใจว่า น้ำหนักไม่ลดแต่ก็ดูเฟิร์มขึ้นนะ ! (โดนหลอกหรือเปล่าไม่ทราบ)
สำหรับอาหารดิฉันไม่ได้งดชัดๆ  เพราะมีความสุขที่ได้ไปทานที่นั่นที่นี่กับกลุ่มเพื่อนที่ชอบตระเวณหาของอร่อยอยู่ แต่ลดปริมาณแป้งลงบ้าง ก็นะ... คนอ้วนก็ชอบอยู่แล้วของหวานของมันของทอด
(และขออนุญาตเพื่อนทุกคนว่า ขอชั้นมีความสุขสองอย่างไปพร้อมๆกันนะ คือความสุขที่ได้กิน และความสุขที่ได้เดิน ขอสองอย่างเลย)
ส่วนเพื่อนที่ลดด้วยกัน ก็ได้รับความเห็นใจจากเพื่อนคนอื่นๆว่าเธออยู่บ้านหิวซ่ก อดอยากยากจน เมื่อไปร้านก็ปล่อยให้เธอทานได้เต็มที่ไม่ว่ากัน
สองเดือนแรกนี้คือตั้งหน้าตั้งตาเดินอย่างเดียว ไม่มีการหาข้อมูลหรือวอร์มอัพ คูลดาวน์  ออกไปเดิน  เดินเสร็จก็กลับบ้าน
     เดือนที่สองดิฉันลดไป 1 กิโล... ดิใจแต่ไม่ค่อยแน่ใจว่ามันจะเด้งขึ้นมาีที่เดิมเมื่อไหร่


เดือนที่สาม เพื่อนที่อดอาหารเริ่มลดได้ช้าลง นน.เริ่มหนืดอยู่ที่เดิม
ดิฉันซื้อแอลคาร์นิทีนมาทานก่อนออกไปเดินครึ่งชั่วโมง  (แต่ไม่รู้สึกถึงความแตกต่างทาน/ไม่ทาน)
เคยทานนมกล่องก็รู้สึกผะอืดผะอมมีลมตีในท้องคล้ายท้องเสีย ทานกาแฟก็ขับปัสสาวะไวเกิน เดี๋ยววิ่งไม่เสร็จต้องวิ่งเข้าห้องน้ำก่อน   ที่รู้สึกเข้ากับร่างกายคือกล้วยหอมครึ่งลูกก่อนครึ่งชั่วโมง รู้สึกว่าทนถึกขึ้นนิดหน่อย แต่ไม่ทานก็ได้ ปรกติดื่มน้ำเปล่าอย่างเดียว
เดือนนี้เริ่มหัดวิ่งเหยาะๆ  (เดินมากกว่าวิ่ง) เพราะมีหลายท่านที่ออกกำลังรอบเช้ามืดเหมือนกันวิ่งโชว์ ดูแล้วคันเท้า  ก็แอบๆวิ่งบ้าง
เริ่มเข้าห้องสวนลุมกลุ่มเดินเพื่อสุขภาพ เริ่มหัดวอร์มอัพ คูลดาวน์ เข้าไปดูวิธีการวิ่งที่ถูกต้องในยูทูป  
เข้าใจแล้วว่าปีก่อนเจ็บเข่าเพราะวิ่งเอาปลายเท้าลง  เริ่มพักกล้ามเนื้อ 1-2 วันใน 1 อาทิตย์ (นานมากกว่านั้นกลัวความขี้เกียจมาเยือน)
    ผล.. ลดไปอีก 1 กก.  

เดือนที่สี่ เพื่อนเริ่มท้อแท้ที่น้ำหนักไม่ค่อยลงทั้งที่อดจนหิวมาก ไม่สามารถอดมากไปกว่านี้อีกแล้ว
ไปช็อปกันดิฉันลองกางเกงไซส์เท่ากับเพื่อนแล้ว(เป็นร้านทั่วๆไปที่คว้าตัวนั้นตัวนี้ไปลองกันทั้งกลุ่ม) เพื่อนงง ดิฉันก็งง
เดือนนี้หัดเต้นฮูลาฮูป ครั้งแรกยังหมุนไม่ครบวงก็หล่นตุ้บ  เอ๊ย.. ใครว่ามันเหมือนจักรยานไงเคยขี่ได้ตอนเด็กก็จะขี่ได้อีก  
ผ่านไปวันสองวันหมุนได้มากสุด 4-5 รอบก็หล่น เอวช้ำกันไป แถมไปโทษเจ้าห่วงอันนั้นอีกว่าใส่น้ำมาไม่บาล๊านซ์ ทำให้ห่วงตกไว  555
สุดท้ายก็หมุนได้ค่ะ หมุนครึ่งชั่วโมงยืนดูหนังดูข่าวไป แต่ไม่ทุกวัน
     ครบเดือนนี้ลดไปอีก 1 กก. ตามมาตรฐานของร่างกาย


เดือนที่ห้าถึงปัจจุบัน เริ่มเห็นผลชัดเจนกับวิธีลดของเพื่อนและของดิฉัน โดยเฉพาะการทานอาหาร เพื่อนจะดูหิว และอยากทานมาก  ทานนานจนคนอื่นเลิกแล้วก็ยังทานอยู่ นน.เพื่อนขึ้นมา 2 กก. แถมเจ้าตัวเริ่มถอดใจท้อใจกับการอดอาหารแบบเดิม
ดิฉันเองก็ยังไม่ได้ผอมเพรียว ยังอ้วนอยู่ ยังต้องลดต่อไป แต่รู้สึกกระฉับกระเฉงขึ้น เดินขึ้นสะพานลอยเคยหอบหายใจไม่ทันหัวใจแทบจะเต้นออกมานอกซี่โครง   ตอนนี้ก็แค่เหนื่อยแต่ไม่หอบ
เอวลดไปจากเดิม 2 1/2 นิ้ว แทบไม่เชื่อ ดีใจมาก นน.รวมๆลดไป 5 กก.


นิสัยดิฉันไม่ติดกับเวทเทรนนิ่งค่ะ คงพอใจและทำแบบนี้ต่อไป  แค่ลดช้าแต่ไม่เด้งขึ้นมาอีกก็พอใจแล้ว
จึงมาเล่าสู่กันฟัง ท่านที่เริ่มก็อย่าเพิ่งท้อถอย อย่าเปรียบเทียบกับคนอื่นที่ลดได้ไว ร่างกายคนเราไม่เหมือนกัน  มีปัจจัยหลายอย่างเกี่ยวข้องกัน  มันต้องมีผลดีเสมอในการออกกำลังกาย
แค่ออกไปเดินหรือวิ่งได้ตามที่ตั้งใจ มันก็หอบความภูมิใจกลับบ้านมาด้วยแล้ว   จงภูมิใจที่ตัวเรามีวินัยและอดทน  
ดิฉันเปิดอ่านกลุ่มวิ่งเพื่อสุขภาพทุกวัน ขอบคุณสำหรับคำแนะนำจากทุกท่านที่ตั้งใจตอบแม้บางครั้งคำถามจะซ้ำๆกัน (เช่นคำถามเรื่องรองเท้าวิ่ง)
ขอบคุณที่ให้ความรู้สึกว่าเราเดินไปด้วยกันเพื่อสุขภาพที่ดีค่ะ