ปกติเรานั่งสมาธิไม่เคยได้เกิน 5 นาทีค่ะ จิตฟุ้งซ่านตลอด มีลองเริ่มใหม่เมื่อคืนทำได้ครึ่งชม.
เมื่อเช้าก็ลองนั่งในบ้านในขณะที่มีเสียงรบกวนจากเครื่องจักรนอกบ้านตลอด ตอนนั้นกำหนดลมหายใจที่พุธโธค่ะ

ตอนแรกลมหายใจกับการกำหนดจิตไม่เข้ากันจนภายหลังเราไม่ได้สนใจจู่ๆก็เข้ากันเอง เราเพ่งจิตพยายามนึกถึงองค์พระแต่รอบนี้นึกไม่ค่อยออกจึงเพ่งที่หน้าผากระหว่างคิ้วเป็นดวงแก้วแทน จิตมีฟุ้งซ่านแว่บเข้ามาออกไปเข้ามาออกไปเป็นระยะ บางช่วงก็สงบ
ทีนี้นั่งไปสักพักความรู้สึกบนใบหน้าหายไปเหมือนไม่มีอวัยวะ แต่หลังศีรษะยังคงมี ต่อมาแขนและมือเหมือนหายไปแต่ไม่ได้มีอาการชานะคะ
จิตเรารู้ตลอดว่ามันหายไปแต่ไม่รู้ว่าเราปฏิบัติถูกไหมเลยรีบลืมตา ทีนี้รู้สึกวูบค่ะมึนหน่อยๆ  นึกถึงพระรูปนึงลงคลิปสอนว่าอย่าออกจากสมาธิทันที ต้องค่อยๆออก เราจึงค่อยแผ่ส่วนบุญแก่เทวดา ฯลฯ
แปลกใจที่คราวนี้ทั้งเมื่อคนและเช้านี้เรานั่งได้ครึ่งชั่วโมงโดยไม่รู้สึกเจ็บปวดร่างกายใดๆ เกี่ยวกับที่เรากำหนดจิตอัญเชิญพระพุทธองค์และเทวดาเพื่ออนุโทนาบุญก่อนนั่งไหมคะ

อยากขอคำแนะนำค่ะว่าทำถูกไหม และสภาพที่เราเจอคืออะไร
ขอบคุณค่ะ