แม่ที่ไม่เคยมองว่าเราดี

สวัสดีค่ะทุกคน ถ้าให้เล่าตั้งแต่แรกเรื่องมันยาว งั้นคร่าวๆนะคะ คือเราเป็นคนนึงที่ไม่ชอบทำงานมากๆชอบขายของและชอบเป็นนายตัวเองค่ะ แต่ด้วยความที่เราทำงายไม่ทนเลยไม่มีเงินมาลงทุน เราเลยตัดสินใจขอยืมเงินคุณยายของเราค่ะ เพื่อจะเอาเงินไปลงทุนสิ่งที่เราลงทุนไปคือของกินค่ะมีตลาดแลนด์มาคเปิดใหม่แถวบ้านส่วนตัวคิดว่าทำเลและการทำตลาดดีค่ะเรามั่นใจว่าเราขายดีแน่นอน เราเลยปรึกษาแม่ค่ะเรื่องขายของ มาพูดถึงแม่ก่อนค่ะแม่ไม่เคยสนับสนุนเราสักเรื่องค่ะแม่อยากให้เราทำงานมากกว่าขายของเพราะแม่เรายึดติดค่ะว่าการขายของมันไม่ดีเท่าการทำงาน แต่เราปฏิเสธการที่จะทานค่ะเราอยากทำในสิ่งที่เราอยากทำเพราะเราคิดว่าเราทำมันได้ดี มาต่อเรื่องขายของค่ะ เราจะขายเครปค่ะที่ขายเครปเพราะแม่ทำเป็นงานอดิเรกค่ะเลิกงานมาแล้วขายเราเลยคิดว่าเครปนี่แหละต่อยอดจากแม่แล้วกันเลยจะขายค่ะ พอเราคุยเรื่องนี้กับแม่ทีไรคำตอบที่ได้กลับมาคือ ถ้าภายใน3เดือนขายไม่ดีกลับไปทำงานส่ะ นี่คือครั้งแรกที่คุยเรื่องขายของกับคำตอบแรกที่ได้ยินค่ะ ครั้งที่2หลังจากเราไปจองล็อค แม่พูดว่าพอวันขายจริงเดี๋ยวก็เป็นกูที่ทำคงยืนเฉยๆไม่ได้ทำไร นี่คือคำพูดหลังจากเราไปจองล็อคค่ะ และครั้งที่ 3 เราคุยกับแม่ว่าเราจะทำแบบนี้แบบนั้นในความคิดเราคือไหนๆเรายืมเงินคุณยายมาแล้วเราอยากทำให้มันดีเราอยากต่อยอดไปเรื่อยๆ เราคิดไว้หมดเลยค่ะว่าจะตกแต่งร้านหรือเพิ่มเมนูอะไรเข้าไปบ้างพอเราบอกแม่ว่าเราคิดจะทำอะไร คำตอบของแม่คือ อย่าไปคิดอะไรขนาดนั้นตลาดจะมีคนเดิมไหม เราเลยบอกแม่ไปว่าเราคิดไว้หมดแล้วจะทำอะไร เขาตอบเราว่า อย่ามาเถียงกู กูขายของมาก่อนกูรู้ดี อย่ามาทำเป็นเก่งกว่ากู เราเสียความรู้สึกและบั่นทอนเราที่สุดเลยค่ะ เราไม่ได้เถียงและไม่ได้เก่งไปกว่าเขาเราแค่คิดว่าเราลงทุนแล้วอยากทำให้มันดีตั้งแต่ตอนแรกในลูกค้าประทับใจเขาจะได้กลับมาซื้อของเราอีก เราคิดแตกต่างค่ะ แต่แม่ยึดติดและเอาตัวเองเป็นที่ตั้ง เราไม่อยากขายแล้วค่ะมันบั่นทอนเรามากๆเลย เราควรทำยังไงดีค่ะ