เมื่อก่อนเราเป็นคนที่ชอบมองชีวิตคนอื่นมากเลยค่ะ เห็นเพื่อนมีแฟนดี ก็แอบน้อยใจ เห็นใครได้ทำงานดี ก็เผลอถามตัวเองว่าทำไมเรายังอยู่ที่เดิม ทั้งที่ไม่ได้เกลียดตัวเองนะ แค่รู้สึกว่า “เราน่าจะไปได้ไกลกว่านี้สิ”
แต่พอวันหนึ่งลองวางมือถือ ลองอยู่กับสิ่งที่ตัวเองมีจริง ๆ มันถึงได้รู้ว่าความสุขไม่ได้อยู่ไกลขนาดนั้นเลยค่ะ
บางทีมันอยู่ตรงแก้วกาแฟตอนเช้า หรือรอยยิ้มของแม่ที่บ้านนี่เอง
ตอนนี้เราเลยพยายามไม่เปรียบเทียบอีกแล้ว แค่เปลี่ยนจากคำว่า “ทำไมเขามี” เป็น “เราก็มีดีในแบบของเรา”
โล่งใจขึ้นเยอะเลยค่ะ ใครกำลังเหนื่อยกับการเปรียบเทียบชีวิตบ้าง ลองปล่อยวาง และหันมาโฟกัสที่ตัวเองดูนะคะ มันดีจริงๆค่ะ
พอเราเริ่มไม่เปรียบเทียบชีวิตกับใคร...เหมือนหัวใจมันได้หายใจโล่งขึ้นเยอะเลย
แต่พอวันหนึ่งลองวางมือถือ ลองอยู่กับสิ่งที่ตัวเองมีจริง ๆ มันถึงได้รู้ว่าความสุขไม่ได้อยู่ไกลขนาดนั้นเลยค่ะ
บางทีมันอยู่ตรงแก้วกาแฟตอนเช้า หรือรอยยิ้มของแม่ที่บ้านนี่เอง
ตอนนี้เราเลยพยายามไม่เปรียบเทียบอีกแล้ว แค่เปลี่ยนจากคำว่า “ทำไมเขามี” เป็น “เราก็มีดีในแบบของเรา”
โล่งใจขึ้นเยอะเลยค่ะ ใครกำลังเหนื่อยกับการเปรียบเทียบชีวิตบ้าง ลองปล่อยวาง และหันมาโฟกัสที่ตัวเองดูนะคะ มันดีจริงๆค่ะ