23.00 น. ผมจรดนิ้วมือลงไปบนแป้นพิมพ์และเริ่มต้นบทความนี้ ด้วยความรู้สึกที่แสนจะอิ่มเอมหัวใจ ไม่น่าเชื่อเลยว่า ซีรีส์เพียงเรื่องเดียว จะพาเรามาได้ไกลขนาดนี้ บางครั้งก็มีความสุขแทบจะบ้าตาย บางครั้งก็ร้องไห้เสียใจเพราะเจ็บปวดแทนตัวละคร แต่บางครั้งก็เผลอยิ้มออกมาอย่างโล่งใจเมื่อทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดี

แต่ละช่วงเวลาที่ใช้ไปกับการดูซีรีส์เรื่อง Hometown ChaChaCha ผมจึงรู้สึกราวกับว่า ตัวเองได้รับการอนุญาตให้พักผ่อน และดื่มด่ำไปกับความงดงามที่แฝงไว้ในบทพูด ตลอดจนเหตุการณ์วุ่นวายที่เกิดขึ้นทุกสัปดาห์ใน "กงจิน"

จริงอยู่ที่ "ความตาย" เป็นเรื่องแสนเศร้า ยิ่งเกิดกับคนที่เรารักและสนิทใจ ความเจ็บปวดยิ่งทวีคูณขึ้นอีกเท่าตัว แต่ในมุมหนึ่ง "ความตาย" คือการเปิดพื้นที่ให้คนรุ่นหลังเรียนรู้ผ่านชีวิตของคนรุ่นก่อน และตระหนักถึงคุณค่าของชีวิตที่ตัวเองได้รับ เช่นเดียวกันกับ บรรยากาศในพิธีเคารพศพของ"คุณยายกัมรี" ที่จัดขึ้นท่ามกลางเสียงของผู้คนใน "กงจิน" ที่หัวเราะ พูดคุยกันอย่างสนุกสนาน พวกเขาไม่ได้กำลังฉลอง แต่กำลังมีความสุขกันให้เต็มที่เหมือนกับที่คุณยายกัมรี อยากเห็นทุกคนมีความสุขในงานเลี้ยงใหญ่ครั้งสุดท้ายของคุณยาย

และนี่คือสิ่งที่ซีรีส์เน้นย้ำกับเรามากที่สุดใน EP นี้ เกี่ยวกับชีวิตคู่ และการประคับประคองความรัก ตัวอย่างหนึ่งที่ชัดเจน คือ ฉากการสนทนาระหว่าง แม่เลี้ยง กับฮเยจิน ที่กรุงโซล ในฉากนั้น แม่เลี้ยงของฮเยจิน เล่าย้อนความถึงครั้งแรกที่ต้องเจอหน้า ฮเยจิน ว่า เธอตื่นเต้นมาก แต่แค่การได้ยินคำชมจากปากของ ฮเยจิน ว่ามันฝรั่งตุ๋นอร่อยมาก แค่นั้นก็รู้สึกอบอุ่นแล้ว และคิดไปถึงอนาคตของเราสามคนที่จะมีร่วมกันในฐานะครอบครัว

หลังจบการสนทนานั้น ฮเยจิน ที่เดินทางกลับมายัง กงจิน ก็กลับมาพร้อมกับความปรารถนาที่จะแต่งงานกับ หัวหน้าฮง เธอนัดหัวหน้าฮงให้ออกมาเจอกันที่ชายหาด 

ชายหาดที่โชคชะตา และคลื่นทะเลซัดให้ทั้งคู่มาเจอกัน และเดินทางมาถึงจุดนี้ แต่แล้ว ฮเยจิน ก็พบความจริงว่า หัวหน้าฮง ตั้งใจจะขอเธอแต่งงานวันนี้เหมือนกัน ฉากการขอแต่งงานที่ควรจะมาจากฝั่งใดฝั่งหนึ่ง จึงกลายเป็นการวิ่งผลัด ที่ฮเยจิน ยอมเป็นไม้แรก และส่งต่อไม้ที่สองให้ หัวหน้าฮง เป็นการเข้าเส้นชัย

สิ่งหนึ่งที่ผมชอบจากฉากขอแต่งงานนั้น คือ มุมมองที่ทั้งคู่มีต่อเหตุการณ์ที่ชายหาดวันนั้น ถึงจะดูแตกต่างกันแค่ไหน แต่มันก็ทำให้พวกเขาได้เริ่มเรียนรู้ซึ่งกันและกัน ฮเยจิน ได้พบกับผู้ชายที่ทำทุกอย่างใน กงจิน ส่วนเขาก็ได้พบและตกหลุมรักผู้หญิงที่นั่งทำหน้าเศร้าอยู่คนเดียววันนั้นเช่นกัน

"รองเท้า" กลายเป็นสัญลักษณ์ที่ถูกหยิบมาใช้งานอีกครั้ง ไม่ว่าจะเรื่องดี หรือเรื่องร้าย แต่สำหรับ EP นี้ รองเท้ากลายเป็นสัญลักษณ์ของการอยู่ด้วยกันไปตลอดชีวิต 

"ฉันอยากให้รองเท้าของเรา วางอยู่ข้างกัน หน้าประตูบ้านไปตลอด ไม่โดดเดี่ยว" นั่นคือคำขอแต่งงานของ ฮเยจิน

และนี่คือการตอบกลับตามแบบฉบับของ หัวหน้าฮง

"เรามาวางรองเท้าสองคู่ที่หน้าประตูบ้าน วางแปรงสีฟันสองด้ามในห้องน้ำ
วางผ้ากันเปื้อนสองผืนไว้ที่ห้องครัว มาวางทุกอย่างเป็นคู่กันนะ แล้วมาใช้ชีวิตวันนี้ วันพรุ่งนี้ และทุกช่วงเวลาในบ้านหลังนั้นกับผมนะ"