เคยได้ยินแนวคิดที่ว่า ไม่ต้องรอให้พร้อมแล้วค่อยทำ ให้ทำไปทั้ง ๆ ที่ไม่พร้อมนั่นแหละ
อยากทราบว่าความพร้อมที่ว่านี้หมายถึงปัจจัยภายนอกอย่างเดียวรึเปล่า ? หรือหมายถึงสภาพจิตใจด้วย ?
ถ้าหมายถึงปัจจัยภายนอก ผมว่ามันไม่เท่าไหร่ ถ้าใจมันมา ใจมันได้ มันก็ทำได้นะ (สำคัญที่ใจ)
แต่ถ้าใจมันไม่มา ใจมันไม่ได้... มันจะไหวหรือ !? วิดพื้นจากที่เคยวิดได้ มีเรี่ยวแรง พอใจมันขี้เกียจขี้คร้านขึ้นมาหรือใจมันตก มันวิดไม่ไหวกันเลย
หรือในกรณี ทำงานที่ต้องใช้การคำนวณ, ใช้ความละเอียดปราณีต เกรงว่าจะทำไม่ได้เลย เดี๋ยวคิดผิด คำนวณผิด งานเจ๊ง งานหยาบ เสียหายหมด
อย่างนี้มันต้องรอให้ใจพร้อมก่อนรึเปล่าน่ะสิ ??
...
อยากทราบความเห็นท่านอื่น ๆ ครับ ขอบคุณครับ
"ไม่ต้องรอให้พร้อม ทำไปเลย" (แล้วถ้าใจมันไม่พร้อมล่ะ ?)
อยากทราบว่าความพร้อมที่ว่านี้หมายถึงปัจจัยภายนอกอย่างเดียวรึเปล่า ? หรือหมายถึงสภาพจิตใจด้วย ?
ถ้าหมายถึงปัจจัยภายนอก ผมว่ามันไม่เท่าไหร่ ถ้าใจมันมา ใจมันได้ มันก็ทำได้นะ (สำคัญที่ใจ)
แต่ถ้าใจมันไม่มา ใจมันไม่ได้... มันจะไหวหรือ !? วิดพื้นจากที่เคยวิดได้ มีเรี่ยวแรง พอใจมันขี้เกียจขี้คร้านขึ้นมาหรือใจมันตก มันวิดไม่ไหวกันเลย
หรือในกรณี ทำงานที่ต้องใช้การคำนวณ, ใช้ความละเอียดปราณีต เกรงว่าจะทำไม่ได้เลย เดี๋ยวคิดผิด คำนวณผิด งานเจ๊ง งานหยาบ เสียหายหมด
อย่างนี้มันต้องรอให้ใจพร้อมก่อนรึเปล่าน่ะสิ ??
...
อยากทราบความเห็นท่านอื่น ๆ ครับ ขอบคุณครับ