ตอนนี้ผมอายุ18แล้ว การที่พ่อแม่เป็นห่วงผมเข้าใจครับตอนเด็กผมเป็นคนไม่ค่อยพูด เรียบร้อย ทำตัว ดีมาตลอด ครอบครัว ผมมีพี่คนหนึ่งห่างกัน2ปี ซึ่งแตกต่างกันสิ้นเชิง ทำให้พ่อแม่ลำบากใจ ผมเลยไม่อยากให้พ่อแม่ลำบากใจผมก็เลยตั่งใจเรียนเพื่อไม่ให้ลำบากใจไปกว่านี้
ในบางครั้งช่วงวัยรุ่น ก็ต้องมีเพื่อนที่ชวนไปสังสรรค์กลับดึก(ผมไม่ดื่มของมึนเมา) ผมไม่ได้ออกจากบ้านสักเท่าไหร่ตอนจะขอออกไปไหนก็ห้ามไม่ให้ไปตระโกนว่าทั้งที่ผมแค่มาขอ เป็นแบบนี้บ่อยมาก ผมรู้สึกอึดอัดมากทั้งวันผมก็อยู่แต่ในห้อง บางครั้งก็อยากจะระบายพูดออกมายังทำไม่ได้ ได้แต่เก็บอาการไว้ การที่มาตะโกนด่าผม ความรู้สึกมันก็ไม่ดีเท่าไหร่ ไม่มีใครอยากโดนด่าหรอก
ทำให้ผมไม่ค่อยเป็นคนไม่ค่อยพูด เข้าสังคมไม่เก่ง ทำให้การใช้ชีวิตผมรู้สึกอึดอัดมากครับ
ผมควรทำไงครับ
พ่อแม่เป็นห่วงเรามากเกินไปทำให้......รู้สึกอึดอัด
ในบางครั้งช่วงวัยรุ่น ก็ต้องมีเพื่อนที่ชวนไปสังสรรค์กลับดึก(ผมไม่ดื่มของมึนเมา) ผมไม่ได้ออกจากบ้านสักเท่าไหร่ตอนจะขอออกไปไหนก็ห้ามไม่ให้ไปตระโกนว่าทั้งที่ผมแค่มาขอ เป็นแบบนี้บ่อยมาก ผมรู้สึกอึดอัดมากทั้งวันผมก็อยู่แต่ในห้อง บางครั้งก็อยากจะระบายพูดออกมายังทำไม่ได้ ได้แต่เก็บอาการไว้ การที่มาตะโกนด่าผม ความรู้สึกมันก็ไม่ดีเท่าไหร่ ไม่มีใครอยากโดนด่าหรอก
ทำให้ผมไม่ค่อยเป็นคนไม่ค่อยพูด เข้าสังคมไม่เก่ง ทำให้การใช้ชีวิตผมรู้สึกอึดอัดมากครับ
ผมควรทำไงครับ