นิพพานเป็นสภาวะหนึ่งในธรรมชาติที่หมดอวิชชาแล้วจิตจะไปรับรู้เองใช่ไหมครับ

คือผมเข้าใจว่าเราปฎิบัติไปจนเข้าใจว่าไม่มีตัวเรา มีแต่สภาวะธรรมชาติที่ดำเนินไปตามเหตุผล สภาวะรู้ก็เกิดจากองค์ประกอบทางธรรมชาติ ถ้าเราปฎิบัติจนกำจัดอวิชาได้หมดสิ้น การไปรับรู้สภาวะนิพพาน  ก็ต้องอาศัยธรรมชาติรู้ไปรับรู้สภาวะนิพพานนั้น  ซึ่งตอนนั้นผมก็เข้าใจสภาวะการรู้นิพพาน ก็เป็นการรู้ที่ไม่มีตัวตนใครไปรับรู้ และมีผลเกี่ยวเนื่องไปจนไม่ต้องไปเกิดใหม่อึกต่อไปด้วย ประมาณนี้ไหมครับ