"แม่" แบบคุณกัมรี ที่ประหยัดเงินทุกบาททุกสตางค์ เพียงหวังให้เงินนั้นส่งต่อไปถึงลูกหลาน คิดถึงพวกเขาเสมอ แม้พวกเขาจะไม่นึกถึง

"แม่" แบบ โจนัมซุก ที่ยังคงคิดถึงลูกสาวที่จากไปก่อนวัยอันควรทุกวินาที และทำทุกอย่างเพื่อรำลึกถึงนางฟ้าตัวน้อยของเธอ

และ "แม่" แบบ ยุนกยอล ที่เสียสละชีวิตในวัยสาว ให้กำเนิดลูกถึงสองคน โบรา และเจ้าเมล็ดข้าวที่เพิ่งลืมตาดูโลก แม้ว่าการทำแบบนั้น จะต้องเจ็บปวดเหมือนร่างกายแทบจะขาดออกจากกันก็ตาม

EP.13 ในซีรีส์เรื่อง HometownChaChaCha นอกจากจะเป็นตอนที่พาเราไปสู่รอยต่อความสัมพันธ์ของ ฮเยจิน กับหัวหน้าฮงแล้ว ยังเป็นตอนที่ถ่ายทอดเรื่องราวความเจ็บปวด ความเข้มแข็ง และความใส่ใจของผู้หญิงด้วย

จุดเริ่มต้นของเรื่องราวใน EP นี้ เริ่มต้นที่วันเกิดของหัวหน้าฮง และเริ่มต้นด้วยความพยายามของฮเยจินที่อยากลุกขึ้นมาเตรียมซุปสาหร่ายให้แฟนของเธอได้กิน แต่ก็เหมือนในวันครบรอบวันตายของคุณปู่ ชาวบ้านต่างก็มารวมตัวกันที่บ้านของเขา เสมือนว่าเป็นงานประจำปีที่มีเพียงหนึ่งครั้ง แต่ด้วยความช่วยเหลือของ ฮวาจอง ที่เข้าใจความรู้สึกของคนรักอยากอยู่กันตามลำพัง ชาวบ้านที่รวมตัวกันก็ทยอยกลับไปเปิดทางให้ ฮเยจิน ได้อวดฝีมือทำซุปสาหร่ายของเธอ

“อร่อยมาก ใช้ได้เลยนะเนี่ย” เขาเอ่ยชมฝีมือของแฟนสาว ทั้งที่ความจริงรสชาติมันเค็มอย่างที่ มีซอน บอกจริงๆ แต่ถ้ามันคือความตั้งใจจริงของ ฮเยจิน เขาก็ไม่อยากทำลายความภูมิใจของเธอ ในทางตรงกันข้าม เขายิ่งทำให้เธอภูมิใจขึ้นด้วยการบอกว่าเขากำลังหมักเหล้าไว้ให้กับ ฮเยจิน แต่อีก 1 ปีนะ รสชาติถึงจะดี ฮเยจิน ดีใจมากจนต้องติดป้ายชื่อไว้ แต่คำว่า 1 ปี ที่หัวหน้าฮงพูดออกมา มีความหมายสำหรับเธอมากกว่าแค่การรอรสชาติของเหล้าเข้าที่

“หนึ่งปีต่อจากนี้จะเป็นยังไงนะ…” คำถามนี้ของ ฮเยจิน ไม่ได้หมายถึงเหล้า แต่หมายถึงความสัมพันธ์ของเธอกับหัวหน้าฮง แต่คำตอบที่เธอคาดหวังไม่ได้ถูกพูดออกมา

ฉากหนึ่งใน EP.13 ที่ทำให้รู้สึกว่าหัวหน้าฮง แสดงออกว่าอึดอัดแบบชัดเจนมาก คือ ฉากที่ฮเยจิน พูดถึงเรื่องที่เขาจบจากมหาวิทยาลัยโซล จนมันนำมาสู่คำถามจากเพื่อนของ ฮเยจิน ที่อยากรู้ว่าเขาทำงานอะไร

หนึ่งคำถามที่ตอกย้ำความจริงตรงหน้าของ ฮเยจิน ผู้ชายที่เธอกำลังคบอยู่ตอนนี้ มีเธออยู่ในอนาคตของเขาบ้างไหมนะ? คำว่า “แต่งงาน” เคยอยู่ในความคิดของเขาบ้างไหมนะ?

ในที่สุด ฮเยจิน ก็ได้คำตอบหลังจากพยายามคาดเดาอยู่นานว่าชีวิตที่หายไป 5 ปี ของหัวหน้าฮงทำอะไรมา เขาบอกเธอว่า ผมเป็นแค่พนักงานบริษัทธรรมดาๆ แค่คนเดินดินทั่วไป ไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น แต่สำหรับฮเยจิน มันยังไม่เพียงพอ เพราะหัวหน้าฮงรู้จักทุกมุมในชีวิตของเธอ แต่เธอไม่รู้จักมุมอื่นในชีวิตของเขาเลยแม้แต่นิดเดียว เธอยังคงเห็นแค่ภาพของผู้ชายหลากหลายความสามารถ ยิ้มเก่ง เป็นที่รักของผู้คน ที่ใช้ชีวิตแบบไม่คิดอะไรไปวันๆอยู่ดี

และนี่คือจุดที่ซีรีส์พาเราไปดูคู่เปรียบเทียบอย่าง อึนชอล กับ มีซอน ที่เพิ่งกลับมาจากการไปเดตครั้งแรก ในฉากนั้น หลังจากที่ มีซอน รู้ว่าทุกอย่างที่เธอทำมาทั้งวัน อึนชอล พยายามมากที่จะวางแผน และหาร้านที่ดีที่สุด หนังที่น่าดูที่สุดเพื่อให้เธอไม่ผิดหวังในตัวเขา แต่คำแนะนำที่ มีซอน ให้ไว้กับ อึชอล น่ารักมาก เธอบอกว่า

หลังจบคำแนะนำนั้น อึนชอล ก็ข้ามขั้นตอนจากจับมือไปกอดเธอแทน จริงอย่างที่ มีซอน บอกไว้ ความรักไม่จำเป็นต้องมีคู่มือ เพราะชีวิตคู่คือการเรียนรู้ เจ็บปวด และเช้าใจซึ่งกันและกัน เหมือนกับอีกสองคู่ ที่โดดเด่นใน EP นี้เช่นเดียวกัน

คู่แรก คือ คุณฮวาจอง กับ ผู้ใหญ่บ้านอดีตสามีของเธอ ที่เราได้รู้สาเหตุของการหย่าร้างไปแล้วในสัปดาห์ที่ผ่านมา ซีรีส์พาเราย้อนกลับไปยังฉาก ที่จับสลากหาคนไปเข้าฉากรายการ และชื่อสุดท้ายที่ถูกประกาศ คือ ชื่อของผู้ใหญ่บ้าน ในฉากนั้น ฮวาจอง ทำท่าขยำชื่อนั้นทิ้งอย่างขัดใจ แต่เราต่างก็รู้ดีว่า ชื่อที่เธอขยำทิ้งนั้นคือชื่อของเธอเอง การค้นพบความจริงนั้น ยิ่งทำให้ความรู้สึกผิด และเสียใจของเขาเพิ่มมากขึ้น ยามที่เธอหลับเขาเลยแอบไปล้างจานให้ ยามที่พายุไต้ฝุ่นเข้า เขาก็อ้างว่ามาหาลูก เพื่อช่วยเธอป้องกันพายุ ทุกการกระทำนั้น เธอมองออก และจำได้ โดยเฉพาะการล้างจานที่โคตรจะไม่เรียบร้อยของอดีตสามี สำหรับผู้ใหญ่บ้าน เขาอาจจะรู้สึกว่าทำเท่าไหร่ก็ชดใช้ความงี่เง่าของตัวเองไม่พอ แต่สำหรับ ฮวาจอง สิ่งที่เธอรอคอย อาจเป็นแค่คำขอโทษที่เรียบง่าย เพื่อเริ่มต้นใหม่แค่นั้นเอง

สำหรับคู่ที่สอง ก็คือ ยุนกยอง และกึมชอล แม่และพ่อของ โบรา ใน EP นี้ เราเพิ่งรู้ถึงความเด็ดเดี่ยวของ ยุนกยอง ที่เป็นคนขอกึมชอลแต่งงานหลังจากรู้ว่าตั้งท้อง โบรา ข้อมูลนั้น ทำให้ฉากที่ ยุนกยอง คุยกับ ฮเยจิน ว่าอิจฉาที่เธอได้ทำอะไรตามใจ มีความหมายลึกซึ้งมากขึ้น เพราะเธอหวนนึกถึงชีวิตของตัวเอง ที่ต้องเป็นแม่คนตั้งแต่ยังสาว ต้องละทิ้งความฝัน และความสบาย เพื่อเลี้ยงคนๆหนึ่งให้เติบโตมาอย่างดี แต่นี่แหละ คือ ความสุดยอดที่ ฮเยจิน ยอมยกนิ้วให้ เพราะคำว่าแม่สำหรับเธอมีความหมายยิ่งใหญ่มาก และคำๆนั้น ยิ่งมีความหมายมากขึ้น เมื่อเธอกลายเป็นคนที่ทำคลอดให้กับ แม่ของโบรา ที่บ้านของเธอ การได้เห็นภาพที่ กึมชอล มาอยู่เคียงข้าง ยุนกยอง ในวินาทีที่เธอเจ็บปวดที่สุดในชีวิต และเข้าใจสิ่งที่ภรรยาของเขาต้องอดทน ได้เห็นหัวหน้าฮง อุ้มเจ้าเมล็ดข้าวไว้ในอ้อมแขน พร้อมกับคำพูดที่แสนอบอุ่นว่า “ยินดีต้อนรับสู่โลกใบนี้นะ” เป็นภาพที่ทำให้เธอนึกไปถึงทุกก้าวเดินในอนาคตที่เธอกับหัวหน้าฮง จะมีร่วมกัน

แต่อนาคตสำหรับหัวหน้าฮง ไม่ได้มีไว้เพื่อคิดถึงเรื่องแบบนั้นเลย “การจากลา” ยังคงเป็นสิ่งที่เขาหวาดกลัวเมื่อต้องนึกถึงเสมอ เมื่อต้องรับมือกับคำถามที่ว่า เคยคิดไหมว่าอยากมีลูกกี่คน ลูกชายคนแรก หรือมีลูกสาว เขากลับไม่มีคำตอบนั้นให้กับ ฮเยจิน เลย จนเธอต้องพูดคำนี้ออกมา

ใช่แล้ว เธอไม่มีทางรู้หรอก เพราะแม้แต่เขาเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองเป็นคนยังไง