ตอนเริ่มคุยกัน เขาบอกเราว่าเขาเป็นโรคซึมเศร้า เพราะแฟนเก่าเขาเสีย คบกันมา7ปี แล้วก็เรื่องที่บ้านเขา ตอนนั้นเราคิดว่าคงไม่เป็นอะไรมากเดี๋ยวเราคงช่วยเขาให้ดีขึ้นได้
จนคบกัน
เริ่มต้นมาคือดีมาก เขาระบายให้เราฟัง เรารับฟังเราให้คำปรึกษาไม่ว่าจะเรื่องอะไร ดีมาตลอดเราคิดว่าอาการของเขาน่าจะดีขึ้น และคงจะหาย
พอนานไปเข้าเดือนที่8-9 (บางคนอาจคิดว่าไม่นานนะคะ)
อาการเขาเหมือนเริ่มแย่ลง สาเหตุเพราะคงเป็นที่บ้านเขา และช่วงหลังๆเราทะเลาะกันบ่อย ก่อนหน้านี้ทะเลาะกันเรื่องที่เขาเอารูปที่ไปเผาแฟนเก่าตั้งหน้าจอทรศ. เราพยายามใจเย็นที่สุดเพราะรู้ว่าใช้คำแรงๆกะเขาไม่ได้ แต่เราเสียใจว่าทำไมมีเราแล้วทำไมยังลืมแฟนเก่าที่ตายไปแล้วไม่ได้ซะที
สาดอารมณ์ใส่กัน จนเขาบอกว่าลองห่างกันมั้ย....(เราไม่ได้อยู่ด้วยกันนะคะแต่เป็นการห่างที่ไม่ติดต่อหรือคุยอะไรกันเลย) เราช็อคไปพักใหญ่ๆเลยค่ะ เราไม่รู้จะเอายังไงต่อ สุดท้ายก็ต้องห่างเพราะเป็นความต้องการของเขา....
ห่างกันได้เกือบ2อาทิตย์ นี่เรียกห่างหรือยังเราก็ไม่แน่ใจ
เราเป็นฝ่ายทักไปก่อนค่ะ ถามเขาว่าเรื่องของเรานี่จะเอายังไง เขาเอาแต่ตอบว่า "ไม่รู้" "แล้วแต่เธอ" เราถามว่าที่ห่างไปมันดีขึ้นใช่มั้ย เขาบอกมันเหมือนเดิมทุกอย่าง "ตอนนอนเหมือนจมนํ้า เขาร้องไห้ทุกวัน"
เรากดดันเขา .....จนเขาบอกว่าลองมาเป็นดูมั้ย โรคที่เขาเป็น เขาบอกว่าเขาไม่รู้อะไรซักอย่าง มันตันไปหมด เขาบอกเขาอยากตาย.... บอกอีกว่าที่ห่างเพราะกลัวทำร้ายความรู้สึกเรา ไม่อยากให้เราอยู่กะเขาในสภาพแบบนี้.
วินาทีนั้นอารมณ์น้อยใจและโกรธของเรามันหายไปเลยค่ะ เราเลยไปอ่านและศึกษาโรคนี้ทันที จนเราลองมาคิดอีกทีว่าที่ผ่านมาเราปลอบใจเขาแต่เราไม่เข้าใจเขานั่นเอง...
เราเลยลองเปลี่ยนคำพูดที่ใช้พูดกะเขา เปลี่ยนการบอกให้สู้ๆ เป็นการบอกว่ายังมีเราอยู่ ตอนนี้เราเข้าใจมากขึ้นแล้วว่าอาการที่เขาเป็นอยู่มันทรมานขนาดไหน
เราเลยอยากถามว่า นอกจากการปลอบใจแล้ว มีวิธีไหนอีกหรือเปล่าคะที่จะช่วย เขาให้ดีขึ้นหรือหายขาด🥺
แฟนเป็นโรคซึมเศร้า ขอคำปรึกษาหน่อยค่ะ
จนคบกัน
เริ่มต้นมาคือดีมาก เขาระบายให้เราฟัง เรารับฟังเราให้คำปรึกษาไม่ว่าจะเรื่องอะไร ดีมาตลอดเราคิดว่าอาการของเขาน่าจะดีขึ้น และคงจะหาย
พอนานไปเข้าเดือนที่8-9 (บางคนอาจคิดว่าไม่นานนะคะ)
อาการเขาเหมือนเริ่มแย่ลง สาเหตุเพราะคงเป็นที่บ้านเขา และช่วงหลังๆเราทะเลาะกันบ่อย ก่อนหน้านี้ทะเลาะกันเรื่องที่เขาเอารูปที่ไปเผาแฟนเก่าตั้งหน้าจอทรศ. เราพยายามใจเย็นที่สุดเพราะรู้ว่าใช้คำแรงๆกะเขาไม่ได้ แต่เราเสียใจว่าทำไมมีเราแล้วทำไมยังลืมแฟนเก่าที่ตายไปแล้วไม่ได้ซะที
สาดอารมณ์ใส่กัน จนเขาบอกว่าลองห่างกันมั้ย....(เราไม่ได้อยู่ด้วยกันนะคะแต่เป็นการห่างที่ไม่ติดต่อหรือคุยอะไรกันเลย) เราช็อคไปพักใหญ่ๆเลยค่ะ เราไม่รู้จะเอายังไงต่อ สุดท้ายก็ต้องห่างเพราะเป็นความต้องการของเขา....
ห่างกันได้เกือบ2อาทิตย์ นี่เรียกห่างหรือยังเราก็ไม่แน่ใจ
เราเป็นฝ่ายทักไปก่อนค่ะ ถามเขาว่าเรื่องของเรานี่จะเอายังไง เขาเอาแต่ตอบว่า "ไม่รู้" "แล้วแต่เธอ" เราถามว่าที่ห่างไปมันดีขึ้นใช่มั้ย เขาบอกมันเหมือนเดิมทุกอย่าง "ตอนนอนเหมือนจมนํ้า เขาร้องไห้ทุกวัน"
เรากดดันเขา .....จนเขาบอกว่าลองมาเป็นดูมั้ย โรคที่เขาเป็น เขาบอกว่าเขาไม่รู้อะไรซักอย่าง มันตันไปหมด เขาบอกเขาอยากตาย.... บอกอีกว่าที่ห่างเพราะกลัวทำร้ายความรู้สึกเรา ไม่อยากให้เราอยู่กะเขาในสภาพแบบนี้.
วินาทีนั้นอารมณ์น้อยใจและโกรธของเรามันหายไปเลยค่ะ เราเลยไปอ่านและศึกษาโรคนี้ทันที จนเราลองมาคิดอีกทีว่าที่ผ่านมาเราปลอบใจเขาแต่เราไม่เข้าใจเขานั่นเอง...
เราเลยลองเปลี่ยนคำพูดที่ใช้พูดกะเขา เปลี่ยนการบอกให้สู้ๆ เป็นการบอกว่ายังมีเราอยู่ ตอนนี้เราเข้าใจมากขึ้นแล้วว่าอาการที่เขาเป็นอยู่มันทรมานขนาดไหน
เราเลยอยากถามว่า นอกจากการปลอบใจแล้ว มีวิธีไหนอีกหรือเปล่าคะที่จะช่วย เขาให้ดีขึ้นหรือหายขาด🥺