O ในที่สุด .. O

0 เมื่อจับยึดพฤตินัยคล้ายไม่เสมอ
ต่างพบเจอ, ต่างจริต, ต่างคิดเห็น
โลกพิสัยทัศนะหลากประเด็น
รอยปริแยกก็เพียบเพ็ญในเส้นทาง
0 การตัดสินเกื้อหนุนให้คุณค่า
ถ้วนบรรดาแวดล้อมนั้นย่อมสร้าง-
ทั้งเขา-เรา .. ตั้งมั่นขึ้นกั้นกลาง
เยี่ยงขวากขวางหนุนค้ำเจตจำนง
0 บุคคลผู้กำบังอยู่หลังฉาก
จำต้องจากเหลี่ยมหลืบร่วมสืบส่ง
รอยปริแยกตอกย้ำให้ดำรง
ดอกจานจึงเหยียดตรงระหว่างใบ
0 มือที่มองเท่าไรก็ไม่เห็น
อย่างสงบเยือกเย็น .. จึงเห็นได้
อย่างรับรู้รับรองความต้องใจ
ทิศทางในก้าวย่าง .. จึงต่างกัน
0 เงียบงันและเปล่าเปลี่ยวในเที่ยวทาง
จึงอยู่รอก้าวย่าง .. เป็นขวางกั้น
ก้าวปัจเจกผู้ระกำในสัมพันธ์
ย่างเข้าหยันดุษณีของชีวิต
0 มรคาแม้นโดดเดี่ยวและเปลี่ยวนัก
หากจำหลักท่วงทีวิถีจริต
มอบประมวลครวญใคร่จนได้คิด
ทุกทางทิศที่เผชิญอย่าเกินประมาณ
0 อดีตภาพผ่านคล้อยทุกรอยรัก
เอาไว้ปักบอกทางทุกย่างผ่าน
ให้เป็นของกำนัลแห่งวันวาน
ที่วนเวียนสืบสานอยู่นานปี
0 พรั่งพร้อมเพื่อนร่วมย่างไปข้างหน้า
คือทีท่าแน่นหนักเป็นสักขี
คือบทเรียนมาตรวัดไว้บัดพลี
ไว้ขีดชี้นำเคลื่อนไม่เหมือนเดิม
0 พร้อมรับรองเคลื่อนผ่านไปด้านหน้า
คือ-ขวากฝ่าอาดูร .. อาจพูนเพิ่ม
คือ-มดเท็จคดงอ .. อาจต่อเติม
ค่อยค่อยเสริมลงสุมเพื่อคุ้มใจ
0 การณ์เผื่อขาดเผื่อเลือกดั่งเชือกฟั่น
ประนอมขวัญรมยาทุกปราศรัย
ทุกประมวลถ้วนประเมินอาจเกินนัย
ธรรมดาแห่งพิสัยจะพึงเป็น
0 จากจับยึดพฤตินัยที่ไม่เสมอ
การณ์เจอะเจอ, ต้องจริต, ร่วมคิดเห็น
ใคร่ครวญทุกภาวะแต่ละประเด็น
ย่อมอาจเข็นเร้นแฝงสำแดงตน
.
.
.
ขออนุญาตคนในภาพนะขอรับ
https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=sdayoo&month=09-2025&date=12&group=222&gblog=6