ต้องไม่มีจิต พวกรู้มากกว่าตำรา

Q:นักตำราประนามพระป่าว่า จิตเที่ยงบ้าง ,มีจิตตั้งมั่นคือมีจิตเที่ยงบ่าง เหตุมาจากอะไร A:เหตุมาจาก นักตำราทำสติ “จิตในจิต“ ไม่เป็น ทำไม่เป็นแล้วไปกล่าวหาพระป่า พระปฏิบัติ Q:แล้วความมีจิตไม

ตัวหนังสือก็เขียนไม่เหมือนกัน แต่ทำไมทั้งนักปฏิบัติ นักตำรา จึงบอกว่าเหมือนกัน เพราะเหตุผล 1.เพราะเลินเล่อ สายตาไม่ดี สะเพร่า อ่านไม่ครบทุกตัวอักษร ใจร้อน 2.เพราะไม่รู้ มันเป็นวิญญานเหมือนๆกันแหล่ะ

บริสุทธิ์หมายถึง ปราศจากอุปทาน แต่จิตเดิมแท้ หรือธาตุจิตนั้น ไม่มีอุปทานในขันธ์5 (อุปทานดับ) จิตจึงมีความสว่างไสว แต่จิตเดิมยังหลงว่า ตัวเอง สว่างไสว จึงยังมีอุปทานอยู่ไม่มากแล้ว ขยับเพียงนิดก็หลุดพ้

จิตมีดวงเดียวคือจิตเดิม จิตที่เวียตาย เวียนเกิด แต่ที่ไปเรียกวิญญานที่แล่นไปตามอายาตนว่าเป็นจิตนั้น เพราะความเข้าใจผิดของนักอ่านตำรา ตีความไม่แตก ทำให้ผิดเพี้ยนกันไปหมด ถ้าแยกออกว่าอย่างไรคือรู้จิต

เห็นจิตส่งใน >>>ตามรูการดับของจิจดวงนั้น >>>เห็นอนัตตาของจิตดวงนั้น เห็นจิตส่งนอก>>ตามรู้การดับการดับ ของจิตดวงนั้น>>>> เห็นอนัตตาของจิตดวงนั้น ทางปฎิบัติ ที่ลัด

หากแยกจิตได้ ธรรมนั้นไม่ต้องไปกล่าวให้มาก กล่าวมากก็จะงง พออ่านแล้วงง นักปฏิบัติที่ยังไปไม่ถึงไหน ก็ปรามาส พอพูดว่า ยกจิต อารมณ์ จักรวาล มิติ ขึ้นมา ก็จะถูกกล่าวหา ด้วยความไม่รู้ของ“นักภาว