สวัสดีคะ
เราเคยตั้งกระทู้เจอคลิปหลุดของแฟนไป พอเขาทราบว่าเรารู้เรื่องคลิป เขาก็เปลี่ยนไปคะ จากที่เคยดูแลเราดี เปลี่ยนไปแบบน่าใจหายเลยคะ แฟนเราเป็นคนที่ไม่เคยฟังเราเลย ชอบคิดว่าเรายังติดต่อกับแฟนเก่า แต่จริงๆเราเลิกไปนานมากๆ จนลืมไปแล้ว แต่เขาก็ชอบขุดมาต่อว่าเราเรื่อยๆ เป็นคนที่เอาแต่เหตุผลของตัวเอง คือเราผิดทุกเรื่องเลย ไม่ว่าเขาจะผิด เราก็ต้องผิดจนได้คะ จนบางทีเราเริ่มทนไม่ไหว พอทะเลาะกันเราจะเริ่มเป็นฝ่ายที่รุนแรงกว่า ด้านอารมณ์ เราร้องไห้หนักมากทุกครั้งหนักจริงๆคะ บางทีก็ทำร้ายข้าวของ ทำร้ายตัวเอง เราเริ่มควบคุมตัวเองไม่ได้ หยุดร้องไห้ไม่ได้ ทุกครั้งที่แฟนกอดเราปลอบเรา เรายิ่งเสียใจ เรารับรู้ได้ถึงความเปลี่ยนไป เราเริ่มคุยกับแฟนเรื่องอารมณ์ของเรา ว่า เราอยากไปหาจิตแพทย์ แต่คำตอบที่ได้มา คือ "เพ้อเจ้อ ไร้สาระ ไอโรคพวกนี้มันไม่มีจริงหรอก ตัวเองไม่ได้ป่วย แต่ตัวเองเป็นบ้า" เราช็อคไปพักนึง แล้วคิด อาจจะจริง เราอาจจะบ้าก็ได้ เราไม่ไหวจริงๆ โลกนี้มันเหมือนไม่มีใครเข้าใจเราเลย แม้แต่คนที่รัก เราไม่กล้าที่จะไปหาหมอ ไม่กล้าบอกใคร ขนาดคนที่รักคนที่ไว้ใจกับว่าเราแบบนี้ เขาพูดทำร้ายจิตใจเราบ่อยมาก จนเราขอเลิก แต่เขาก็ไม่ยอมเลิก เราเหนื่อยมากที่ต้องประคองความรู้สึกตัวเองให้มันผ่านพ้นไปวันๆ เรารักเขามาก แต่ความรักของเรามันไม่เคยทำให้เขาเปลี่ยนตัวเองเลย เราท้อ เราร้องไห้ตลอดเวลา มันสงสารตัวเอง ทำไมไม่มีใครเข้าใจเลย
โรคซึมเศร้า....
เราเคยตั้งกระทู้เจอคลิปหลุดของแฟนไป พอเขาทราบว่าเรารู้เรื่องคลิป เขาก็เปลี่ยนไปคะ จากที่เคยดูแลเราดี เปลี่ยนไปแบบน่าใจหายเลยคะ แฟนเราเป็นคนที่ไม่เคยฟังเราเลย ชอบคิดว่าเรายังติดต่อกับแฟนเก่า แต่จริงๆเราเลิกไปนานมากๆ จนลืมไปแล้ว แต่เขาก็ชอบขุดมาต่อว่าเราเรื่อยๆ เป็นคนที่เอาแต่เหตุผลของตัวเอง คือเราผิดทุกเรื่องเลย ไม่ว่าเขาจะผิด เราก็ต้องผิดจนได้คะ จนบางทีเราเริ่มทนไม่ไหว พอทะเลาะกันเราจะเริ่มเป็นฝ่ายที่รุนแรงกว่า ด้านอารมณ์ เราร้องไห้หนักมากทุกครั้งหนักจริงๆคะ บางทีก็ทำร้ายข้าวของ ทำร้ายตัวเอง เราเริ่มควบคุมตัวเองไม่ได้ หยุดร้องไห้ไม่ได้ ทุกครั้งที่แฟนกอดเราปลอบเรา เรายิ่งเสียใจ เรารับรู้ได้ถึงความเปลี่ยนไป เราเริ่มคุยกับแฟนเรื่องอารมณ์ของเรา ว่า เราอยากไปหาจิตแพทย์ แต่คำตอบที่ได้มา คือ "เพ้อเจ้อ ไร้สาระ ไอโรคพวกนี้มันไม่มีจริงหรอก ตัวเองไม่ได้ป่วย แต่ตัวเองเป็นบ้า" เราช็อคไปพักนึง แล้วคิด อาจจะจริง เราอาจจะบ้าก็ได้ เราไม่ไหวจริงๆ โลกนี้มันเหมือนไม่มีใครเข้าใจเราเลย แม้แต่คนที่รัก เราไม่กล้าที่จะไปหาหมอ ไม่กล้าบอกใคร ขนาดคนที่รักคนที่ไว้ใจกับว่าเราแบบนี้ เขาพูดทำร้ายจิตใจเราบ่อยมาก จนเราขอเลิก แต่เขาก็ไม่ยอมเลิก เราเหนื่อยมากที่ต้องประคองความรู้สึกตัวเองให้มันผ่านพ้นไปวันๆ เรารักเขามาก แต่ความรักของเรามันไม่เคยทำให้เขาเปลี่ยนตัวเองเลย เราท้อ เราร้องไห้ตลอดเวลา มันสงสารตัวเอง ทำไมไม่มีใครเข้าใจเลย