เหนื่อยที่ต้องแบกรับความรู้สึกต่างๆไว้คนเดียว

เราแค่อยากมาระบายค่ะเพราะเรื่องนี้มันเริ่มไม่ไหวแล้ว  หลายครั้งที่เราชอบร้องไห้อยู่คนเดียวเพราะไม่มีใครที่เรามั่นใจและไม่กล้าที่จะระบายความรู้สึกกับเขา  เช่น  1.เพื่อนเพราะเพื่อนกลุ่นมี่เราอยู่ฝ่ายโดนมาตั้งแต่เด็กคนเคยร้องไห้ต่อหน้าเพื่อนไปครั้งหนึ่ง  แต่มันก่ไม่ได้ช่วยอะไรเลย เพราะคนมันจะล้อก่ล้อเหมือนเดิมคนล้อคนด่าคนว่าคนพูดมัไม่จำแต่คนโดนมันจำฝังใจเลยหล่ะ  2.เรื่องคนข้างบ้าน   จริงๆเรากับข้างบ้านจำได้ว่าตั้งแต่เกิดมาคืออยู่กินด้วยกันมาตลอดไม่ร็ทำไมอยู่ดีๆเมื่อปีสองปีก่อน  ก่เหมือนจะเริ่มห่างเหินกันไปเรื่อยๆทั้งที่แต่ก่อนเคยกินข้าวด้วยกันเคยเล่นด้วยกันคุยด้วยกันหัวเราะด้วยกันตั้งแต่เกิดตลอด12ปีที่ผ่านมามันดีมากแต่กลับกันพอมาปีที่เราเริ่มร็เรื่อเริ่มเข้าใจผู้ใหญ่มากขึ้น  ทุกอย่างกลับเปลี่ยนไปเหมือนเริ่มนินทากัน แซะกันโดยที่เราไม่รู้เรื่องอะไรเลยจนถึงทุกวันนี้ก่ยังไม่รู้ว่าเรากับเขาผิดใจอะไร ทำไมมันถึงเป็นแบบนี้   3.เรื่องครอบครัว  จริงๆครอบครัวเราดีมากสอนดีทุกอย่างแต่พอน้องโตมาก็เริ่มเอาแต่ใจเกินไปเพราะตอนเด็กพ่อกับแม่เอาใจมากตามใจทุกอย่างด้วยคสามที่น้องเราน่ารัก พูดเก่ง คุยเก่งเลยมีแต่คนรักคนรู้จักแต่เรากลับกันเลยหน้าตาไม่สวย อ้วน ไม่สมส่วน ดำ เราท้อมาก พอโตมาก็เริ่มรู้มากขึ้นเริ่มรู้เริ่มครอบครัวร็ว่าครอบครัวติดหนี้หลายแสนจะขายไร่ขายที่จากนั้นยายก็มาถามเราว่า"ถ้าโตไปจะเลี้ยงยายได้มั้ย" ถึงคำแค่นี้ แต่มันทำให้เราคิดมากสุดๆ แม่บอกกับยายเราว่าเราจะไปเป็นหมอทั้งที่เราก็ยังไม่รู้ว่าเราจะทำได้มั้ย  ครอบครัวเราพร้อมส่งเราเรียนรึป่าว เราจะทำให้เขาภูมิใจได้มั้ย  แล้วถ้าเราทำพลาดเขาจะผิดหวังมั้ย  เรารู้สึกกลัว  กลัวทุกอย่างแล้ว   มันไม่เป็นอ่าที่เราคิดทุกอย่าง  มัไม่แน่นอนเราเครียดมากไม่รู้จะทำยังไง   เราพยายามเป็นคนสดใส  ต่อหน้าพื่อนเราทำตัวบ้าๆบอๆก็จริง แต่จริงๆเราก็คิดมากทุกครั้ง  ส่วนตัวรู้ว่าตัวเองเป็นคนคิดมากทำอะไรก็ไม่มั้นใจ  โดนเพื่อนล้อบ่อยจนความมั่นใจหมดลง  ความฝันก็ไม่มีเพราะไม่มีเวลาไปคิดเหมือนคนอื่นเขา   แต่เราก็คิดว่าถ้าเรารวยทุกอย่างก็น่าจะดี  ทุกอย่างน่าจะราบรื่นขึ้น  เพราะที่เราเป็นตอนนี้มันหนักสำหรับเรามาก   เราก็แค่เด็กอายุ  14-15  คนหนึ่ง  วัยรุ่นทั่วไป แต่ทำไมเราไม่เหมือนใครเขา  เราไปทำอะไรว้ทำไมชีวิตเราเจอแต่อะไรก็ไม่รู้   เพื่อนก็ไม่ค่อยสนใจ  สังคมไม่กว้าง ไม่น่าดึงดูด เรีนก็ไม่ค่อยเก่ง  จริงๆเราไม่เก่งเลยด้วยซ้ำ เครียดทุกรื่อง น้ำหนักเอย หน้าตา ความรัก เงิน ครอบครัว เพื่อน สังคม
สุดท้ายนี้เราขอขอบคุณทุกคนที่เขามาอ่านจนจบหรือไม่จบก็ตามแต่ เพราะอย่างน้อยทุกคนก็ได้รับรู้ ได้ทราบ เรื่องของเรา เราได้รบายเรื่องราวที่มันค้างคาใจมันท้อแท้ในชีวิต     เราขอให้ทุกคนเข้ามาแนะนำหนังสือเรียนหรือเทคนิคการเรียนให้เราหน่อยได้มั้ย  เราอยากได้จริงๆ เพราะทุกอย่างมันแบกมาที่เราแล้วเขาฝากความหวังไว้กับเราแล้ว  เราอยากทำให้เขาภูมิใจบ้าง  ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ