เกลียดตัวเองที่คุมอาหารและออกกำลังกายแล้วยังไม่ลด เพราะมีปัจจัยเรื่องลูก

เป็นคนหุ่นกลมทรงกระบอก ก่อนมีลูกหนักไม่เกิน 50 ค่ะ สูง 155 พอตั้งแต่มีลูก ยิ่งหลังจากเลิกให้นมลูก น้ำหนักก็ไม่ลด ค้างที่ 58 มานานมาก และอ้วนออกแต่พุงเหมือนท้อง 5 เดือน จนตอนนี้ลูก 4 ขวบกว่าแล้ว ^{รู้สึกท้อใจกับการลดน้ำหนักหลายครั้ง} คุมอาหารก็แล้ว บางทีต้องกินข้าวลูกเพราะเสียดาย เมนูก็ส่วนใหญ่ตามลูก บางครั้วทำเผื่อลูกเลือกกิน พอจะออกกำลังกายหลังลูกหลับลูกก็หลับยาก ยิ่งหลับช้าพอเราออกกำลังกายเสร็จก็ดึก นอนไม่หลับอีก บางทีนอนรอลูกหลับจนเราหลับไปก่อน ตื่นก็ 6 โมงเช้า พาลูกไป รร. เสร็จก็เข้างาน งานนั่งทั้งวันไม่ค่อยได้เดินเพราะที่ทำงานเล็กมาก ทำแต่หน้าคอม ถ้ามีโอกาสจะพยายามเดิน กลับมาจากรับลูกก็บางวันได้เล่นหน้าบ้านเราก็ได้เดินตามออกกำลังกายนิดหน่อย บางวันไม่เล่น เราก็ต้องมานั่งเล่นกับเค้า จนอาบน้ำกินข้าว พานอน วนอยู่แบบนี้ สามีก็ทำงาน กทม. (เราและลูกอยู่จังหวัดใกล้ๆ)​ ตอนนี้ไปดูงานประเทศเพื่อนบ้าน ตอนแรกเค้าอ้วนเหมือนกัน แต่ตอนนี้ผอมลงค่อนข้างเยอะ เพราะตั้งแต่ไป ตปท. เค้ามีเวลาดูแลตัวเองมากทั้งออกกำลัง​กายและคุมอาหาร เลยยิ่งรู้สึกเปรียบเทียบมากขึ้น ตอนนี้รู้สึกเกลียดร่างกายตัวเอง เกลียดพุงใหญ่ตัวเอง คุมอาหารก็แล้ว ไม่หือไม่อืออะไร ของหวานของทอดเราก็ไม่กิน ข้าวก็ลด กินผัก กินโยเกิร์ต ​คุมแคล เราพยายามอย่างนี้มา 1 เดือน แต่ก็นิ่งมาก มันทำให้ท้อและเสียใจ เพราะยังยังไงตารางชีวิตก็ต้องวนลูปอยู่แบบนี้ ท้อมากค่ะ อยากไปทำศัลยกรรมดุดไขมันหน้าท้องซะให้หายกันไป