ทำไมพ่อกับแม่ไม่เคยรักเราเลย?

คือเราอายุ14ค่ะแม่เราน่าจะ42 คือแม่เราค่อนข้างควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้เลยค่ะ แม่เราชอบคิดไปเองมากๆ วันนี้เรากลับมากเรียนพิเศษกับแฝดของเราแล้วพี่เราที่ไม่ได้กลับบ้านมานานมากๆแล้วเราอยากไปหามากๆพอถึงบ้า

ผมอยู่ในบ้านกับพ่อก็คุยกันน้อยครับ ผม 48แล้วมานั่งนึกว่าทะเลาะกับพ่อพ่ออายุกำลังจะแปดสิบแล้ว วันนี้ถึงขนาดบอกผมว่าไม่เคารพกันก็ไม่ต้องมานับถือกันต่อไป เพราะพ่อจะชอบขึ้นเสียงบ่อย พูดจาไม่ดีใส่ เอาแต

ระหว่างนั่งรอ ตำแตง คิวยาวมากๆ อ่านหนังสือพิมพ์อยู่ สักพักได้ยินเสียงผู้หญิงอายุประมาณป้าๆ คนหนึ่ง ตะคอกอะไรสักอย่างเลยเงยหน้าขึ้นมอง เห็นป้าลงจากรถสองแถว ปากก็ด่าลุงคนหนึ่ง เรานึกว่าเขาคงเบียดกันลงร

เราเป็นครอบครัวเล็กๆ พ่อ แม่ ลูก หญิง 1 ชาย 1 ชีวิตคู่ก็เหมือนจะมีความสุขดี เราแต่งไปอยู่บ้านสามี มีแม่สามีเป็นคนเลี้ยงลูกให้ เพราะเราต้องทำงาน แม่สามีเราดีมาก แทบจะทำทุกอย่างในบ้าน เราทำงานออกจากบ้าน

คือตั้งแต่่เด็กจนมาถึงอายุ19ปี ครอบครัวเราชอบเอาแต่ด่าเอาเเต่ว่าทั้งๆที่เราทำตามที่เขาบอกทุกอย่าง เราไม่เคยหนีเที่ยวอยู่เเต่บ้าน เราคอยให้เขาคลุมทุกอย่างเกี่ยวกับชีวิตเราเพราะคิดแค่ว่าเขาทำไปเพราะเป็น

คือแบบทะเลาะกับพี่ช่วงปีใหม่หรือวันสำคัญๆ  ไม่ใช่เรื่องที่ดีครับ มันทำให้พอถึงวันสำคัญที่เราทะเลาะกัน เราจะนึกถึงมัน มันทำให้ผมเเลียดวันสำคัญวันนั้นไปเลย (ทะเลาะเพราะผมมัวแต่เลือกของขวัญแต่พี่มัน

.....

"สมถะ...ก็ละกิเลสได้เหมือนกัน แต่ละได้เหมือนคนถางหญ้า ตัดแต่ต้นให้ขาด ไม่ขุดเอารากออกให้หมด... รากมัน ย่อมมีเวลางอกขึ้นมาอีก ในเมื่อฝนตกลงมา คือเห็นโทษในอารมณ์ที่มันเกิดจากอายตนะหกเหมือนกัน แต่เ