โตมาแบบไม่มีคนให้ของขวัญไม่มีคนสนใจใคร่รู้อะไรในตังเราสักนิดบางครั้งมันรู้แย่มากแต่พอมาคิดสำหรับคนที่ไม่มีอะไรเลยมันคงรู้สึกโดดเดี่ยวแต่เขาก็อยู่ได้มันคงแย่กว่า การโดดเดี่ยวบางครั้งมันก็ไม่แย่แต่บางเรื่องมันกับรู้สึกท้อที่ต้องอยู่โดยตัวคนเดียวไม่มีอะไรดีไปกว่าครอบครัวที่ดี ผมรู้สึกแบบนี้มาตั้งแต่เด็กผมเป็นผู้ชายต้องแข้มแข็งแต่ทำไมผมถึงรู้สึกมากมายจริงๆ เหงามากๆจนอธิบายออกมาเป็นคำพูดไม่ได้เลย ผมอยู่กับพ่อนะแต่เหมือนต่างคนต่างอยู่เขาไม่สนอะไร (ผมก็ไม่ได้เป็นเด็กเกเรอะไรนะครับเรียนหนังสืออยู่ทำงานไปด้วย ผมแค่ท้อที่ทำไมถึงต้องอยู่กับความรู้สึกแบบนี้เหนื่อย)
ที่ผมโตมาแบบนี้เพราะคุณพลาดใช่ไหม?? ไม่ได้ตั้งใจหรือต้องการ