สารบัญ
เลเวล 0 คือ เซตว่าง (∅)
เลเวล 1 คือ เท่ากับ (1=1)
เลเวล 2 คือ บวก (2+2)
เลเวล 3 คือ คูณ (3×3)
เลเวล 4 คือ ยกกำลัง (4⁴)
เลเวล 5 คือ ยกอำนาจ (⁵5)
เลเวล 6 คือ รั้งเอกภพ (₆6)
เลเวล 7 คือ รั้งพหุภพ (7₇)
เลเวล 8 คือ อนันต์ (∞)
เลเวล 9 คือ ปรัชญาก้าวหน้า
เลเวล 10 คือ ปรัชญาต้องห้าม
🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭
เลเวล 0 คือ เซตว่าง (∅)
เป็นหลักการทางคณิตศาสตร์ ที่สื่อว่ายังไม่มีการดำเนินเรื่องราว แล้วทำไมถึงต้องเอามาเกี่ยวข้องกับนิยายด้วย คำตอบก็คือเป็นการแนะนำตัวละครก่อนนั่นเอง
สิงห์ (ชอบดื่มเบียร์) เป็นพระเอก
แอนลีน (ชอบดื่มนม) เป็นนางเอก
แสงโสม (ชอบดื่มเหล้า) เป็นเพื่อนนางเอก
โค้ก (ชอบดื่มน้ำอัดลม) คือผมเองที่แต่งนิยาย โดยที่ผมเป็นตัวร้าย
🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭
เลเวล 1 คือ เท่ากับ (1=1)
สิงห์ : ผมสนับสนุนเผด็จการครับ
แอนลีน : ป่าเถื่อนที่สุด ฉันสนับสนุนประชาธิปไตย แต่ยังไงฉันก็รักคุณค่ะ
สิงห์ : ผมมองทุกคนที่สนับสนุนประชาธิปไตยเป็นศัตรู ยกเว้นคุณคนเดียวที่ผมก็รักเช่นกัน หวังว่าคุณจะเปลี่ยนใจในสักวันครับ
แสงโสม : พวกผู้ชายมันก็อย่างงี้แหละเธอ น่าจะสูญพันธุ์ไปให้หมดเลย
แอนลีน : แสงโสมจ๋า คำพูดของเธอโหดจัง
แสงโสม : แรงมาแรงกลับไม่โกงจ้า
สิงห์ : ผมเพียงแค่สนับสนุน แต่คุณเล่นแช่งกันแบบนี้ มันไม่เกินไปหน่อยเหรอครับ
แสงโสม : คนเริ่มร้ายก่อนไม่มีสิทธิ์เรียกร้องค่ะ
โค้ก : เรื่องนี้สอนให้รู้ว่าพวกเราต่างก็มีสมอง ที่ไตร่ตรองอย่างเท่าเทียมเป็น 1 กันหมดทุกคน แต่ขึ้นอยู่กับว่าในแต่ละคนจะรังสรรค์มันยังไง ซึ่งทุกคนย่อมมีแนวทางเป็นของตัวเอง ทั้งนี้ไม่ว่าพวกเราจะขัดแย้งกันเพียงใด สิ่งที่เท่าเทียมกันอีกอย่างก็คือชีวิต 1 เดียวนั่นเอง เพราะฉะนั้นจงใช้ชีวิตให้คุ้มค่า อย่าปะทะเกินความจำเป็น ไม่งั้นตายตาไม่หลับ
แสงโสม : ทำมาเป็นพูดดีนะคะ คิดว่าฉันไม่รู้ในความสตอเบอแหลของคุณเหรอ
แอนลีน : แสงโสมจ๋า ฉันว่าเธอพอได้แล้วนะ
แสงโสม : อย่าทำตัวเผด็จการสิจ๊ะแอนลีน
โค้ก : นางเอกโดนแย่งซีนซะแล้ว ฮ่าๆๆ
แอนลีน : คุณโค้กเยาะเย้ยฉันได้ลงคอ ป่าเถื่อนที่สุดของที่สุด
สิงห์ : ถ้าคุณโค้กทำร้ายจิตใจคุณแอนลีนอีก ผมอาจจะไม่ใช้แค่คำพูดแล้วนะครับ
🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭
เลเวล 2 คือ บวก (2+2)
สิงห์ : ช่วงนี้ความรัก 2 เรามันชักจะกร่อยเกินทนแล้วครับ
แอนลีน : ฉันขอโทษค่ะ ฉันไม่ได้อยากจะเสียคุณไปเลยนะคะ
แสงโสม : เลิกตอแยพวกเราได้แล้วค่ะไอ้โรคจิต
โค้ก : ผมไม่เลิกจะทำไมฮะ ฮ่าๆๆ
สิงห์ : คุณโค้กครับ ถึงคุณจะเป็นตัวร้าย แต่ผมก็อยากจะปรึกษาคุณสักหน่อย
โค้ก : ว่ามาสิ ผมไม่ร้ายตลอดเวลาหรอก
สิงห์ : ช่วงนี้ผมมีปัญหากับแฟนครับ
โค้ก : โอ้ว ช่วงนี้ผมก็มีปัญหากับเพื่อนแฟนคุณเหมือนกัน
สิงห์ : งั้นต้องแก้ปัญหากันยังไงดีครับ
โค้ก : บวกใจซึ่งกันและกัน ผู้ชาย 2 คน ผู้หญิง 2 คน ต่างก็มีปัญหาในคู่ชายหญิงที่แตกต่างกันออกไป เพราะฉะนั้นไปเคลียร์กันให้มันจบๆทั้ง 4 คน อย่างตรงไปตรงมาไม่อ้อมค้อมกันดีกว่า
แอนลีน : ในที่สุดความรัก 2 เราก็ปรับความเข้าใจกันได้ ฉันไม่เคยเกลียดคุณเลยค่ะ ฉันเชื่อเสมอว่าความรักชนะทุกสิ่ง
แสงโสม : จะบวกกับฉันงั้นเหรอ ได้เลยค่ะ ฉันจะเตะของคุณให้เป็นหมันเลย
โค้ก : เดจาวูจังเลยแฮะ คุณไม่ได้ปลอมตัวเป็นใครบางคนใช่ไหม ว่าแต่คุณช่วยไว้หน้าตัวร้ายคนนี้หน่อยเถอะ ผมยังไม่อยากเป็นตัวโจ๊กนะ
สิงห์ : ขอบคุณคุณโค้กมากครับ ผมเป็นพระเอกที่ต้องพึ่งตัวร้ายอย่างคุณ ผมนี่มันโหลยโท่ยจริงๆ ฮ่าๆๆ
🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭
เลเวล 3 คือ คูณ (3×3)
สิงห์ : ผมมีคุกกี้ 3 ชิ้น แต่ผมอยากกิน 3 ชิ้น ขออภัยที่ไม่สามารถแบ่งให้พวกคุณได้ครับ
แอนลีน : จะว่าไปฉันก็อยากกิน 3 ชิ้นนะคะ แค่ชิ้นเดียวมันไม่พอยาไส้หรอก
แสงโสม : ฉันก็อยากกิน 3 ชิ้นค่ะ ถ้าทุกคนได้กินตามที่ต้องการก็ดีเนาะ น่าเสียดายจังเลยค่ะ
โค้ก : ผมช่วยให้ทั้ง 3 คนได้กินคุกกี้คนละ 3 ชิ้นได้ครับ
สิงห์ : คุณจะช่วยยังไงเหรอครับ
โค้ก : ผมมีคุกกี้อีกเพียบเลยน่ะสิ
แอนลีน : โอ้ว คุณมีคุกกี้งั้นเหรอคะ
โค้ก : ใช่แล้วครับ คุณสิงห์มีอยู่แล้ว 3 ชิ้น คราวนี้ก็เหลือแค่คุณแอนลีนกับคุณแสงโสม พวกคุณรับคุกกี้จากผมไปคนละ 3 ชิ้นสิครับ
แสงโสม : ขอบคุณนะคะตัวโจ๊ก
โค้ก : ตัวร้ายต่างหากเล่า
สิงห์ : โอเค คราวนี้ก็มีคุกกี้กัน 9 ชิ้นแล้ว ซึ่งมี 3 ชิ้นในแต่ละคนของทั้ง 3 คน
แอนลีน : ฉันกินแล้วนะคะ
แสงโสม : รสชาติอร่อยดีเลยค่ะ
สิงห์ : ว่าแต่คุณโค้กไม่กินคุกกี้เหรอครับ
โค้ก : (กระซิบกับสิงห์)
สิงห์ : คุณนี่มันเลวยิ่งกว่าอสรพิษอีก แม้ผมจะไม่เป็นไรก็เถอะ เพราะผมกินคุกกี้ของผมเอง ฮ่าๆๆ
แอนลีน : ช่วยด้วยค่า ฉันเหงื่อไหลไม่หยุด ตัวเปียกยิ่งกว่าอาบน้ำ ผอมแห้งติดกระดูกแล้วค่า
สิงห์ : โอ้วไม่นะคุณแอนลีน ผมนี่โคตรโกรธเลยครับ ผมจะต้องแก้แค้นไอ้ตัวร้ายนั่นให้จงได้
แสงโสม : ฉันขับถ่ายจนลำไส้หลุดจากทวารแล้วโว้ย
🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭
เลเวล 4 คือ ยกกำลัง (4⁴)
สิงห์ : มาทาสีบ้านกันเถอะครับ
แอนลีน : โซนนี้น่าจะใช้เวลาทาสัก 4 นาทีเนาะ
แสงโสม : ถึงนี่จะเป็นบ้านของคู่รัก แต่ฉันก็ขอช่วยทาด้วยนะคะ
สิงห์ : ดีเลยสิครับ จะได้ช่วยลดภาระให้ผมกับคุณแอนลีนด้วย
แสงโสม : โอ้วใช่ ลืมไปเลยว่าคุณเป็นศัตรูกับฉัน แต่ก็เอาเถอะค่ะ ฉันถือว่าฉันช่วยเพื่อน ทาสีกันต่อเถอะจ้ะแอนลีน เสียเวลาไร้สาระกับผู้ชายมากพอแล้ว
แอนลีน : โซนนี้ใช้เวลาทาแค่ 4 นาทีจริงๆด้วยค่ะ
แสงโสม : แต่แพทเทิร์นนี้ในทั่วทั้งบ้าน มีทั้งหมด 4 โซนนะ เพราะฉะนั้นยังเหลืออีก 3 โซนที่ต้องทา
แอนลีน : โอ้ว งั้นก็ต้องใช้เวลารวมทั้งหมด 16 นาทีสินะ ถ้าไม่นับเวลาพักเหนื่อยน่ะ
แสงโสม : ถูกต้องจ้ะ
แอนลีน : บ้านฉันแท้ๆ แต่เธอรู้จักดีกว่าเจ้าของอีกนะเนี่ย ฮ่าๆๆ
แสงโสม : เรื่องของเพื่อนฉัน ฉันต้องสังเกตจ้า แต่ไม่ใช่เรื่องของแฟนเธอนะ หึ
สิงห์ : คุณคงไม่รู้สินะว่าจริงๆแล้วบ้านนี้มี 4 ชั้น
แสงโสม : พูดอะไรของคุณ ก็เห็นกันอยู่เต็มตาแท้ๆว่ามีแค่ชั้นเดียว แต่ถึงคุณจะเป็นศัตรู ฉันก็ไม่ล้อฐานะของคุณหรอกค่ะ
สิงห์ : เอิ่ม
แสงโสม : แต่ถ้าไม่ใช่บ้านของแอนลีนร่วมด้วย ก็ไม่แน่นะคะ เหอะๆ
สิงห์ : ผมก็แค่จะบอกว่าบ้านนี้ยังมีชั้นใต้ดินอีก 3 ชั้น
แอนลีน : โอ้ว ฉันเพิ่งรู้เลยนะคะเนี่ย ฉันเป็นเจ้าของบ้านที่แย่มากเลยค่ะ
แสงโสม : เป็นบ้านที่เหมาะกับอินโทรเวิร์ตซะจริมๆ
สิงห์ : คุณแอนลีนครับ ชั้นใต้ดินทั้งหมดมีแพทเทิร์นเหมือนกับชั้นนี้ ทุกประการเลยครับ
แอนลีน : งั้นก็ต้องใช้เวลาทาสีทั้งหมด 64 นาที ถ้าไม่นับเวลาพักเหนื่อย ไหนจะโซนอื่นๆที่ฉันไม่ได้พูดถึงอีกด้วย
โค้ก : นี่พวกคุณ ผมมีบ้านแบบนี้เป๊ะๆเป็นของตัวเอง 3 หลังเชียวเลยนะ ช่างบังเอิญเหลือเกินเนาะ
แสงโสม : ทำไมคุณถึงคิดว่าฉันอยากจะรับรู้
โค้ก : นั่นน่ะสิ ว่าแต่พวกคุณมาช่วยทาสีบ้านผมทั้ง 3 หลังเลยได้ไหมอะ
สิงห์ : หน้าด้านไปหน่อยไหมครับเนี่ย ไม่สิ มันไม่หน่อยเอาซะเลย
แอนลีน : รวมเป็นบ้านทั้งหมด 4 หลัง ต้องทาสีนานถึง 256 นาที โอ้วหม่ายก้อด
แสงโสม : ทำไมต้องเอาแต่ย้ำโซนที่เจาะจงกันนะ เพราะจริงๆแล้วรวมทั้งสิ้นมันนานกว่า 256 นาทีเยอะเลยนะเธอ
แอนลีน : ทำไงได้ล่ะจ๊ะ ก็เลเวล 4 ของนิยายมันบังคับให้ฉันต้องพูดแบบนี้อะ
แสงโสม : ว่าแต่ทำไมฉันต้องพูดประเด็น ที่เกี่ยวกับบ้านของนายตัวโจ๊กนี่ด้วย
โค้ก : ผมจ้างพวกคุณด้วยจำนวนเงิน ที่ทำให้คุณเป็นมหาเศรษฐีได้เลยนะ และก็เลิกเรียกผมว่าตัวโจ๊กได้แล้ว
สิงห์ : งั้นก็หมายความว่าคุณเป็นอภิมหาเศรษฐีเลยสินะครับเนี่ย
โค้ก : แม่นแล้ว ไม่งั้นฉันไม่มีบ้าน 3 หลังรวดเดียวหรอก ฮ่าๆๆ นี่ยังไม่นับบ้านในเมืองอื่นๆอีกเพียบเลยนะ
แอนลีน : คุณสิงห์คะ พวกเราจะรวยกันแล้วค่ะ
แสงโสม : เงินยิ่งกว่าพระเจ้า คุณสิงห์อย่าปฏิเสธนะคะ ไม่งั้นฉันจะประจานคุณให้อับอายเลยคอยดู
สิงห์ : จะว่าไปผมก็ไม่ได้ลำบากขนาดนั้นนะ อย่าล่อผมเลยครับคุณโค้ก
แสงโสม : ไอ้คนบ้า ถอนคำพูดเดี๋ยวนี้เลยนะโว้ย
แอนลีน : คุณสิงห์พูดแบบนี้ ฉันเสียใจมากเลยนะคะ
สิงห์ : โอ้ว แต่เห็นแก่แฟนผม ผมไม่อยากทำให้คุณแอนลีนต้องเสียใจ งั้นผมยอมรับเงินก็ได้
โค้ก : โอเค ในที่สุดพวกคุณก็ช่วยกันจนเสร็จสิ้น โดยที่ผมได้แต่นั่งดูเฉยๆ แต่ผมให้เงินพวกคุณแล้ว พวกคุณก็ว่าผมไม่ได้หรอก ฮ่าๆๆ
สิงห์ : เดี๋ยวนะ นี่มันคือ
แอนลีน : คุณโค้กให้แบงค์กาโม่พวกเราเหรอคะ
แสงโสม : อยากคุยกับรากมะม่วงขนาดนั้นเลยสินะ
โค้ก : ผมนี่มันเลวยิ่งกว่าอสรพิษอีก ขอยืมคำพูดจากคุณสิงห์หน่อยก็แล้วกัน ฮ่าๆๆ
สิงห์ : ดูภูมิใจในตัวเองมากเลยนะครับเนี่ย งั้นผมก็ขออวยพรให้คุณหน่อยก็แล้วกัน
โค้ก : น้อมรับคำอวยพร
สิงห์ : ไอ้อวัยวะเพศ
🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭
เลเวล 5 คือ ยกอำนาจ (⁵5)
จริงๆแล้วมันเรียกว่า tetration แต่ที่ผมใช้คำว่า ยกอำนาจ เพราะผมจะสื่อว่าอำนาจอยู่เหนือกำลัง เปรียบดั่งสงครามที่ต้องส่งทหารไปรบ แต่ผู้นำสูงสุดกลับนั่งพักผ่อนเอกเขนก เมื่อทหารได้ตายจากการรบ ไม่นานก็ถูกลืมคุณค่า แต่ผู้นำสูงสุดต่างหากล่ะ ที่ได้เป็นตำนานกล่าวขาน
ผลลัพธ์ของ ⁵5 มันก็คือ 5 ยกกำลัง 5 ซ้อนกัน 5 ชั้น เป็นผลลัพธ์ที่โคตรอภิมหาศาล ใหญ่เกินกว่าที่จะแสดงค่าออกมาได้ นั่นแหละมันก็เลยต้องเรียกว่ายกอำนาจ เพราะมันยิ่งกว่ายกกำลังนั่นเอง เหนือกว่าแบบขาดลอยไม่เห็นฝุ่น ไม่เห็นจุลินทรีย์ ไม่เห็นเซลล์ ไม่เห็นอะไรทั้งนั้น แน่นอนว่ากล้องจุลทรรศน์ก็ไม่สามารถช่วยได้เลย
ปล. คู่ของ 1 และ 2 ไม่สามารถยิ่งใหญ่ได้ด้วย tetration เพราะผลลัพธ์ยังคงเท่ากับ 1 และ 4 ไม่ต่างกับยกกำลังและคูณ (รวมไปถึงบวกในกรณีคู่ของ 2)
🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭
เลเวล 6 คือ รั้งเอกภพ (₆6)
จริงๆแล้วมันเรียกว่า pentation แต่ที่ผมใช้คำว่า รั้งเอกภพ เพราะผมจะสื่อว่าเอกภพอยู่เหนืออำนาจ คุณอาจจะครองโลกได้ คุณอาจจะทำให้มนุษย์สูญพันธุ์ได้ แต่สุดท้ายแล้วคุณก็เป็นเพียงแค่เศษกระจ้อยร่อย สำหรับเอกภพที่เป็นศูนย์รวมทุกสรรพสิ่ง ที่มีความเป็นไปได้
ก่อนหน้านี้ใช้คำว่า “ยก” กำลัง และ “ยก” อำนาจ แต่คราวนี้ใช้คำว่า “รั้ง” เอกภพ คุณลองสังเกตเลข ₆ ที่เป็นเลขจิ๋วดูสิ มันอยู่ข้างล่างแล้ว แต่ก่อนหน้านี้เลข ⁴ กับ ⁵ นั้นอยู่ข้างบน เป็นการสื่อว่าคุณค่าเอกภพนั้นใหญ่หลวง เกินกว่าที่จะยกไหวนั่นเอง ก็เลยต้องเปลี่ยนเป็นรั้งแทน รั้งเพื่อไม่ให้มันหลุดร่วงแล้วก็หายไป
ปล. คู่ของ 1 และ 2 ไม่สามารถยิ่งใหญ่ได้ด้วย pentation เช่นเดียวกับก่อนหน้านี้ และจะไม่สามารถยิ่งใหญ่ได้ด้วยหลังจากนี้ ตลอดเรื่อยไปไม่ว่าใดๆก็ตาม ซึ่งผมก็อธิบายไม่เก่งเท่าไร เพราะจากที่ผมศึกษา มันมีการใช้คำที่เป็นทางการเกินกว่าสติปัญญาของผม ฮ่าๆๆ
🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭
เลเวล 7 คือ รั้งพหุภพ (7₇)
จริงๆแล้วมันเรียกว่า hexation แต่ที่ผมใช้คำว่า รั้งพหุภพ เพราะผมจะสื่อว่าพหุภพอยู่เหนือเอกภพ พหุภพมีอยู่จริงไหมนั้นยังไม่รู้ รู้แต่ว่าเราสามารถจินตนาการถึงมันได้ อย่างเช่นพระอาทิตย์มีการขึ้นทิศตะวันตก ทั้งๆที่ในเอกภพที่เราอยู่นี้ มันขึ้นทิศตะวันออกตามข้อเท็จจริง
สิงห์ : คุณโค้กครับ เมื่อไรพวกเราจะมีบท
แอนลีน : นั่นสิคะ จะไม่ให้เป็นนิยายแล้วเหรอ
แสงโสม : แค่นี้ไม่ได้ทำให้คุณดูฉลาดขึ้นหรอกค่ะ
โค้ก : จ้าๆๆ ไม่ฉลาดก็ไม่ฉลาด
สิงห์ : คุณโค้กครับ พวกเราไม่ได้อยากเรียนหนังสือนะครับ
โค้ก : ค่ามันใหญ่เกินไป พวกคุณรับบทไม่ไหวหรอก เอาแค่อธิบายแบบนี้ ผมเองก็ยังปวดหัวซะเองเลย
แอนลีน : เลเวลถัดไป พวกเราขอบทเถอะค่ะ พวกเราสัญญาว่าจะไม่โอดครวญ
แสงโสม : นี่เธอ ถามฉันก่อนสิยะ
สิงห์ : ใช่ครับ พวกเราสัญญาครับ
แสงโสม : แอร๊ย นี่คุณก็ด้วยเหรอคะ
โค้ก : งั้นก็ได้ แต่จะว่าไปตอนนี้พวกคุณก็ถือว่ามีบทอยู่นะ
แต่งนิยาย เกมอะไรเนี่ย ซีซั่นที่ 1 ตอนที่ 1
เลเวล 0 คือ เซตว่าง (∅)
เลเวล 1 คือ เท่ากับ (1=1)
เลเวล 2 คือ บวก (2+2)
เลเวล 3 คือ คูณ (3×3)
เลเวล 4 คือ ยกกำลัง (4⁴)
เลเวล 5 คือ ยกอำนาจ (⁵5)
เลเวล 6 คือ รั้งเอกภพ (₆6)
เลเวล 7 คือ รั้งพหุภพ (7₇)
เลเวล 8 คือ อนันต์ (∞)
เลเวล 9 คือ ปรัชญาก้าวหน้า
เลเวล 10 คือ ปรัชญาต้องห้าม
🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭
เลเวล 0 คือ เซตว่าง (∅)
เป็นหลักการทางคณิตศาสตร์ ที่สื่อว่ายังไม่มีการดำเนินเรื่องราว แล้วทำไมถึงต้องเอามาเกี่ยวข้องกับนิยายด้วย คำตอบก็คือเป็นการแนะนำตัวละครก่อนนั่นเอง
สิงห์ (ชอบดื่มเบียร์) เป็นพระเอก
แอนลีน (ชอบดื่มนม) เป็นนางเอก
แสงโสม (ชอบดื่มเหล้า) เป็นเพื่อนนางเอก
โค้ก (ชอบดื่มน้ำอัดลม) คือผมเองที่แต่งนิยาย โดยที่ผมเป็นตัวร้าย
🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭
เลเวล 1 คือ เท่ากับ (1=1)
สิงห์ : ผมสนับสนุนเผด็จการครับ
แอนลีน : ป่าเถื่อนที่สุด ฉันสนับสนุนประชาธิปไตย แต่ยังไงฉันก็รักคุณค่ะ
สิงห์ : ผมมองทุกคนที่สนับสนุนประชาธิปไตยเป็นศัตรู ยกเว้นคุณคนเดียวที่ผมก็รักเช่นกัน หวังว่าคุณจะเปลี่ยนใจในสักวันครับ
แสงโสม : พวกผู้ชายมันก็อย่างงี้แหละเธอ น่าจะสูญพันธุ์ไปให้หมดเลย
แอนลีน : แสงโสมจ๋า คำพูดของเธอโหดจัง
แสงโสม : แรงมาแรงกลับไม่โกงจ้า
สิงห์ : ผมเพียงแค่สนับสนุน แต่คุณเล่นแช่งกันแบบนี้ มันไม่เกินไปหน่อยเหรอครับ
แสงโสม : คนเริ่มร้ายก่อนไม่มีสิทธิ์เรียกร้องค่ะ
โค้ก : เรื่องนี้สอนให้รู้ว่าพวกเราต่างก็มีสมอง ที่ไตร่ตรองอย่างเท่าเทียมเป็น 1 กันหมดทุกคน แต่ขึ้นอยู่กับว่าในแต่ละคนจะรังสรรค์มันยังไง ซึ่งทุกคนย่อมมีแนวทางเป็นของตัวเอง ทั้งนี้ไม่ว่าพวกเราจะขัดแย้งกันเพียงใด สิ่งที่เท่าเทียมกันอีกอย่างก็คือชีวิต 1 เดียวนั่นเอง เพราะฉะนั้นจงใช้ชีวิตให้คุ้มค่า อย่าปะทะเกินความจำเป็น ไม่งั้นตายตาไม่หลับ
แสงโสม : ทำมาเป็นพูดดีนะคะ คิดว่าฉันไม่รู้ในความสตอเบอแหลของคุณเหรอ
แอนลีน : แสงโสมจ๋า ฉันว่าเธอพอได้แล้วนะ
แสงโสม : อย่าทำตัวเผด็จการสิจ๊ะแอนลีน
โค้ก : นางเอกโดนแย่งซีนซะแล้ว ฮ่าๆๆ
แอนลีน : คุณโค้กเยาะเย้ยฉันได้ลงคอ ป่าเถื่อนที่สุดของที่สุด
สิงห์ : ถ้าคุณโค้กทำร้ายจิตใจคุณแอนลีนอีก ผมอาจจะไม่ใช้แค่คำพูดแล้วนะครับ
🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭
เลเวล 2 คือ บวก (2+2)
สิงห์ : ช่วงนี้ความรัก 2 เรามันชักจะกร่อยเกินทนแล้วครับ
แอนลีน : ฉันขอโทษค่ะ ฉันไม่ได้อยากจะเสียคุณไปเลยนะคะ
แสงโสม : เลิกตอแยพวกเราได้แล้วค่ะไอ้โรคจิต
โค้ก : ผมไม่เลิกจะทำไมฮะ ฮ่าๆๆ
สิงห์ : คุณโค้กครับ ถึงคุณจะเป็นตัวร้าย แต่ผมก็อยากจะปรึกษาคุณสักหน่อย
โค้ก : ว่ามาสิ ผมไม่ร้ายตลอดเวลาหรอก
สิงห์ : ช่วงนี้ผมมีปัญหากับแฟนครับ
โค้ก : โอ้ว ช่วงนี้ผมก็มีปัญหากับเพื่อนแฟนคุณเหมือนกัน
สิงห์ : งั้นต้องแก้ปัญหากันยังไงดีครับ
โค้ก : บวกใจซึ่งกันและกัน ผู้ชาย 2 คน ผู้หญิง 2 คน ต่างก็มีปัญหาในคู่ชายหญิงที่แตกต่างกันออกไป เพราะฉะนั้นไปเคลียร์กันให้มันจบๆทั้ง 4 คน อย่างตรงไปตรงมาไม่อ้อมค้อมกันดีกว่า
แอนลีน : ในที่สุดความรัก 2 เราก็ปรับความเข้าใจกันได้ ฉันไม่เคยเกลียดคุณเลยค่ะ ฉันเชื่อเสมอว่าความรักชนะทุกสิ่ง
แสงโสม : จะบวกกับฉันงั้นเหรอ ได้เลยค่ะ ฉันจะเตะของคุณให้เป็นหมันเลย
โค้ก : เดจาวูจังเลยแฮะ คุณไม่ได้ปลอมตัวเป็นใครบางคนใช่ไหม ว่าแต่คุณช่วยไว้หน้าตัวร้ายคนนี้หน่อยเถอะ ผมยังไม่อยากเป็นตัวโจ๊กนะ
สิงห์ : ขอบคุณคุณโค้กมากครับ ผมเป็นพระเอกที่ต้องพึ่งตัวร้ายอย่างคุณ ผมนี่มันโหลยโท่ยจริงๆ ฮ่าๆๆ
🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭
เลเวล 3 คือ คูณ (3×3)
สิงห์ : ผมมีคุกกี้ 3 ชิ้น แต่ผมอยากกิน 3 ชิ้น ขออภัยที่ไม่สามารถแบ่งให้พวกคุณได้ครับ
แอนลีน : จะว่าไปฉันก็อยากกิน 3 ชิ้นนะคะ แค่ชิ้นเดียวมันไม่พอยาไส้หรอก
แสงโสม : ฉันก็อยากกิน 3 ชิ้นค่ะ ถ้าทุกคนได้กินตามที่ต้องการก็ดีเนาะ น่าเสียดายจังเลยค่ะ
โค้ก : ผมช่วยให้ทั้ง 3 คนได้กินคุกกี้คนละ 3 ชิ้นได้ครับ
สิงห์ : คุณจะช่วยยังไงเหรอครับ
โค้ก : ผมมีคุกกี้อีกเพียบเลยน่ะสิ
แอนลีน : โอ้ว คุณมีคุกกี้งั้นเหรอคะ
โค้ก : ใช่แล้วครับ คุณสิงห์มีอยู่แล้ว 3 ชิ้น คราวนี้ก็เหลือแค่คุณแอนลีนกับคุณแสงโสม พวกคุณรับคุกกี้จากผมไปคนละ 3 ชิ้นสิครับ
แสงโสม : ขอบคุณนะคะตัวโจ๊ก
โค้ก : ตัวร้ายต่างหากเล่า
สิงห์ : โอเค คราวนี้ก็มีคุกกี้กัน 9 ชิ้นแล้ว ซึ่งมี 3 ชิ้นในแต่ละคนของทั้ง 3 คน
แอนลีน : ฉันกินแล้วนะคะ
แสงโสม : รสชาติอร่อยดีเลยค่ะ
สิงห์ : ว่าแต่คุณโค้กไม่กินคุกกี้เหรอครับ
โค้ก : (กระซิบกับสิงห์)
สิงห์ : คุณนี่มันเลวยิ่งกว่าอสรพิษอีก แม้ผมจะไม่เป็นไรก็เถอะ เพราะผมกินคุกกี้ของผมเอง ฮ่าๆๆ
แอนลีน : ช่วยด้วยค่า ฉันเหงื่อไหลไม่หยุด ตัวเปียกยิ่งกว่าอาบน้ำ ผอมแห้งติดกระดูกแล้วค่า
สิงห์ : โอ้วไม่นะคุณแอนลีน ผมนี่โคตรโกรธเลยครับ ผมจะต้องแก้แค้นไอ้ตัวร้ายนั่นให้จงได้
แสงโสม : ฉันขับถ่ายจนลำไส้หลุดจากทวารแล้วโว้ย
🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭
เลเวล 4 คือ ยกกำลัง (4⁴)
สิงห์ : มาทาสีบ้านกันเถอะครับ
แอนลีน : โซนนี้น่าจะใช้เวลาทาสัก 4 นาทีเนาะ
แสงโสม : ถึงนี่จะเป็นบ้านของคู่รัก แต่ฉันก็ขอช่วยทาด้วยนะคะ
สิงห์ : ดีเลยสิครับ จะได้ช่วยลดภาระให้ผมกับคุณแอนลีนด้วย
แสงโสม : โอ้วใช่ ลืมไปเลยว่าคุณเป็นศัตรูกับฉัน แต่ก็เอาเถอะค่ะ ฉันถือว่าฉันช่วยเพื่อน ทาสีกันต่อเถอะจ้ะแอนลีน เสียเวลาไร้สาระกับผู้ชายมากพอแล้ว
แอนลีน : โซนนี้ใช้เวลาทาแค่ 4 นาทีจริงๆด้วยค่ะ
แสงโสม : แต่แพทเทิร์นนี้ในทั่วทั้งบ้าน มีทั้งหมด 4 โซนนะ เพราะฉะนั้นยังเหลืออีก 3 โซนที่ต้องทา
แอนลีน : โอ้ว งั้นก็ต้องใช้เวลารวมทั้งหมด 16 นาทีสินะ ถ้าไม่นับเวลาพักเหนื่อยน่ะ
แสงโสม : ถูกต้องจ้ะ
แอนลีน : บ้านฉันแท้ๆ แต่เธอรู้จักดีกว่าเจ้าของอีกนะเนี่ย ฮ่าๆๆ
แสงโสม : เรื่องของเพื่อนฉัน ฉันต้องสังเกตจ้า แต่ไม่ใช่เรื่องของแฟนเธอนะ หึ
สิงห์ : คุณคงไม่รู้สินะว่าจริงๆแล้วบ้านนี้มี 4 ชั้น
แสงโสม : พูดอะไรของคุณ ก็เห็นกันอยู่เต็มตาแท้ๆว่ามีแค่ชั้นเดียว แต่ถึงคุณจะเป็นศัตรู ฉันก็ไม่ล้อฐานะของคุณหรอกค่ะ
สิงห์ : เอิ่ม
แสงโสม : แต่ถ้าไม่ใช่บ้านของแอนลีนร่วมด้วย ก็ไม่แน่นะคะ เหอะๆ
สิงห์ : ผมก็แค่จะบอกว่าบ้านนี้ยังมีชั้นใต้ดินอีก 3 ชั้น
แอนลีน : โอ้ว ฉันเพิ่งรู้เลยนะคะเนี่ย ฉันเป็นเจ้าของบ้านที่แย่มากเลยค่ะ
แสงโสม : เป็นบ้านที่เหมาะกับอินโทรเวิร์ตซะจริมๆ
สิงห์ : คุณแอนลีนครับ ชั้นใต้ดินทั้งหมดมีแพทเทิร์นเหมือนกับชั้นนี้ ทุกประการเลยครับ
แอนลีน : งั้นก็ต้องใช้เวลาทาสีทั้งหมด 64 นาที ถ้าไม่นับเวลาพักเหนื่อย ไหนจะโซนอื่นๆที่ฉันไม่ได้พูดถึงอีกด้วย
โค้ก : นี่พวกคุณ ผมมีบ้านแบบนี้เป๊ะๆเป็นของตัวเอง 3 หลังเชียวเลยนะ ช่างบังเอิญเหลือเกินเนาะ
แสงโสม : ทำไมคุณถึงคิดว่าฉันอยากจะรับรู้
โค้ก : นั่นน่ะสิ ว่าแต่พวกคุณมาช่วยทาสีบ้านผมทั้ง 3 หลังเลยได้ไหมอะ
สิงห์ : หน้าด้านไปหน่อยไหมครับเนี่ย ไม่สิ มันไม่หน่อยเอาซะเลย
แอนลีน : รวมเป็นบ้านทั้งหมด 4 หลัง ต้องทาสีนานถึง 256 นาที โอ้วหม่ายก้อด
แสงโสม : ทำไมต้องเอาแต่ย้ำโซนที่เจาะจงกันนะ เพราะจริงๆแล้วรวมทั้งสิ้นมันนานกว่า 256 นาทีเยอะเลยนะเธอ
แอนลีน : ทำไงได้ล่ะจ๊ะ ก็เลเวล 4 ของนิยายมันบังคับให้ฉันต้องพูดแบบนี้อะ
แสงโสม : ว่าแต่ทำไมฉันต้องพูดประเด็น ที่เกี่ยวกับบ้านของนายตัวโจ๊กนี่ด้วย
โค้ก : ผมจ้างพวกคุณด้วยจำนวนเงิน ที่ทำให้คุณเป็นมหาเศรษฐีได้เลยนะ และก็เลิกเรียกผมว่าตัวโจ๊กได้แล้ว
สิงห์ : งั้นก็หมายความว่าคุณเป็นอภิมหาเศรษฐีเลยสินะครับเนี่ย
โค้ก : แม่นแล้ว ไม่งั้นฉันไม่มีบ้าน 3 หลังรวดเดียวหรอก ฮ่าๆๆ นี่ยังไม่นับบ้านในเมืองอื่นๆอีกเพียบเลยนะ
แอนลีน : คุณสิงห์คะ พวกเราจะรวยกันแล้วค่ะ
แสงโสม : เงินยิ่งกว่าพระเจ้า คุณสิงห์อย่าปฏิเสธนะคะ ไม่งั้นฉันจะประจานคุณให้อับอายเลยคอยดู
สิงห์ : จะว่าไปผมก็ไม่ได้ลำบากขนาดนั้นนะ อย่าล่อผมเลยครับคุณโค้ก
แสงโสม : ไอ้คนบ้า ถอนคำพูดเดี๋ยวนี้เลยนะโว้ย
แอนลีน : คุณสิงห์พูดแบบนี้ ฉันเสียใจมากเลยนะคะ
สิงห์ : โอ้ว แต่เห็นแก่แฟนผม ผมไม่อยากทำให้คุณแอนลีนต้องเสียใจ งั้นผมยอมรับเงินก็ได้
โค้ก : โอเค ในที่สุดพวกคุณก็ช่วยกันจนเสร็จสิ้น โดยที่ผมได้แต่นั่งดูเฉยๆ แต่ผมให้เงินพวกคุณแล้ว พวกคุณก็ว่าผมไม่ได้หรอก ฮ่าๆๆ
สิงห์ : เดี๋ยวนะ นี่มันคือ
แอนลีน : คุณโค้กให้แบงค์กาโม่พวกเราเหรอคะ
แสงโสม : อยากคุยกับรากมะม่วงขนาดนั้นเลยสินะ
โค้ก : ผมนี่มันเลวยิ่งกว่าอสรพิษอีก ขอยืมคำพูดจากคุณสิงห์หน่อยก็แล้วกัน ฮ่าๆๆ
สิงห์ : ดูภูมิใจในตัวเองมากเลยนะครับเนี่ย งั้นผมก็ขออวยพรให้คุณหน่อยก็แล้วกัน
โค้ก : น้อมรับคำอวยพร
สิงห์ : ไอ้อวัยวะเพศ
🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭
เลเวล 5 คือ ยกอำนาจ (⁵5)
จริงๆแล้วมันเรียกว่า tetration แต่ที่ผมใช้คำว่า ยกอำนาจ เพราะผมจะสื่อว่าอำนาจอยู่เหนือกำลัง เปรียบดั่งสงครามที่ต้องส่งทหารไปรบ แต่ผู้นำสูงสุดกลับนั่งพักผ่อนเอกเขนก เมื่อทหารได้ตายจากการรบ ไม่นานก็ถูกลืมคุณค่า แต่ผู้นำสูงสุดต่างหากล่ะ ที่ได้เป็นตำนานกล่าวขาน
ผลลัพธ์ของ ⁵5 มันก็คือ 5 ยกกำลัง 5 ซ้อนกัน 5 ชั้น เป็นผลลัพธ์ที่โคตรอภิมหาศาล ใหญ่เกินกว่าที่จะแสดงค่าออกมาได้ นั่นแหละมันก็เลยต้องเรียกว่ายกอำนาจ เพราะมันยิ่งกว่ายกกำลังนั่นเอง เหนือกว่าแบบขาดลอยไม่เห็นฝุ่น ไม่เห็นจุลินทรีย์ ไม่เห็นเซลล์ ไม่เห็นอะไรทั้งนั้น แน่นอนว่ากล้องจุลทรรศน์ก็ไม่สามารถช่วยได้เลย
ปล. คู่ของ 1 และ 2 ไม่สามารถยิ่งใหญ่ได้ด้วย tetration เพราะผลลัพธ์ยังคงเท่ากับ 1 และ 4 ไม่ต่างกับยกกำลังและคูณ (รวมไปถึงบวกในกรณีคู่ของ 2)
🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭
เลเวล 6 คือ รั้งเอกภพ (₆6)
จริงๆแล้วมันเรียกว่า pentation แต่ที่ผมใช้คำว่า รั้งเอกภพ เพราะผมจะสื่อว่าเอกภพอยู่เหนืออำนาจ คุณอาจจะครองโลกได้ คุณอาจจะทำให้มนุษย์สูญพันธุ์ได้ แต่สุดท้ายแล้วคุณก็เป็นเพียงแค่เศษกระจ้อยร่อย สำหรับเอกภพที่เป็นศูนย์รวมทุกสรรพสิ่ง ที่มีความเป็นไปได้
ก่อนหน้านี้ใช้คำว่า “ยก” กำลัง และ “ยก” อำนาจ แต่คราวนี้ใช้คำว่า “รั้ง” เอกภพ คุณลองสังเกตเลข ₆ ที่เป็นเลขจิ๋วดูสิ มันอยู่ข้างล่างแล้ว แต่ก่อนหน้านี้เลข ⁴ กับ ⁵ นั้นอยู่ข้างบน เป็นการสื่อว่าคุณค่าเอกภพนั้นใหญ่หลวง เกินกว่าที่จะยกไหวนั่นเอง ก็เลยต้องเปลี่ยนเป็นรั้งแทน รั้งเพื่อไม่ให้มันหลุดร่วงแล้วก็หายไป
ปล. คู่ของ 1 และ 2 ไม่สามารถยิ่งใหญ่ได้ด้วย pentation เช่นเดียวกับก่อนหน้านี้ และจะไม่สามารถยิ่งใหญ่ได้ด้วยหลังจากนี้ ตลอดเรื่อยไปไม่ว่าใดๆก็ตาม ซึ่งผมก็อธิบายไม่เก่งเท่าไร เพราะจากที่ผมศึกษา มันมีการใช้คำที่เป็นทางการเกินกว่าสติปัญญาของผม ฮ่าๆๆ
🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭
เลเวล 7 คือ รั้งพหุภพ (7₇)
จริงๆแล้วมันเรียกว่า hexation แต่ที่ผมใช้คำว่า รั้งพหุภพ เพราะผมจะสื่อว่าพหุภพอยู่เหนือเอกภพ พหุภพมีอยู่จริงไหมนั้นยังไม่รู้ รู้แต่ว่าเราสามารถจินตนาการถึงมันได้ อย่างเช่นพระอาทิตย์มีการขึ้นทิศตะวันตก ทั้งๆที่ในเอกภพที่เราอยู่นี้ มันขึ้นทิศตะวันออกตามข้อเท็จจริง
สิงห์ : คุณโค้กครับ เมื่อไรพวกเราจะมีบท
แอนลีน : นั่นสิคะ จะไม่ให้เป็นนิยายแล้วเหรอ
แสงโสม : แค่นี้ไม่ได้ทำให้คุณดูฉลาดขึ้นหรอกค่ะ
โค้ก : จ้าๆๆ ไม่ฉลาดก็ไม่ฉลาด
สิงห์ : คุณโค้กครับ พวกเราไม่ได้อยากเรียนหนังสือนะครับ
โค้ก : ค่ามันใหญ่เกินไป พวกคุณรับบทไม่ไหวหรอก เอาแค่อธิบายแบบนี้ ผมเองก็ยังปวดหัวซะเองเลย
แอนลีน : เลเวลถัดไป พวกเราขอบทเถอะค่ะ พวกเราสัญญาว่าจะไม่โอดครวญ
แสงโสม : นี่เธอ ถามฉันก่อนสิยะ
สิงห์ : ใช่ครับ พวกเราสัญญาครับ
แสงโสม : แอร๊ย นี่คุณก็ด้วยเหรอคะ
โค้ก : งั้นก็ได้ แต่จะว่าไปตอนนี้พวกคุณก็ถือว่ามีบทอยู่นะ