แม่ห้ามทุกอย่าจนรู้สึกเหมือนโดนกักขัง ไม่มีโอกาสใช้ชีวิตอย่างตัวเองตั้งใจ

นี่เป็นกระทู้เเรกของเรานะคะ เนื่องด้วยอยากระบายมากๆ เราเหนื่อยเราท้อเหลือเกิน เกินจะเก็บไว้คนเดียว เราไม่รู้ว่ามีครอบครัวไหนเป็นเหมือนเรามั้ย เราขออนุญาติเล่าหรือระบายนะคะ คือเราเป็รเด็กผู้หญิงธรรมดาคนนึง เสียใจเป็น มีความรู้สึก คิดเองได้ ตัดสินใจได้ ไม่เคยเกเรเหลวไหลเลยสักครั้ง แม่ของเรารักเรามากๆเลยค่ะ มากจนเรารู้สึกอึกอัด รัดแน่นเกินไป เราเข้าใจความ
รักของแม่นะคะ รู้ดีว่าเขารักเรามาก แต่มันเกินไปสำหรับเราค่ะ เราอายุ22 เรียนปี4 มีความฝันมีเป้าหมายเหมือนคนทั่วไป แม่ของเราเป็นคนหวงเรามาก เราไม่ได้ตัดสินใจอะไรเองอยู่บ่อยครั้ง เราต้องตามใจแม่ตลอดทั้งที่มันไม่ใช่สิ่งที่เราต้องการ เราอยู่แต่บ้านมา 22 ปีเลยค่ะ ไม่เคยออกสังสรรค์กับเพื่อน ไม่เคยได้ออกไปเที่ยวไหน ห้างคนเดียวก็ไม่เคยไป ไปไหนต้องมีแม่ไปด้วยตลอด จนบางทีเราคิดว่า แม่ติดเราเกินไปมั้ย เราไม่เคยได้ไปเที่ยวไหนกับเพื่อน คนรัก หรือใครเลยจริงๆนะคะ แม้แต่ตอนทำงานกลุ่ม ยากมากค่ะมี่จะทำงานกลุ่มกับเพื่อนนอกสถานที่ เรารู้สึกอึดอัด ถูกบีบอยู่ในกรงเล็กๆ เราอยากมีอนาคตสดใส ทำตามสิ่งที่รักที่ฝัน อยากสำเร็จ อยากดูแลพ่อแม่ได้ แต่เราไม่มีโอกาสจะไปเจอผู้คน บางครั้งโอกาสดีๆ มันไม่มาหาเราหรอกค่ะ เราต้องไปหามันเองจริงมั้ยคะ เราไม่รู้จะแก้ปัญหาอย่างไรดี หรือว่าเรายังเด็กเกินไป หรือแม่เราหัวโบราณ หรือเราต้องอยู่แบบนี้ตลอด เพื่อนๆแสดงความคิดเห็นได้เลยนะคะ ยินดีรับฟัง ทุกความคิดเห็นและข้อเสนอแนะค่ะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ