สวัสดีค่ะ เล่าก่อนนะคะ เราเป็นลูกคนโตมีน้องชายหนึ่งคนอยู่บ้านเดียวกับพ่อแม่มาตลอด พ่อแม่เป็นคนที่ห่วงเรามากกกก ไปเที่ยวกับเพื่อนวันหยุดยังไม่ได้เลย อย่างวันนี้เราจะไปวิ่งที่สวนสาธารณะกับเพื่อนข้างบ้านพ่อยังห้าม ให้อยู่แต่ในบ้าน รู้สีกอีดอัดนิดหน่อยค่ะคือทำอะไรก็ไม่ได้เลย การเลี้ยงแบบนี้มันยิ่งทำให้เราอยากแหกกฎไปอีก คุยโทรศัพท์ยังไม่ได้เลย อย่างเราคุยกับเพื่อนงี้ต้องแชทตลอด พอเราแชททางโทรศัพท์ก็หาว่าติดโทรศัพท์มากเกินไปเกือบจะยึดหลายครั้งแล้ว เครื่องสำอางก็ห้ามใช้ พอเราทาโลชั่นกันแดดก่อนออกจากบ้านงี้ พ่อแม่ก็หาว่าเด็กแค่นี้จะทาทำไม แก่แดดบ้างอะไรบ้างล่ะ พ่อบังคับให้นอนก่อนสามทุ่มตลอดแต่เราก็แอบเล่นโทรศัพท์จนนอนดึกตลอด วันหยุดก็ห้ามไปไหน ไปเที่ยวกับเพื่อนยังไม่ได้เลย ขนาดทำงานกลุ่มก็ห้ามไปที่บ้านเพื่อนต้องมาทำที่โรงเรียน กฏบางครั้งก็ไม่มีเหตุผลคือเราเป็นลูกเราก็ไม่มีสิทธิเถียงอะไรเลย เวลาเราถ่ายรูปห้ามทำปากจู๋ทำหน้าทำตาแบบคนอื่นนะ มันน่าเกลียดพ่อเราจะด่าเรื่องถ่ายรุปตลอดทั้งที่เราไม่ได้ทำแบบนั้นเลย ห้ามพูดคำหยาบพูดกูกับเพื่อนยังไม่ได้เลย  แล้วก็ชอบเอาเราไปเทียบกับคนอื่นว่าทำไมไม่ตั้งใจเรียนแบบคนอื่นหน่อยดูคนนั้นสิเขาเก่งจังคือเราก็ตั้งใจเรียนอยู่นะปีนี้ก็เกรดเพิ่มขึ้น อยู่ที่บ้านเราออกไปไหนไม่ได้เลยพูดอะไรก็ไม่ได้เดี๋ยวโดนด่า  เราอึดอัดมากเลยมาระบายให้ฟังเฉยๆ เราควรทำไงให้เลิกคิดมาก เพื่อนๆมีใครเป็นแบบนี้มั๊ยคะ แล้วมีวิธีรับมืออยังไงขอคำปรึกษาทีค่ะ