“เราหยุดเอางานมาวัดคุณค่าชีวิตมามาสักพักนึงแล้ว
แต่ยังใช้มันเป็นเครื่องมือฝึกใจ… ทุกวัน”
วัย 50+ สำหรับบางคนคือวัยปลีกตัว
สำหรับบางคนคือวัยหมดไฟ
แต่สำหรับเรามันคือ “วัยที่เริ่มเห็นว่างานไม่ใช่ชีวิต”
และไม่ใช่เวทีแข่งขันที่เราต้องชนะใครอีกต่อไป
เรายังทำงานนะ — เข้าออฟฟิศทุกวัน
ประชุม ตอบอีเมล คุมทีม จัดงบ
แต่เราทำแบบคนที่รู้ว่า…
✔️ งานคือ “เครื่องมือ” ไม่ใช่ “เครื่องวัดค่า”
✔️ งานคือเวทีฝึกวางอารมณ์ — มากกว่าเวทีแสดงความเก่ง
✔️ งานคือพื้นที่พบผู้คน — มากกว่าที่ผลิตเงินเดือน
เมื่อก่อนเราเครียดกับคำว่า “งานดี”
วันนี้เราแค่ถามว่า “มันยังตอบเป้าหมายชีวิตเราไหม?”
เราใช้เวลาว่างคิดเรื่องระบบชีวิตมากกว่าระบบงาน
เราเริ่มถามตัวเองว่า “ถ้าไม่มีตำแหน่งนี้ เรายังเป็นใคร?”
และคำตอบคือ — “เรายังเป็นคนที่มีเป้าหมายอยู่ แม้ไม่ทำงานอีกแล้ว”
การทำงานในวัย 50+
จึงไม่ใช่ภาระ
ไม่ใช่เป้าหมาย
แต่มันคือ สนามซ้อมจิตใจ
ก่อนที่เราจะเดินออกจากระบบโดยไม่แตกหัก
แล้วคุณล่ะครับ… ยังใช้ “งาน” เป็นเครื่องวัด หรือเริ่มใช้มันเป็นเครื่องมือของชีวิตแล้ว?
ขอบคุณมากๆ สำหรับทุกความเห็น/ ทุกประสบการณ์ที่ร่วมแบ่งปันนะครับ
(วัยทำงาน 50+) การทำงานไม่ใช่ทั้งชีวิต… แต่มันยังมีประโยชน์ (ในการดำรงชีวิต) อยู่.... คุณว่าไง?
แต่ยังใช้มันเป็นเครื่องมือฝึกใจ… ทุกวัน”
วัย 50+ สำหรับบางคนคือวัยปลีกตัว
สำหรับบางคนคือวัยหมดไฟ
แต่สำหรับเรามันคือ “วัยที่เริ่มเห็นว่างานไม่ใช่ชีวิต”
และไม่ใช่เวทีแข่งขันที่เราต้องชนะใครอีกต่อไป
เรายังทำงานนะ — เข้าออฟฟิศทุกวัน
ประชุม ตอบอีเมล คุมทีม จัดงบ
แต่เราทำแบบคนที่รู้ว่า…
✔️ งานคือ “เครื่องมือ” ไม่ใช่ “เครื่องวัดค่า”
✔️ งานคือเวทีฝึกวางอารมณ์ — มากกว่าเวทีแสดงความเก่ง
✔️ งานคือพื้นที่พบผู้คน — มากกว่าที่ผลิตเงินเดือน
เมื่อก่อนเราเครียดกับคำว่า “งานดี”
วันนี้เราแค่ถามว่า “มันยังตอบเป้าหมายชีวิตเราไหม?”
เราใช้เวลาว่างคิดเรื่องระบบชีวิตมากกว่าระบบงาน
เราเริ่มถามตัวเองว่า “ถ้าไม่มีตำแหน่งนี้ เรายังเป็นใคร?”
และคำตอบคือ — “เรายังเป็นคนที่มีเป้าหมายอยู่ แม้ไม่ทำงานอีกแล้ว”
การทำงานในวัย 50+
จึงไม่ใช่ภาระ
ไม่ใช่เป้าหมาย
แต่มันคือ สนามซ้อมจิตใจ
ก่อนที่เราจะเดินออกจากระบบโดยไม่แตกหัก
แล้วคุณล่ะครับ… ยังใช้ “งาน” เป็นเครื่องวัด หรือเริ่มใช้มันเป็นเครื่องมือของชีวิตแล้ว?
ขอบคุณมากๆ สำหรับทุกความเห็น/ ทุกประสบการณ์ที่ร่วมแบ่งปันนะครับ