ปัญหาพ่อ กับ แม่

เราไม่รู้ว่าทุกคนอยากรู้มั้ยแต่เราขอระบายน่ะครับ เรื่องนี้เป็นปัญหาเกี่ยวกับผม พ่อ แม่ ครับ คือเรื่องมันเริ่มมาตั้งแต่ผมเด็กๆเลยครับจำได้ครั้งแรกที่เจอพ่อกับเเม่คือ ป.1 ครับ ตอนนั้นเราก็กำลังกินข้าวกันเเล้วแม่ก็ขึ้นเสียงใส่บอกเรากินเยอะเดียวก็อ้วนตอนนั้นเราเลยพูดว่าแม่ก็เหมือนกัน(ตอนนั้นแม่ก็กินอยู่ด้วย)แล้วก็ขึ้นเสียงใส่เราทันทีเลยครับ จริงมันมีเยอะกว่านี้ครับแต่เรื่องนี้มันฟังใจที่สุดครับ ปัญหานี้ยิ่งเพิ่มขึ้นยิ่งผมโตแม่ก็ยิ่งบ่นยิ่งด่าผมยอมรับครับก็มีช่วงที่ผมดื้อบ้าง ตอนม.ตันก็ยิ่งรุนเเรงขึ้นจนผมก็เริ่มคิดว่าไม่อยากอยู่แล้วแต่ผมก็คิดขึ้นได้ว่าเรายังมีคุณปู่กับคุณย่าอยู่เราก็อยู่ทำเพื่อท่านก็ได้(ผมโตมากับท่านครับ)แต่พอขึ้นม.ปลายความขาดหวังก็ยิ่งมากขึ้นแม่กับพ่อบอกว่าเราไม่ต้องไปแข่งขันอะไรกับเด็กที่เค้าเก่งเลยพูดประมาณบ่อยสุดไปเลยละครับแต่คำพูดถัดๆมาทุกครั้งก็จะมาที่แม่กับพ่ออยากให้เป็น หมอ พยาบาล สายที่เกี่ยวกับวิทสุขภาพ(ผมเรียนได้ค่อนค้างดีแต่ว่าไม่ได้เก่งขนาดนั้นนะครับ) ผมโดนกดดันมากจนไม่รู้ว่าจะเรียนต่อคณะอะไรเลยครับ เเละมีอยู่ครั้งหนึ่งเราได้ไปเจอเนื้อหาเกี่ยวกับคณะนิติมันจุดไฟในตัวผมทำให้ผมรู้สึกอยากเรียนมากครับผมเลยเก็บไว้แบบเก็บไว้นานมากกลัวแม่กับพ่อจะว่าเอา สุดท้ายมันก็เป็นแบบนั้นครับ ผมไปบอกว่าอยากเรียนคณะนิติศาสตร์ในรถเงียบไปสักพักแม่ก็งงว่าคือคณะอะไร พอพ่อพูดว่าทนาย แม่ก็สวนใส่เราเลยว่าทนายมันหางานยากพูดประมาณด้อยค่าอาชีพนี้เลยครับมันรุนแรงมากแล้วไม่ได้พูดเเค่ประโยคเดียวแต่ตอนนั้นผมจำได้ว่าแม่พูดยาวมากครับจนผมแทบจะร้องไห้ตรงนั้นเลยครับ คือทุกวันที่ผมกลับจากรร.ก็มักจะค่อยลุ้นว่าวันนี้เเม่จะพูดอะไรจะด่าเรามั้ย ใช่ครับก็ด่าแทบจะทุกครั้งเลย ไม่ตอนผมอยู่ในห้องนอน(ถ้าผมไม่ได้มีงานหรือการบ้านที่หนักหนาผมมักจะมานั่งทำในห้องนอนน่ะครับ)ผมไม่รู้และเเม่ก็ไม่เคยถามเลยจู่ก็มาพูดว่า อยู่แต่ในห้องขี้เกียจไปวันๆ ผมอยากให้แม่คิดก่อนพูดหรือถามสักครั้งก่อนที่จะด่าผมมากเลยครับถึงแม่ว่างานที่ผมทำมันจะไม่ๆด้มีประโยชน์ต่อตัวเเม่เลยก็ตาม เเละปัจจุบันพอผมเรียนดีเอมล่าสุดเป็นปีแรงที่ผมได้เกรด4ครับพอเรื่องนี้ไปถึงหูพ่อกับแม่ผมก็ได้ยินประโยคที่แตกต่างจากเดิมคือ เรียนดีแต่ไม่มีประสบการณ์ก็ทำอะไรไม่ได้ ผมเข้าใจครับทุกคนต้องมีประสบการณ์ครับแต่ผมที่ยังเป็นนักเรียนประสบการณ์ทำงานน้อยน้อยกว่าแต่ใช่ว่าผมจะทำอะไรไม่ได้คือแม่มองผมเเละตัดสินผมในช่วงนั้นเลย อข่างเช่นผมฝึกมอเตอร์ไซต์พอผมลืมเปิดไปเลี้ยวผมก็โดนด่าเเละถูกมองว่าขับรถไม่เป็นเลยครับ สำหรับแม่ผมผมคิดว่าเธอขาดหวังสูงและคำว่า หัด หรือ ฝึก คือต้องเป๊ะต้องแต่ครั้งเเรกครับ ผมเริ่มทำอะไรไม่ถูกเเล้วครับ ขอคุณนะครับที่เข้ามาอ่าน ไว้ถ้าผมว่างๆผมจะขอพื้นที่นี้ระบายนะครับ🙏