RECAP : Hometown Cha-Cha-Cha Ep.10 By Nottchakun [ Spoil Alert ]

ไม่รู้ใครเป็นเหมือนผมบ้างไหม ตั้งแต่เริ่มดูซีรีส์เรื่อง Hometown ChaChaCha ผมรู้สึกว่า เสียงฝน เสียงคลื่นลม และเสียงนกทะเล เสียงเพลงของซีรีส์เรื่องนี้จะดังขึ้นมาในหัวทันที พร้อมกับรอยยิ้ม และมิตรภาพที่ผู้คนใน "กงจิน" หยิบยื่นให้กัน หมู่บ้านที่คนเรียกว่า "ชนบท" แต่กลับกลายเป็นเมืองที่เต็มไปด้วยความมหัศจรรย์เหมือนในเทพนิยาย

วันนี้ ซีรีส์เรื่อง Hometown ChaChaCha EP.10 ไม่ได้แค่ทำให้ผมยิ้มไม่หยุด จนรู้สึกว่าคืนนี้ต้องนอนหลับไปอย่างสบายใจ แต่ซีรีส์เรื่องนี้ ยังทำให้เราเห็นว่า บนโลกที่เต็มไปด้วยการแข่งขันนี้ ไม่ว่าเราจะแตกต่างกันมากแค่ไหน แต่ความรัก จะทลายขีดจำกัดนั้นลงได้เสมอ เหมือนกับเส้นทางความรักของ ฮเยจิน กับ ดูชิก ที่ดูจะแตกต่างกันไปแทบจะทุกอย่าง คนหนึ่งหวงแหนความเป็นส่วนตัวมากซะจนจนใครๆก็คิดว่าคนอย่างเธอไม่มีทางที่เหมาะกับเมืองเล็กๆอย่าง กงจิน แน่นอน แต่ในสายตาของคนที่เป็นทั้งฮีโร่ เป็นทั้งผู้พิทักษ์ของชุมชนเล็กๆแห่งนี้ เขากลับเป็นเพียงคนเดียวที่เชื่อว่า สักวันหนึ่งผู้หญิงคนนี้ต้องเหมาะกับที่นี่อย่างแน่นอน


"รองเท้า" กลายเป็นหนึ่งในสัญลักษณ์ที่ถูกหยิบยกมากล่าวถึงมากที่สุดใน EP นี้ ซึ่งถ้าเราลองมองย้อนกลับไปถึงจุดเริ่มต้นของเรื่องราวกันให้ดีๆ สิ่งที่นำพาทั้งคู่มาเจอกัน ก็เป็นเพราะรองเท้าของ ฮเยจิน นี่แหละ ที่ถูกน้ำทะเลพัดไปเจอกับ หัวหน้าฮง ของพวกเรา


"รองเท้า" ที่เด็กผู้ชายคนหนึ่งเคยได้รับมันเป็นของขวัญจากคุณปู่ที่เขารัก แต่เพราะการใส่มันออกไปข้างนอกเพื่อเชียร์ฟุตบอล ทำให้เขาโทษตัวเองมาตลอดว่าเป็นคนทำให้ปู่ต้องตาย

"รองเท้า" ที่ผู้หญิงคนหนึ่ง ตัดสินใจซื้อเพื่อเป็นรางวัลให้กับตัวเอง ถึงแม้จะต้องแลกมากับเงินที่หามาได้อย่างยากลำบาก แต่มันก็เป็นความสุขที่ได้ทำอะไรเพื่อตัวเองบ้าง หลังจากที่ไม่เคยให้รางวัลกับตัวเองเลย

ดูเหมือนจะจริงอย่างที่ ซองฮยอน พูดไว้กับฮเยจิน วันนั้น "ทุกอย่างมันยากตอนแรกทั้งนั้นแหละ ไม่ว่ารองเท้า หรือความสัมพันธ์" ครั้งแรกที่สวมใส่อาจจะรู้สึกไม่สบายอยู่บ้าง แต่ถ้ามันเป็นถูกสร้างมาเพื่อเป็นรองเท้าของเรา เราจะสวมใส่มันได้อย่างสบายใจ นี่แหละครับ สิ่งที่ผมสัมผัสได้ตลอดเวลาที่ดู EP.10 ของซีรีส์เรื่องนี้

Recap ในค่ำคืนนี้ ผมจึงขอเริ่มต้นด้วยฉากประทับใจที่บ้านของหัวหน้าฮง นี่เป็นรอบที่ 3 แล้ว ที่ฮเยจิน มาที่บ้านของเขา โดยที่ไม่ต้องกล่าวขออนุญาต เธอทำตัวแบบสบายใจราวกับว่าบ้านหลังนี้เป็นบ้านของเธอด้วยเหมือนกัน ตลอดเวลาที่อยู่ในบ้านหลังนี้ เราจะเห็นว่า ฮเยจิน ติดหัวหน้าฮงมากจริงๆ ถึงขนาดที่ต่อให้เข้าไปส่งในห้องนอน ก็ไม่ยอมปล่อยชายเสื้อ จนหัวหน้าฮง ต้องพาออกมานอนข้างนอก แล้วอ่านหนังสือที่มีเรื่อง "ยามเฝ้าประตู" ให้ฟังอยู่ข้างๆ เนื้อความในหนังสือนั้นเขียนไว้ว่า


"...อยู่ตรงนี้ไม่ได้นะครับ การพูดแบบนั้นคืองานของผม การปฏิเสธเป้าหมายของคุณ คืองานของผม การปฏิเสธคุณในวันต่อมา ก็คืองานของผม การเฝ้ารอคุณในวันต่อมาเพื่อจะปฏิเสธคุณ ก็คืองานของผม การตกหลุมรักคุณ ขณะที่เฝ้ารอคุณในวันต่อมา ก็คืองานของผม..."  สำหรับยามเฝ้าประตู ที่เพิ่งเอาตัวเข้าไปรับมีดแทน ฮเยจิน การตกหลุมรักผู้หญิงคนนี้ ดูจะเป็นสิ่งหัวหน้าฮงถนัดมากที่สุดเลยก็ว่าได้
แต่ความสัมพันธ์ไม่ได้มีแค่เรื่องราวในปัจจุบันเสมอไป เมื่อคนในอดีตอย่าง ซองฮยอน อยากสานต่อสิ่งที่เริ่มไว้ให้เสร็จสิ้นบ้างเหมือนกัน หลังจากที่สายไปมาตลอด 14 ปี เขาตัดสินใจสารภาพรักกับ ฮเยจิน ที่เพิ่งกลับมาจากพิธีไหว้คุณปู่ ของหัวหน้าฮง ในฉากนั้น เราจะเห็นได้ชัดเจนเลยว่า มันเป็นบทสนทนาที่มีแค่ ซองฮยอน ฝ่ายเดียวจริงๆ ฮเยจิน ไม่ได้สับสนกับสิ่งที่ตัวเองได้ยินเลย เพราะลึกๆแล้วเธอรู้ดีว่าตัวเองรักใคร สิ่งเดียวที่ยังทำให้ไม่กล้าสารภาพออกไป คือ ความต่างกันที่มากเกินไป และบรรทัดฐานของสังคมเมืองใหญ่ที่บอกว่าเธอกับหัวหน้าฮงไม่เหมาะสมกัน
เหตุการณ์ทั้งหมดนี้ ทำให้ฮเยจิน ต้องชวนมีซอน ออกมาจาก กงจิน เพื่อเคลียร์ความรู้สึกตัวเอง บอกเลยว่าตรงนี้แหละ ที่บทบิ้วท์เราหนักมาก ไม่ว่าจะฉากมองดูล็อบสเตอร์แล้วนึกถึงตอนที่ตัวเองแกะปูหิมะให้หัวหน้าฮงที่บ้านจนเนื้อปูกระเด็นไปติดแก้มหัวหน้าฮง หรือตอนที่ยืนตากฝน แล้วนึกถึงคำพูดของหัวหน้าฮง นึกถึงเรื่องราวต่างๆที่เผชิญมาด้วยกันตั้งแต่วันแรกที่เธอตัดสินใจใช้ชีวิตอยู่ที่ "กงจิน"

"ยินดีด้วยนะที่อัปเลเวลแล้ว" มีซอน ตะโกนบอกกับเพื่อนไปแบบนั้น หลังจากที่ ฮเยจิน บอกว่า ต้องกลับไปที่ กงจิน ตอนนี้เลย  อีกครั้งที่ "รองเท้า" และ "การเปียกฝน" พาให้ฮเยจิน เดินทางกลับมาที่ กงจิน เพื่อสารภาพทุกอย่างในใจกับหัวหน้าฮงของเธอ


"...ฉันชอบคุณ ชอบหัวหน้าฮง ฉันเป็นคนประเภทที่วางแผนชีวิตตัวเองล่วงหน้าถึงอายุ 99 ปี เลยล่ะ เป็นพวกรักความป็นส่วนตัวที่ไม่ชอบให้ใครมาล้ำเส้น ชอบรองเท้าราคาแพงๆ ตรงข้ามกับหัวหน้าฮงสุดขั้วเลยใช่ไหม ทั้งกรุ๊ปเลือดและบุคลิกภาพของเรา คงไม่มีอะไรที่เข้ากันได้เลยมั้ง เราสองคนคงจะต่างกันมาก เหมือนเพนกวิ้นที่กินเคย กับหมีขาวที่จับสิงโตทะเลกิน แต่ฉันไม่สนเรื่องพวกนั้นแล้ว ฉันชอบหัวหน้าฮง..." 
นี่คือประโยคสารภาพรัก ที่ออกมาจากปากของ ฮเยจิน ใน EP นี้ และหลังจากที่รอคอยกันมาอย่างยาวนาน เราก็ได้เห็นคิสซีนที่โคตรฟินจากหัวหน้าฮงแล้วจริงๆ ในที่สุด เด็กผู้หญิงที่ยิ้มเพราะเด็กผู้ชายในวันนั้น ก็ได้รับความรักกลับไป ต้องขอบคุณคำอธิษฐานของคุณปู่ในวันนั้นเลยนะครับ ที่ไม่ขออะไรเพื่อตัวเองเลย คุณปู่ขอแค่ ถ้าวันไหน ดูชิก ของคุณปู่ ต้องเหลือตัวคนเดียว คุณปู่ขอให้ฟ้าช่วยส่งคนดีๆมาอยู่เคียงข้างหลานชายคนนี้ เพื่อที่เขาจะได้ไม่ต้องเหงาอยู่คนเดียวบนโลกใบนี้


ประโยคโดนใจประจำ EP ขอยกให้กับคุณยายกัมรี ทีดูออกว่า หัวหน้าฮง รู้สึกอะไรกับ ฮเยจิน เธอเลยสอนเด็กจอมซนที่เห็นมาตั้งแต่ยังเล็กว่า

"...ดูชิก ชีวิตคนเราอาจจะดูเหมือนยืนยาว แต่พออยู่ไปอยู่มามันสั้นมากนะ สลัดความคิดไร้สาระไปให้ไกล แล้วซื่อตรงต่อตัวเองเถอะนะ..."



แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่